tag:blogger.com,1999:blog-42354880359549573982024-02-07T19:11:13.540-08:00החיים בראשי פרקיםכמעט כל יום קורה לי משהו שמתחשק לי ללהג עליו. לא תמיד יש מי שיקשיב.Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03062616194011296842noreply@blogger.comBlogger193125tag:blogger.com,1999:blog-4235488035954957398.post-38607698600420533382018-10-20T12:42:00.003-07:002018-10-20T12:42:57.321-07:00פירוק ואינסטלציה, מראות משדה הקרב<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
אז איך משפצים בית?<br />
בהתחלה, כך אמרו לי הורסים.<br />
כשהתהלכתי בבית הריק וקצת בכיתי על כמה ערום ומסכן הוא נראה, סיון המעצבת שהיא מורת הדרך שלנו אמרה לי: "יש לך מזל שלא הורסים אצלכם קירות, זה החלק הקשה באמת".<br />
אז נכון לא הורסים קירות (כמעט) אבל ארונות מפרקים, מדפים מעיפים, דלתות מסירים ומשקופים עוקרים.<br />
יום אחד באתי לתת אוכל לחתול שהשארנו מאחור והנה בחניה שלנו עומדת מכולה.<br />
ובתוך המכולה הולכים ונערמים תילי תילים של דברים שמאסנו בהם.<br />
היה לי קצת לא נעים מהדלתות, אז המשכתי לנסוע ולא עצרתי להיפרד.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFJbFdAsJ6TSwhZ-6K3LEvqn7-UVaDmkRlq-5lQV7uJcOOhkoAqwvF85Qe4kMQBo4lHQV_O9X3aok3GVUilkrxKdKWFTq-6GDc3J6kQWs96-SApCCmG62bXsaar8YTBFyPlc3_qNEm71s/s1600/%25D7%2594%25D7%25A8%25D7%2599%25D7%25A1%25D7%2595%25D7%25AA+%25D7%25A9%25D7%259C%25D7%2591+%25D7%2590" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFJbFdAsJ6TSwhZ-6K3LEvqn7-UVaDmkRlq-5lQV7uJcOOhkoAqwvF85Qe4kMQBo4lHQV_O9X3aok3GVUilkrxKdKWFTq-6GDc3J6kQWs96-SApCCmG62bXsaar8YTBFyPlc3_qNEm71s/s320/%25D7%2594%25D7%25A8%25D7%2599%25D7%25A1%25D7%2595%25D7%25AA+%25D7%25A9%25D7%259C%25D7%2591+%25D7%2590" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">הריסות שלב א', בקטנה</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
אבל את החתול צריך להאכיל, ולכן אני שם כל יום.<br />
אז בהתחלה - פירקו ארונות.<br />
אחר כך - פירקו את הפנלים מהקירות וקילפו את הטפטים.<br />
תוך שלושה או ארבעה ימים כבר לא היה מטבח, ולא היה זכר למזנון בסלון.<br />
כשסיימו לפרק, חשבתי שאפשר לנשום לרווחה. יופי.<br />
ואז הגיע האינסטלטור.<br />
<br />
איש נחמד, שביום הראשון שפגש אותי שאל איפה אנחנו שומרים את האוכל לחתול. הוא מגיע בבוקר, מאכיל את בובי, מתניע את הפטישון ו....<br />
כאן מגיע החלק של ה"נלהב".<br />
כל מה שחשבתי על "פירוק" עדיף לשכוח. למעשה מחליפים את כל תשתית המים בבית, וזה אומר - צנרת חדשה בכל הבית, וחוץ מחציבה ברורה למיקום מקלחונים ואסלות - מעבירים דרך הרצפה את כל הצנרת החדשה.<br />
זה אכן משמח מאד, לדעת שהכל יהיה חדש (במיוחד כשרואים את צנרת הברזל החלודה שמוציאים מהקירות), אבל אתם רק יכולים לדמיין מה הולך שם, בבית.<br />
בעצם למה לדמיין? הנה, צרור תמונות מלבב 😍<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvJAH0NLhCtZuf-MsqXwidSzBIJCDwAodRdB5Y4iedQcQpsOY65EBW9so4c8GHXyv2dRziEWnCjhowQTY2ouj62SgBcSR1P6dc8Ru4Y2Hmzo9AECMFRNL41nrOduD8y7ybrJNbfAoYOBE/s1600/%25D7%2590%25D7%2599%25D7%25A0%25D7%25A1%25D7%2598%25D7%259C%25D7%25A6%25D7%2599%25D7%2594" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvJAH0NLhCtZuf-MsqXwidSzBIJCDwAodRdB5Y4iedQcQpsOY65EBW9so4c8GHXyv2dRziEWnCjhowQTY2ouj62SgBcSR1P6dc8Ru4Y2Hmzo9AECMFRNL41nrOduD8y7ybrJNbfAoYOBE/s400/%25D7%2590%25D7%2599%25D7%25A0%25D7%25A1%25D7%2598%25D7%259C%25D7%25A6%25D7%2599%25D7%2594" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">כשאומרים אינסטלטור, מתכוונים לזה...<br />
<br /></td></tr>
</tbody></table>
כל יום אני מגיעה, וכל יום הבית נראה פחות כמו בית ויותר כמו מסך משחק של סנייק...<br />
<div>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwL1kOle_13_YEhltSg9sD63vxXKIAafEMQ30i32LojlrQvS3pMQGDSn5SF80G8Iv_IxoDzZ3pP5Ia2HBQRpBOGw8riJT3Ms1se6qR7mm-w5ka4imwk0LXFgJZkRKYSh6eViHfrfObd8M/s1600/%25D7%25A1%25D7%25A0%25D7%2599%25D7%2599%25D7%25A7" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwL1kOle_13_YEhltSg9sD63vxXKIAafEMQ30i32LojlrQvS3pMQGDSn5SF80G8Iv_IxoDzZ3pP5Ia2HBQRpBOGw8riJT3Ms1se6qR7mm-w5ka4imwk0LXFgJZkRKYSh6eViHfrfObd8M/s400/%25D7%25A1%25D7%25A0%25D7%2599%25D7%2599%25D7%25A7" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">אלכסון הוא אסון</td></tr>
</tbody></table>
<div>
<br />
נדמה לי שלאט לאט אנחנו מבינים את המשמעות של הפרויקט הזה, שנכנסנו אליו בקפיצת ראש חגיגית.<br />
<br />
השמועה אומרת שתמיד הכי חשוך לפני עלות השחר.<br />
נדמה לי שכבר ברור, שעדיין ממש לא חשוך.<br />
החשמלאי עוד לא נכנס לעבודה, ולתחושתי כשהוא יגיע, הוא יביא איתו פטישון, בדיוק כמו של האינסטלטור...<br />
<br />
ובינתיים, אנחנו סופרים שלושה שבועות למגורים בדירה בנופית.<br />
את רובם העברתי על הקו נופית-טבעון, בהסעות בית ספר וחוגים.<br />
יודעי דבר אמרו שזה יעבור מהר ובסוף יהיה ממש כיף.<br />
<br />
אז אמרו.<br />
<br />
<br /></div>
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03062616194011296842noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4235488035954957398.post-37394654683690609262018-10-01T09:32:00.000-07:002018-10-01T09:37:35.082-07:00החלק הכי קשה (עד כה)<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
כן, עברתי דירה כמה פעמים בחיי.<br />
ארזתי, זרקתי, פירקתי, נתקעתי עם ארגזים לא מפורקים. הכל כבר עשיתי, ותמיד עם איזה תינוק ברקע.<br />
אבל תמיד תמיד היינו במגמת עליה. מהמעונות בטכניון לדירה קטנה משלנו. מהדירה הקטנה לדירה עם גינה. מהדירה עם הגינה לפנטהאוז עם חדר נוסף, וממנו לבית שכור בטבעון.<br />
לפני 12 שנים עברנו לבית הזה, שהוא שלנו, גדול ומרווח, עם גינה וחניה וכל מה שרצינו בשבילנו ובשביל הילדים.<br />
כל מעבר כרוך במאמץ גדול ובתשישות.<br />
אתה אורז את כל חפציך, בתקווה שחלק מהם מוצאים את מקומם הראוי בפח, וביום אחד אתה קם בבוקר בבית אחד, והולך לישון בערב עם כל מיטלטליך וילדיך - בבית חדש.<br />
<br />
חוויה כמו זו שאנחנו עוברים כאן - עוד לא היתה לנו.<br />
<br />
קודם כל - האריזה. בגלל שאנחנו עוברים לזמן קצר יחסית, אנחנו לא באמת צריכים את כל הציוד שלנו איתנו.<br />
עברנו גם לדירה מרוהטת אז רהיטים כמעט ולא באו איתנו (למעט כסאות, כונניות ושני שולחנות כתיבה).<br />
זה הפך את כל מלאכת האריזה למתוחכמת יותר - בכל רגע נתון היו לי שלוש ערימות - זו שבאה איתנו, זו שנארזת לשלושה חודשים, וזו שעפה (לפח או לתרומה).<br />
זה אומר לחשוב על כל פריט, לגעת כמעט בכל דבר, לעבור שוב ושוב תהליכי פרידה מחפצים ורהיטים שכבר לא משרתים אותנו.<br />
כל מי ששאל אותי קיבל את אותה התשובה - זה שיעור. שיעור לחיים באופן כללי.<br />
עבדנו מאד קשה בתהליך הזה, וכל הזמן נדמה היה שהוא לא יסתיים לעולם. הסוף רק נראה רחוק יותר ומייאש יותר בכל יום.<br />
<br />
ובסוף הגיע היום הזה, שבו אתה הולך לישון בבית אחד וקם בשני.<br />
<br />
אז על דירת המפלט שלנו עוד אספר (או ליתר דיוק איך ארבעה אנשים (ועוד אחת במשרה חלקית) מצטופפים בדירה בגודל של הדירה הראשונה שלנו - עם כל הציוד שלהם).<br />
אבל היום - הפרידה מהבית.<br />
<br />
כן אני יודעת שזו פרידה זמנית. וכן, אני יודעת שהסיבה טובה ומוצדקת, ושכשנחזור יהיה לנו בית מהג'ורנל.<br />
ובכל זאת - כשמגיע הרגע ואת עושה סיבוב בבית ריק כמעט לגמרי, וערום מכל החפצים והרהיטים שהיו החיים שלנו בשנים האחרונות, זה, איך לומר, לא קל.<br />
<br />
ולא הכנתי את עצמי נפשית לזה. אני מודה.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZdHVFPkSneNHNYXcfOOV99DsydPvgt12j0UC2Y4qEWqDb_rjzz8hTtwBp7iOCQ-mAjcLt50jpW4umYRXm2uSqkWA9rGQLyF2slNHnP-pX5um3cC-V_oV7hAsBHvpLA57-5XKIlBPBK8w/s1600/Collage+2018-10-01+19_11_41.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="987" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZdHVFPkSneNHNYXcfOOV99DsydPvgt12j0UC2Y4qEWqDb_rjzz8hTtwBp7iOCQ-mAjcLt50jpW4umYRXm2uSqkWA9rGQLyF2slNHnP-pX5um3cC-V_oV7hAsBHvpLA57-5XKIlBPBK8w/s400/Collage+2018-10-01+19_11_41.jpg" width="246" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">יום אחד אלו יהיו התמונות של "לפני"</td></tr>
</tbody></table>
הסתובבתי אבודה בין החדרים, שומעת את ההד של הצעדים על הרצפה המלאה תלתלים של אבק.<br />
כשאין לך מקום חליפי להרגיש בו בבית, זה לא כל כך פשוט להישאר בלי כלום.<br />
<br />
את רוב הרהיטים תרמנו או מכרנו, מכשירי חשמל מצאו את דרכם לתרומה למשפחות שזקוקות להם כעת יותר ממני, ונשארנו למעשה עם כל כך מעט - כמעט כמו כשעברנו למעונות בטכניון (רק עם ציוד אישי של ארבעה ילדים, וטונות של חפצים, כן?)<br />
<br />
מרגישה מוזר, ולמען האמת - קצת אבודה.<br />
<br />
ביום רביעי מעבירים את הבית לקבלן, ומשם יתחילו עידכונים קצת יותר אופטימיים, אני מקווה 😍<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03062616194011296842noreply@blogger.com1נופית, ישראל32.763374 35.14831600000002332.750021 35.128146000000022 32.776727 35.168486000000023tag:blogger.com,1999:blog-4235488035954957398.post-43802247387264290822018-09-23T11:01:00.001-07:002018-09-23T11:01:14.537-07:00חשיבה חיובית ונדל"ן חמקמק<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
ובכן, אמרנו סוכות, נכון?<br />
אז הנה הוא כאן, למרות שקצת קיוויתי שהוא לא יגיע.<br />
אין ברירה וצריך להעלות הילוך.<br />
<br />
אבל לפני זה, אני חייבת לכם סיפור על דירות, מחשבות וטיימינג.<br />
<br />
בתחילת הדרך עוד חשבנו שנוכל לשפץ בקיץ. בחופש הגדול, כשאין לימודים, חשבתי שנוכל לגור משהו כמו חודש אצל ההורים שלי.<br />
מקום יש, ורצון לארח אותנו גם יש, ואין ספק שזה היה יכול להיות מפנק ונוח.<br />
חשבתי שזה יהיה שיפוץ מהיר וזריז, ובלי שנרגיש נוכל לחזור לבית חדש.<br />
ובכן, כידוע, המציאות לא בדיוק זרמה עם התכניות שלי.<br />
גם לוחות הזמנים לא בדיוק, וגם אורך השיפוץ שדימיינתי הסתבר כלא ריאלי.<br />
אם ככה, אין ברירה, והתחלנו לחפש דיור חליפי בטבעון א בסביבתה הקרובה.<br />
בכל זאת, שני ילדים פה עדיין בבתי ספר (רוב הזמן, כן?), חברים, חוגים והחיים עצמם..<br />
<br />
ברגע מסויים נדמה היה שיש לנו פיתרון, בביתם של מכרים שנמצאים ברילוקיישן. בגלל שלא היה ברור לנו מתי יבשילו התנאים להתחיל בשיפוץ עצמו, לא יכולנו לדעת בדיוק מתי אנחנו צריכים את הבית ולכמה זמן, ולכן הדברים נשארו תחת הסכמה עקרונית, אבל לא סופית.<br />
<br />
ברגע האמת, בערך לפני חודש, התחילו הקצוות להיסגר והיה ברור שאנחנו מתחילים בספטמבר (התחלה, אמצע או סוף. עוד לא ידענו).<br />
כשרצינו לסגור את כל הפרטים מול החברים הסתבר שהיה שינוי קל בתכניות, ו... הבית לא פנוי.<br />
<br />
בשניה הראשונה אתה נבהל נורא.<br />
כל כך הרבה אי וודאות בפרויקט מהסוג הזה ואז משהו שכר חשבת שסגור - נפתח מחדש.<br />
אחרי חמש דקות של היפר ונטילציה, החלטתי לנקוט בשיטת החשיבה החיובית 😃<br />
בדיוק סיימתי <a href="https://www.winnerscode.co.il/" target="_blank">סדנה מרתקת של אלון אולמן</a>, ואחד הדברים המרכזיים שלקחתי משם (בינתיים, יש עוד הרבה) היא התובנה שאם נחשוב שאכלנו אותה ואין פיתרון, נגלה, למרבה ההפתעה, שאין פיתרון.<br />
החלטתי לחשוב חיובי בכוח. ממש להכריח את עצמי - יש אי-כאן דירה שמתאימה לנו, ומחכה לדיירים. אנחנו רק צריכים למצוא אותה.<br />
<br />
מחשבה זה יופי, אבל ביננו, אנחנו צריכים דירה, בטבעון, מרוהטת, פנויה מיידית, וממישהו שמוכן להשכיר לשלושה חודשים. what are the odds?<br />
<br />
תחת ענן ורוד של חשיבה חיובית כתבתי בכל מקום אפשרי. בפייסבוק, בווטסאפ, בכל הקבוצות הרלוונטיות שאני חברה בהן ואף פעם לא כותבת בהן הודעות פרטיות. שלחתי את לחמי על פני המים, והאמנתי מכל הלב שהדירה תתגלה.<br />
בכל מה אפיק שניסיתי, כל המאמצים עלו בתוהו ויותר מזה, אנשים כתבו לי (באהבה ומתוך רצון טוב) שלא אמצא כי זו בקשה מסובכת/מאתגרת/קשה...<br />
ואני המשכתי לשכנע את עצמי לחשוב חיובי 💗<br />
<br />
בין לבין, קיטרתי לאמא שלי ולאחיות שלי בווטסאפ (תכל'ס, זה מה שעושים כשמבואסים, לא?)<br />
<br />
בנקודה הזו, היקום החליט לזמן את צירופי המיקרים שהיקום יודע לזמן.<br />
אחותי, שהטלפון שלה לרוב לא מקבל הודעות (תחליפי כבר!) ראתה את ההודעה שלי. זה מאד לא אופייני כי כאמור הטלפון שלה מסנן, ובנוסף היא גם היתה באמצע יום עבודה.<br />
במקרה ברגע הזה מולה ישבה מישהי, שאחותי ידעה באופן כללי שהיא עוסקת בנדל"ן. אחותי חשבה שאם יש לי בעיית נדל"ן זה יכול להיות יעיל לשאול מישהי מהתחום, ושאלה בעדינות אם אולי במקרה היא שמעה על דירה מהסוג המבוקש.<br />
הגברת אמרה שהיא מצטערת, לא יכולה לעזור כי היא עובדת רק באיזור חיפה והקריות, אבל רגע, מה בדיוק אני מחפשת? אחותי פירטה והיא אמרה "לי יש דירה כזו, בנופית. עומדת ריקה. אין לי בעיה להשכיר לכמה זמן שהיא צריכה".<br />
<br />
בום.<br />
<br />
שמעתם איך היקום התיישר?<br />
<br />
שעתיים אחרי ששיחררתי את הבקשה חסרת הסיכוי שלי לחלל, משכנעת את עצמי שזה אפשרי - כבר היתה לנו דירה, מרוהטת, פנויה, במרחק 10 דקות נסיעה מהבית, גמישה בתאריך הכניסה והפינוי, ועם בעלת בית נחמדה ממש 😍<br />
<br />
ובכן. הדירה ברשותינו, סיימנו לנקות והתחלנו להעביר חפצים. יש לנו עוד שבוע לקפל פה הכל ולצאת.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdcQO4aYlscviZUFM2vHXTqQMyeYvkrNxB8-ET7Q9aE71JNzQbnM0NLEAT_nkthmsRZCUI6SphCJsUvtOtGZq0BwzyP-nAr7HjjwP2GElIwfBxtosN6sEdFRO-aRjI2ifdwn1g9U_yf88/s1600/IMG_20180922_223423_517.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1564" data-original-width="1564" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdcQO4aYlscviZUFM2vHXTqQMyeYvkrNxB8-ET7Q9aE71JNzQbnM0NLEAT_nkthmsRZCUI6SphCJsUvtOtGZq0BwzyP-nAr7HjjwP2GElIwfBxtosN6sEdFRO-aRjI2ifdwn1g9U_yf88/s320/IMG_20180922_223423_517.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">our little home away from home</td></tr>
</tbody></table>
<br />
עכשיו נשאר רק הפרט הקטן של לכווץ חיים שלמים של משפחה מבית גדול, מרווח ועמוס, לדירת שלושה חדרים.<br />
בקטנה.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-WPAbFeDrb4w/W6fTr3CfLbI/AAAAAAACLqk/Gtu2vXLoUpgdzUL6OQMVqwzXYRepM60KACPcBGAYYCw/s1600/IMG-20180923-WA0019.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="320" src="https://4.bp.blogspot.com/-WPAbFeDrb4w/W6fTr3CfLbI/AAAAAAACLqk/Gtu2vXLoUpgdzUL6OQMVqwzXYRepM60KACPcBGAYYCw/s320/IMG-20180923-WA0019.jpeg" width="180" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ארון ריק (אילוסטרציה). אחד מתוך המון. כן ירבו...</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-KlPH-9QhXYI/W6fTv9a7G3I/AAAAAAACLqo/OumhU0cMeKMjWK1hvaXPVMaAElOvZlqUACPcBGAYYCw/s1600/IMG-20180923-WA0020.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="180" src="https://2.bp.blogspot.com/-KlPH-9QhXYI/W6fTv9a7G3I/AAAAAAACLqo/OumhU0cMeKMjWK1hvaXPVMaAElOvZlqUACPcBGAYYCw/s320/IMG-20180923-WA0020.jpeg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">חדר אחד, ריק, מחכה לשיפוץ<br />(כן, אני יודעת שהוא מהמם גם ככה. ובכל זאת)</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03062616194011296842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4235488035954957398.post-69530885435357351342018-09-09T11:48:00.000-07:002018-09-09T11:48:40.825-07:00תשליך<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
ביום שבו הבנתי שאני צריכה לפנות את הבית לשלושה חודשים, כמעט ויתרתי על כל הפרויקט.<br />
<br />
לא, אי אפשר לגור בבית תוך כדי שיפוץ, ולא, זה לא יכול לקרות בחופש הגדול שבו אולי נעשה את זה כמעט בלי להרגיש.<br />
מדובר על שלושה חודשים, בזמן לימודים ועבודה, ואנחנו חייבים לצאת - ולהשאיר בית ריק...<br />
<br />
אני די בטוחה שלכל אחד יצא פעם לעבור דירה. אתה אורז את כל מיטלטליך, בשאיפה מוותר על חלק מהחפצים וזורק או מוסר הלאה, אורז הכל ועובר למקום חדש - ופורק הכל שם.<br />
<br />
במקרה שלנו זה לא בדיוק ככה.<br />
אנחנו עוברים לשלושה חודשים, לדירה קטנה ונטולת מקומות איחסון. ניקח איתנו רק את מה שחייבים.<br />
כל השאר - צריך להיארז ולחכות במחסן עד שנשוב.<br />
<br />
בסדר, חשבתי לעצמי, אז נארוז ונכניס למחסן. הבעיה היא שהמחסן שלנו היה מלא עד אפס מקום. שנים של איסוף כפייתי של חומרי יצירה, ציוד וחפצים - מילאו את המחסן כך שבקושי אפשר להיכנס אליו ביום רע, וביום טוב - אי אפשר למצוא בו כלום.<br />
<br />
אז השלב הראשון היה לפנות את המחסן.<br />
<br />
כל פיסת בד, כל חרוז וכל דף צבעוני נאספו אל המחסן הזה באהבה רבה לאורך שנים. כבר כמה פעמים סידרתי, ומעולם לא ניפרדתי מכלום. ידוע לכל שאם מישהו צריך צבע, בריסטול או חתיכת בד - אפשר פשוט להגיע אלינו ויש לנו הכל. דורות של צופיפניקים הכינו כאן צ'ופרים לחניכים, ותמיד כשצריך משהו - צריך רק להצליח להיכנס למחסן - והוא שם.<br />
הבנתי שכעת הגיע הרגע שבו אני חייבת לשחרר.<br />
ביום שבו מכרתי את קופסת החרוזים הראשונה - חשבתי שהשמיים יפלו, וזה כפי שניתן לנחש - לא קרה.<br />
בדים, חוטים, ספרים וחוברות, כפתורים, סרטים ומה לא. הכל יצא לאור יום, ונמכר או נמסר באהבה.<br />
הגעתי למסקנה ביני לבין עצמי שאם לא השתמשתי עד כה - עדיף למסור למישהו שכן ישתמש. <br />
מי שעקב אחרי בפייסבוק ראה את זה קורה. פיצצתי את הפיד של כל חברי במאות פריטים. דעו לכם שאת כולם אהבתי אהבת נפש, ושיחררתי בלב שלם.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxqHgJzpqmvqqmiSOgvvl0A7mZjimtIGaJ2namnalOtZFueoocqIdjkq3y8kUv8iAv3Gy7Gj9eFLjrNBl0nOcvVh30VIZtW6RWfv5ieZta2_8T49B4c9HlZqn8YvuF2xxqe6djNzGvMGA/s1600/%25D7%2597%25D7%2595%25D7%259E%25D7%25A8%25D7%2599+%25D7%2599%25D7%25A6%25D7%2599%25D7%25A8%25D7%2594.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="723" data-original-width="423" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxqHgJzpqmvqqmiSOgvvl0A7mZjimtIGaJ2namnalOtZFueoocqIdjkq3y8kUv8iAv3Gy7Gj9eFLjrNBl0nOcvVh30VIZtW6RWfv5ieZta2_8T49B4c9HlZqn8YvuF2xxqe6djNzGvMGA/s400/%25D7%2597%25D7%2595%25D7%259E%25D7%25A8%25D7%2599+%25D7%2599%25D7%25A6%25D7%2599%25D7%25A8%25D7%2594.JPG" width="233" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">צעד קטן לפייסבוק, צעד גדול לטל</td></tr>
</tbody></table>
עם הזמן המחסן התחיל להתפנות, ובמקביל ערכתי רשימה של כללללל הארונות ומקומות האיחסון בבית.<br />
החלטתי לחלק את המשימה לתתי משימות קטנות, שאפשר להשלים ב 10-15 דקות בערב, תוך כדי החיים.<br />
כל ערב - משהו, ואם יש לי זמן וכוח - עוד משהו.<br />
ככה השלמתי לאט לאט את מרבית הבית, בעסרתם האדיבה של שאר הדיירים...<br />
אין לי דרך לתאר את כמויות הבגדים, החפצים והשטויות שהוצאנו מכאן.<br />
על כל פריט עצרתי לרגע, וחשבתי - האם אחרי שהבית יהיה משופץ ויפה, עדיין ארצה למצוא לפריט הזה מקום?<br />
וככה נפרדנו מבגדים, מנרות ריחניים, מצלחות מטבח שרוטות, מטונות של כלי כתיבה ומצעצועים שנס ליחם.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEig_6lrhB9NMT3RGXVaHHdSRBaP731f3tnkbWdqnRAXVVqyVyhOASfinoNOiGg_gfBtvyA9bEeMVdtmZHVXz6fnf_cRz0kW3Ri_saZmusy97N8nWQ8x5gGPLt-e-nrYZhOzhpv_rmK2iys/s1600/IMG_20180827_120659__01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1535" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEig_6lrhB9NMT3RGXVaHHdSRBaP731f3tnkbWdqnRAXVVqyVyhOASfinoNOiGg_gfBtvyA9bEeMVdtmZHVXz6fnf_cRz0kW3Ri_saZmusy97N8nWQ8x5gGPLt-e-nrYZhOzhpv_rmK2iys/s320/IMG_20180827_120659__01.jpg" width="307" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">למשל ארון בגדים (שלדעתי הכיל כמות בגדים פי שתיים מגודלו)<br /><br /></td></tr>
</tbody></table>
<br /><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7DXkw_rVOVXy21MmfJ6puiy2INb_JXWEZw0VwfqFgEznUWR341FttbLeYrp5_FKlLy2mxt_-4QiMOsndG-Y8rPdxveVjYihLq0SCRsVjE9e5o50QeoFjbl5oITrxpyjiL0a1xgSop2WY/s1600/IMG_20180827_153209.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7DXkw_rVOVXy21MmfJ6puiy2INb_JXWEZw0VwfqFgEznUWR341FttbLeYrp5_FKlLy2mxt_-4QiMOsndG-Y8rPdxveVjYihLq0SCRsVjE9e5o50QeoFjbl5oITrxpyjiL0a1xgSop2WY/s320/IMG_20180827_153209.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">או אוסף של כל מוצרי הקוסמטיקה המיותרים בבית (עם ארבע נשים, כן?)</td></tr>
</tbody></table>
אין מילה יותר מתאימה לתיאור התהליך הזה פרט ל"<b>תשליך</b>". עדיין לא סיימנו ואנחנו כבר מרגישים איך כל משקל הפריטים שיצאו כאן מהבית - כאילו ירד מעל הכתפיים שלנו.<br />
יש הגורסים שחייבים לפנות את הדברים הישנים שמכבידים עלינו כדי לפנות מקום לחדשים.<br />
היו כאן דברים שאפילו לא ידענו שמכבידים עלינו. הם היו ארוזים וחבויים כל כך טוב מאחורי דלתות ובתוך מגירות, שביום יום לא ידענו אפילו שהם קיימים.<br />
90% מהחפצים הללו משמחים היום אנשים אחרים שקנו אותם במחיר סימלי, או קיבלו אותם במתנה.<br />
זה גורם לי שמחה רבה, ובעיקר - מייצר אצלינו בבית אנרגיות חדשות של התחדשות וצמיחה.<br />
<br />
אם לא יצא לכם להיתקל עדיין, אני ממליצה בחום לקרוא קצת (או קצת יותר, למשל את הספר) של מארי קונדו "סוד הקסם היפני".<br />
אם תחפשו אותה באינטרנט, <a href="https://www.youtube.com/watch?v=KdUAUQT8E9g" target="_blank">תמצאו יפנית מוזרה שמקפלת בגדים בצורה קצת מוגזמת</a>, אבל מאחורי הפרקטיקה של הקיפול מסתתרת גישה שבהתחלה חשבתי שהיא טיפשית - והיא ממליצה למיין את כל הפריטים בבית לפי "מה שגורם לך אושר" ומה שלא - החוצה. זה נשמע קצת מוזר (וגם העובדה שגרביים לא אוהבות להיות מגולגלות ולמען כבודן רצוי לקפל אותן...)<br />
אבל תשמעו מאחת שקראה, וגם טרחה <u>לקפל</u> את כל הגרביים שלה (והן עדיין מקופלות, אחרי כמעט שנתיים!) -<br />
אפילו אם תקחו מזה טיפה - זה <b>המון.</b><br />
אז הספר נמצא, למשל, <a href="https://www.e-vrit.co.il/%D7%A1%D7%95%D7%93_%D7%94%D7%A7%D7%A1%D7%9D_%D7%94%D7%99%D7%A4%D7%A0%D7%99-details.aspx" target="_blank">כאן</a>.<br />
וכדאי לכם גם לצפות (אם עוד לא ראיתם) בסרט "מינימליזם" בנטפליקס.<br />
אין סיכוי שתמצאו אצלי 15 פריטי מלתחה לכל החורף, אבל בהחלט חלק מהרעיונות עושים סדר בעיניים וקל יותר על הנשמה.<br />
<br />
אז מה המצב עכשיו?<br />
הבית כבר מתחיל להתרוקן, דברים שלא עוברים איתנו נארזו ונכנסו למחסן בארגזים ממוספרים (ומתועדים בטבלת אקסל, כמובן), ועדיין יש פה כמויות של ציוד ובלגן קבוע, שלא ברור איך נשתלט עליו.<br />
מתי אנחנו עוברים?<br />
בסוכות, שזה ממש לא עוד הרבה זמן.<br />
wish us luck :)<br />
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03062616194011296842noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4235488035954957398.post-14503560264412458412018-09-09T10:33:00.000-07:002018-09-09T10:33:26.547-07:00יכול להיות שהבית שלנו הוא לא באמת "שלנו"?<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
כבר ראש השנה, קשה להאמין. עברנו כבר כל כך הרבה מאז פסח, כשחזרנו - ובתכלס - עוד לא עברנו כלום.<br />
<br />
כשסיון הגיעה אלינו הביתה מיד אחרי הנסיעה, סיפרנו לה כמה אנחנו אוהבים את הבית, וכמה נמאס לנו ממנו.<br />
כמה הוא מושלם בשבילנו, וכמה בעיות יש בו שאנחנו לא מצליחים לפתור.<br />
הסברנו בדיוק למה כן, וגם במדוייק למה לא.<br />
וסיון אמרה לי משהו שהיא כבר אמרה לי בעבר, בפעם הקודמת שבה היא היתה פה:<br />
"<b>כשאתם גרים בבית שלא אתם עיצבתם, אתם כאילו גרים בבית של ממישהו אחר</b>".<br />
<br />
12 שנים שאנחנו גרים בבית של מישהו אחר.<br />
המטבח מתוכנן לפי ההרגלים של מישהי אחרת.<br />
הרהיטים שלנו - אבל מסודרים לפי המחשבה של מי שגר כאן לפנינו.<br />
התאורה - במקומות שבהם הבעלים הקודמים של הבית מיקמו אותה.<br />
מה הפלא שזה לא בדיוק אנחנו?<br />
<br />
אז מה השלב ראשון? מודד. מודד שצריך להגיע ולייצר שירטוט מדויק של הבית לפי מה שיש בשטח.<br />
כשהתקשרתי אליו לקבוע הוא שאל מה גודל הבית, כמה קומות וכמה חדרים.<br />
עניתי בזהירות, כי ידעתי שבטלפון זה נשמע דבר אחד, אבל כשהוא יגיע - מחכה לו פה משימה קשה.<br />
או כמו שהוא אמר: "מי שתיכנן את הבית הזה היה קצת שיכור, לא?"<br />
<br />
כן. טיפה.<br />
קירות אלכסוניים, נישות מוזרות ועוד הפתעות.<br />
המדידה לקחה שעה וחצי יותר מהצפוי, ועלתה 1,000 שקלים יותר :)<br />
אבל התוצאה - שירטוט מדוייק של הבית, ואפשר להתחיל לעבוד.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkBQCUIxuJXzQbNXi_lL8uHI8608F6ClGbgk-867Ple1Wfo9R9padyQs3w-lWS0EpjFIPefXAZXxP4BleyuS5GLTLyUZGZBd2ItGT4ICTkwUXhtcJ_3X6rTzQtkMYxY4OZ_lzEDCa09UQ/s1600/%25D7%25A7%25D7%2595%25D7%259E%25D7%25AA+%25D7%259B%25D7%25A0%25D7%2599%25D7%25A1%25D7%2594+%25D7%25A4%25D7%2599%25D7%2599%25D7%25A8.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="652" data-original-width="470" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkBQCUIxuJXzQbNXi_lL8uHI8608F6ClGbgk-867Ple1Wfo9R9padyQs3w-lWS0EpjFIPefXAZXxP4BleyuS5GLTLyUZGZBd2ItGT4ICTkwUXhtcJ_3X6rTzQtkMYxY4OZ_lzEDCa09UQ/s320/%25D7%25A7%25D7%2595%25D7%259E%25D7%25AA+%25D7%259B%25D7%25A0%25D7%2599%25D7%25A1%25D7%2594+%25D7%25A4%25D7%2599%25D7%2599%25D7%25A8.JPG" width="230" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">מצ"ב קומת כניסה, ויש לנו ארבעה מפלסים...</td></tr>
</tbody></table>
<br />
עם השירטוטים האלו ויחד עם סיון ישבנו, ושוחחנו מחדש על כל חלל וחלל בבית. מה יש בו כעת, ומה היינו רוצים שיהיה בו בעתיד. בדימיוני ראיתי איך סיון מפעילה את כישוף העיצוב, ומייצרת עבורנו תכניות לבית חדש לגמרי, שלא נצליח להכיר בכלל אחרי השיפוץ.<br />
בפועל - הגענו לשבת איתה על התכניות וההצעות, וגיליתי, למרבה ההפתעה, שמה שיש לי עכשיו זה לא רע בכלל.<br />
מכיוון שהחלטנו מראש שקירות אנחנו לא שוברים (כמעט), כי חלוקת החדרים למעשה מתאימה לנו מאד, גילינו שחוץ מכמה שינויים מינוריים - זה בעצם כן הבית שלנו.<br />
לא חייבים לשנות בכוח את מה שעובד לנו טוב, נכון?<br />
אז אם נתעלם רגע מה"הלבשה", העיצוב והצבע - היו לי ממש כמה בקשות קטנות.<br />
אני רוצה שהכיריים, שהיום נמצאים במקום שרואים ישירות מהסלון, יזוזו מקו החזית למקום מעט מוסתר יותר.<br />
אני רוצה שבסלון הרהיטים יסובבו כך שלא תהיה חסימה של המרחב לכיוון הכניסה (וזה אומר להזיז את הטלויזיה, לא פשוט עם חלונות הענק שלנו על שניים מתוך שלושה קירות).<br />
אני רוצה להחליף חדרים בין ניצן למעין (סליחה ניצן, מבטיחה שהחדר החדש יהיה קטן אבל מושלם).<br />
ויש לי כמובן כמה דברים שאני רוצה לעשות אחרת בחדרי האמבטיה...<br />
<br />
את כל הבקשות האלו, ואחרי עבודת שיעורי בית מאומצת של כולנו - סיון הופכת באורך פלא לתכניות, רשימות, הנחיות ושירטוטים.<br />
בשירטוטים זה נראה כאילו לא שינינו הרבה. אבל יש דברים שלא רואים בשרטוט...<br />
<br />
והדבר העיקרי שלא רואים בשירטוט הז את הבלגן שלנו. החיים, אתם יודעים. ארונות מלאים, מדפים צוברי אבק, ספרים שאיש אינו קורא, ציוד ששכחנו שיש לנו. מאות אלפי פריטים שלכולם יש מקום איחסון, כשהבית מסודר הוא דווקא נראה סביר...<br />
<br />
הבעיה, שבשביל לשפץ בית - צריך לרוקן אותו...<br />
<br />
וכאן מתחיל האתגר האמיתי...<br />
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03062616194011296842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4235488035954957398.post-72113644996408543022018-08-20T06:23:00.000-07:002018-08-20T06:23:14.026-07:00איך מגירה במטבח הופכת למהפך<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
בבוקר ההוא הוא הכין לי קפה, כרגיל. התא של הקפסולות במכונה התמלא והוא בסך הכל רצה לרוקן את התכולה לתוך שקית המיחזור.<br />
כשהוא פתח את הדלת של הארון במטבח, וניסה לשלוף את המגירה של המיחזור החוצה - היא (שוב) יצאה מהמסילה.<br />
"זהו! נמאס לי מהמטבח הזה!"<br />
<br />
12 שנים אנחנו גרים בבית הזה, וכל מה שעשינו כאן היה צבע על הקירות. את המטבח גם <a href="https://blogginglady.blogspot.com/2014/01/blog-post_21.html" target="_blank">צבעתי כבר פעם</a>, אבל זה רק קוסמטיקה. לא עשינו כלום מעבר לזה.<br />
<br />
ואז, כשישבנו לשתות את הקפה, הוא אמר "המטבח הזה מבאס אותי כל יום. אני רוצה לעשות מטבח חדש, שיהיה לנו כיף בו וכל המגירות ייפתחו כמו שצריך".<br />
הגיוני, סה"כ. אנשים מחליפים מטבחים כל הזמן.<br />
אבל אז אני אמרתי: "אם כבר מפרקים את המטבח, אז יש בעיה אחרת. הרצפה בבית הזה מרוצפת באלכסון, ואני שונאת את זה. אני רוצה ריצוף חדש. אם מורידים את המטבח, זו הזדמנות"<br />
והוא אמר: "אבל אם רוצים לרצף צריך גם לפרק את המזנון בסלון, הוא מונח על הרצפה..."<br />
ואני אמרתי: "ומזמן כבר רציתי שיהיה לי משרד כמו שצריך"<br />
"והדלתות הרקובות בכל החדרים"<br />
"והקרמיקה המיושנת בכל חדרי השירותים"<br />
"ולמה אין לי ראש גשם במקלחת??"<br />
<br />
ואז הסתכלנו אחד על השני ואמרנו: "בחיים זה לא יקרה. אין לנו כסף ואין לנו אומץ"<br />
והמשכנו לשתות את הקפה.<br />
<br />
<br />
בשבת יצאנו יחד לטייל ממש ליד הבית. צילמתי איזו כנסיה באלוני אבא, וממש לידה ראיתי שלט על בית -"למכירה".<br />
הצצתי מעבר לגדר והבית נראה בדיוק כמו שדמיינתי פעם שבית החלומות שלי יראה. גינה מהממת, בריכה מפנקת, סטנדרט בניה גבוה... אפילו מבחוץ רואים שזה בית מושלם.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj658rwt6ibCB9jV0Yl1P7VTu0AdkdEd7Urre0HPk6LZcwy1nHsjW_XCeHvffXfPqoClo1msiLHHRDVnbNzbDhin2fYxD4oZ8C5SOw4ouGktQygIujdyRqPhXLJlYif9tj74zO7ir-0XLk/s1600/%25D7%259B%25D7%25A0%25D7%25A1%25D7%2599%25D7%2594+%25D7%2590%25D7%259C%25D7%2595%25D7%25A0%25D7%2599+%25D7%2590%25D7%2591%25D7%2590.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="906" data-original-width="960" height="302" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj658rwt6ibCB9jV0Yl1P7VTu0AdkdEd7Urre0HPk6LZcwy1nHsjW_XCeHvffXfPqoClo1msiLHHRDVnbNzbDhin2fYxD4oZ8C5SOw4ouGktQygIujdyRqPhXLJlYif9tj74zO7ir-0XLk/s320/%25D7%259B%25D7%25A0%25D7%25A1%25D7%2599%25D7%2594+%25D7%2590%25D7%259C%25D7%2595%25D7%25A0%25D7%2599+%25D7%2590%25D7%2591%25D7%2590.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">כנסיה באלוני אבא. לא בתמונה - בית (כנראה מושלם) למכירה</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
"הנה, כזה בית אני רוצה. פה בטוח שהמגירות לא מתפרקות במטבח".<br />
זאב, בשביל הקטע, נכנס ל"יד 2" וחיפש את הבית. כמובן שמצאנו. כמובן שהיו שם תמונות של הבית מבפנים. כמובן שיש שם ריצוף מושלם ומטבח כפרי מהמם וחדרים מדוגמים, ומקלחת עם ראש גשם.<br />
טוב, אז הנה חלום שלעולם לא נגשים, החלפנו מבטים מפוייסים, והלכנו להכין עוד קפה.<br />
בזמן שהכנו קפה, ניצן לחצה על הכפתור של "פנה לבעל הנכס לקבלת פרטים נוספים" והכניסה את מספר הטלפון שלי.<br />
<br />
שלושה ימים אחר כך אני מקבלת שיחת טלפון ממתווך."ראיתי שהתעניינתם בבית, אשמח לתת עוד פרטים"<br />
אל תשאלו אותי מה הפרטים, הכל נשמע לי כמו "מושלם, מושלם, מושלם, מושלם, כזה אני רוצה, מושלם, 6 מיליון ש"ח"<br />
<br />
חחחחחח<br />
<br />
הבית שלנו שווה פחות מחצי, להערכתי.<br />
אנחנו אוהבים את הבית שלנו, אוהבים את המיקום שלו, מרוצים מהשכונה ומהבית בכללי. הוא פשוט קצת מתפרק.<br />
<br />
ובנקודה הזו הבנו שאין ברירה. הולכים לשפץ.<br />
זה חשבון פשוט. אם נשקיע עשירית מההפרש בין שני הבתים, יהיה לנו את בית החלומות שלנו, כאן.<br />
<br />
אז מה עשינו?<br />
נסענו לתאילנד.<br />
אמרנו אחד לשניה "טוב עכשיו נוסעים, אי אפשר לחשוב על זה עכשיו, נראה כבר כשנחזור"<br />
אופס, כמעט.<br />
<br />
אז עשיתי מה שכל בנאדם הגיוני היה עושה, וממש לפני שנסענו לתאילנד - התקשרתי לסיון.<br />
על סיון עוד אכתוב הרבה, אבל קבעתי אתה פגישה בבוקר שאחרי שאנחנו נוחתים.<br />
אין חרטות.<br />
נחזור בחמישי - והיא אצלינו בששי, עם הג'ט לג והכל.<br />
<br />
וככה יצאנו לדרך.<br />
מעולם לא בנינו, מעולם לא שיפצנו.<br />
מעולם לא העזנו לחלום על בית חלומותינו.<br />
עד היום.<br />
<br />
תישארו, אספר לכם איך הולך :)<br />
<br />
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03062616194011296842noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4235488035954957398.post-60990899266154573372018-04-06T08:47:00.000-07:002018-04-06T08:47:24.884-07:00שששש.... בודהה שוכב<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
למודי ניסיון מהרפתקאות אתמול, החלטנו להצליח היום להגיע לארמון המלך, ויהי מה.<br />
עשינו מה שאדם סביר היה עושה במקומנו - לקחנו מונית וביקשנו ממנו להסיע אותנו לארמון. לא מטרו, לא טוקטוק, לא סירה, לא הליכה בחום המתיש. מונית ממוזגת ותודה רבה.<br />
וככה הגענו ישירות לארמון, לבושים בבגדים צנועים (כמה חם להיות צנוע!) וחמושים במצלמה.<br />
אל הארמון נכנסים אחרי שעוברים סקירה קפדנית של הלבוש - למרבה המזל עברנו - בזכות שרון שלבש לכבוד המאורע שארוואל פילים חינני (השאר לבשו ג'ינס).<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSIZ1gxKvEynIyph03JyckegY6n0NsgncEx7o9fFFsqNmMz_Kscq4UaIPCVzBZR3iXu-5idmO4MV8Qd5dq1W_xkb24ARRXsyp_3i8N9TU1O9kzUkacf0cZfrzcgCVFt1PTA2bPE2JWr3s/s1600/IMG_20180403_111700.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSIZ1gxKvEynIyph03JyckegY6n0NsgncEx7o9fFFsqNmMz_Kscq4UaIPCVzBZR3iXu-5idmO4MV8Qd5dq1W_xkb24ARRXsyp_3i8N9TU1O9kzUkacf0cZfrzcgCVFt1PTA2bPE2JWr3s/s320/IMG_20180403_111700.jpg" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">נכנסנו. כבר סוג של הצלחה!</td></tr>
</tbody></table>
<br />
הארמון אכן מפואר מאד, חצר ענקית מלאה מקדשים מפוארים ומלאי פרטים קטנטנים, ואפשר היה להתרשם מהם שעות אם לא היה כל כך חם ואם לא היו שם כל כך הרבה אנשים. עיקר המאמץ שלי הושקע בלנסות לצלם זוויות שייצרו את הרושם שאנחנו שם לבד. לא קל, אבל מקבץ מהצילומים - מצ"ב.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguYQd76ijxY2g_k4ms4yBDPZnq4Dqb3pxbgXgId4ha63ucJG8oZtR4JUm5wQqgHgKcGaW7sqSac-WO4qsPT-IqRSG0VuanL39nMrz7jV2WZsM8S5lAHtQ8II7961MvTMQ7rr2SBFDl6tc/s1600/1523028431669.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="987" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguYQd76ijxY2g_k4ms4yBDPZnq4Dqb3pxbgXgId4ha63ucJG8oZtR4JUm5wQqgHgKcGaW7sqSac-WO4qsPT-IqRSG0VuanL39nMrz7jV2WZsM8S5lAHtQ8II7961MvTMQ7rr2SBFDl6tc/s400/1523028431669.jpg" width="246" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ארמון המלך, הגרסה שנראית כאילו אנחנו לבד</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
בארמון יש גם מקדש מרכזי ובו שוכן בודהה האיזמרגד. מומלץ ומתואר בכל ספרי הטיולים. צריך לחלוץ נעליים ולהיכנס בתור לתוך ההיכל שבו הוא שוכן, רק כדי לגלות שקצת כמו הילד המשתין בבריסל, כשאתה ניצב מול הדבר האמיתי הוא, איך לומר, קטן.<br />
אבל הנה, ראינו גם אותו (אסור לצלם אותו אז תצטרכו להאמין).<br />
<br />
אחרי שהחלטנו סופית שסיימנו לתור את הארמון, עברנו משם אל הבודהה השוכב.<br />
<br />
טוב, זה כבר סיפור אחר לגמרי.<br />
פסל מטורף באורך 46 מטרים וגובה 15 מטר של בודהה שוכב, שאתה הולך לאורכו - כאן אין סיכוי לתפוס צילום שיבהיר את גודל המאורע, זה פשוט ענק.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqdw3BNLmhXRCDufrPaDotErCUsfh85qmApf0mNsv-DJ4e72HGpGSp-GFf_4LjGufOPYv2uWmBK37CvC4jmbkltmMOp-uux0b_uVRJ9D4oYWq7Awp7jY3K0kvRaQyUx6ZfcL9E_XLBSF4/s1600/1523028548895.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="987" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqdw3BNLmhXRCDufrPaDotErCUsfh85qmApf0mNsv-DJ4e72HGpGSp-GFf_4LjGufOPYv2uWmBK37CvC4jmbkltmMOp-uux0b_uVRJ9D4oYWq7Awp7jY3K0kvRaQyUx6ZfcL9E_XLBSF4/s400/1523028548895.jpg" width="246" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">לא ישן, רק נח</td></tr>
</tbody></table>
אה, ויש לו גם כללי התנהגות קשוחים. שימו לב:<br />
1. אין לגעת בפסל (סבבה, נתאפק)<br />
2. לנשים אסור לגעת בנזירים (כאילו שרציתי)<br />
3. לנשים אסור להושיט חפצים ישירות לנזירים (ההפסד כולו שלכם)<br />
4. אסור לעשן (קל)<br />
5. NO PDA - אסור להפגין חיבה בציבור (כאילו שבחום הזה כשכולנו מזיעים היינו מתחבקים ומתנשקים, בואו...)<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvnlTEaZwo6IhNpLcJH-iH-Hf51mjvQ2QfMxppLH3Cx2wg-nN6PdS4ro5eDMZq8fFV9Bgzrv16-ZwBOxEeVanBKFa0ApjeiVIumoDUgNNhVx6GE3szsXNdpd9iXRR4qzUJnffRMo4SS2s/s1600/IMG_20180403_140627.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvnlTEaZwo6IhNpLcJH-iH-Hf51mjvQ2QfMxppLH3Cx2wg-nN6PdS4ro5eDMZq8fFV9Bgzrv16-ZwBOxEeVanBKFa0ApjeiVIumoDUgNNhVx6GE3szsXNdpd9iXRR4qzUJnffRMo4SS2s/s320/IMG_20180403_140627.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
בסוף הביקור אצל בודהה (השתדלנו לא להפריע בשנ"צ) היה לנו ברור שמכאן - זה רק למלון. ראינו את פנינות התיירות של העיר, ואפשר ללכת לבריכה.<br />
חזרנו אל המלון המפנק במונית, וממש ליד המלון ישבנו לאכול במסעדה - שזכתה אצלינו בתואר "המסעדה עם השירות הכי גרוע בתאילנד רבתי". חיכינו לאכול משהו קרוב לשעה, למרות שהיינו היחידים במסעדה (אולי בגלל זה היינו היחידים) וגם כשהאוכל כבר הגיע הוא היה די דוחה. בכל און, מפה לשם הגיעה השעה המתאימה לחזור למלון, לעלות אל הלאונג' הפתוח עם משקאות ונישנושים, ולהרגע קצת בבריכה.<br />
את הערב האחרון שלנו בעיר העברנו, איך לא, בקניון.<br />
<br />
אם תשאלו אותנו מה הקניון החביב עלינו (לא שגרמנו את כולם, אבל ממה שראינו) דווקא טרמינל 21 שווה את ליבנו. מערבי במידה, עם גימיק עיצובי, חנויות שאפשר להבין ממבט בחלון הראווה שלהן מה מוכרים בהן (זה לא דבר של מה בכך, תאמינו לי) והכי חשוב - שירותים מהסרטים.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic78E_USlYn4oH5KH5DNZroZ5qYvWj_M-d2v8URkaYMjlPMZqxxBKq8Vfx04hssK1xCSOGCQP6ODmBPdctE3VaXfAnRq8_O4JS4Nl9egcoD488j6rHkd5Lx2tMW2XsK_PLEKs5elll_f8/s1600/1523028613578.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic78E_USlYn4oH5KH5DNZroZ5qYvWj_M-d2v8URkaYMjlPMZqxxBKq8Vfx04hssK1xCSOGCQP6ODmBPdctE3VaXfAnRq8_O4JS4Nl9egcoD488j6rHkd5Lx2tMW2XsK_PLEKs5elll_f8/s320/1523028613578.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">כשאסלה מגיעה עם הוראות הפעלה - זה סימן טוב</td></tr>
</tbody></table>
<br />
וזהו. היום האחרון שלנו בבנגקוק הגיע, ואיתו סיומה של חופשה שקשה מאד לסכם.<br />
אלו היו למעשה שלוש חופשות שהודבקו יחד. כל אחת באווירה אחרת, עם סגנון אחר ועם קצב אחר.<br />
<br />
אנחנו, שזו הפעם הראשונה שלנו במזרח, הכנו את עצמינו להזיה, וקיבלנו אותה, לדעת כולנו.<br />
<br />
זה היה מופלא לפרקים, וקשה לפעמים.<br />
רוב הזמן רצינו שזה לא ייגמר, אבל מדי פעם ממש רצינו הביתה.<br />
היה לנו הווי מצחיק, חוויות שילכו איתנו לתמיד, תמונות מטריפות (חייבת להתיישב להכין אלבום) ושעות של זמן איכות עם שניים מתוך ארבעת הילדים המופלאים שלנו (ולשתיים שלא היו איתנו, אני מכינה רשימת המלצות של אמא לטיול התרמילים שלהן)<br />
<br />
עכשיו, כשאני כותבת את הסיכום הזה מהמחשב שלי, בבית, אני יכולה להגיד גם שזכינו לחלוק את הטיול הזה עם השותפים הטובים ביותר שיכולנו לבקש. תודה לכם - גל, יערה, שירה וליבי. קאפונקאאאאההההה :)<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEga0H_TTZGOtWCX9LmubszYoXOhICSHiqn0XDQE-3xQuYvM4NeRnRVcnrRKwvHsin2o1k9uF1dJz8OGBeggpSbHyEeS6SA6J_v3_dvemfwr8xB67EjorI7mkE3AZdYm6glZbjUdTp0GGPo/s1600/IMG_1692.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEga0H_TTZGOtWCX9LmubszYoXOhICSHiqn0XDQE-3xQuYvM4NeRnRVcnrRKwvHsin2o1k9uF1dJz8OGBeggpSbHyEeS6SA6J_v3_dvemfwr8xB67EjorI7mkE3AZdYm6glZbjUdTp0GGPo/s640/IMG_1692.JPG" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">השמינייה הסודית :)</td></tr>
</tbody></table>
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03062616194011296842noreply@blogger.com01 Maha Rat Rd, แขวงพระบรมมหาราชวัง Khet Phra Nakhon, Krung Thep Maha Nakhon 10200, תאילנד13.7500301 100.49128819999999-11.7720044 59.182694199999986 39.2720646 141.79988219999998tag:blogger.com,1999:blog-4235488035954957398.post-14009231489210442752018-04-02T10:12:00.001-07:002018-04-02T10:17:32.707-07:001 באפריל ויומולדת לנסיכה<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
טוב, אז כאמור, אנחנו על המעבורת לקוסמוי, ושם לשדה התעופה.<br />
כמו שתמיד קורה בטיולים בחו"ל, רוב הזמן אתה כמעט לא שומע עברית, ואז כשאתה מגיע לשדה התעופה פתאום כולם סביבך ישראלים. אז ככה על הטיסה מקוסמוי לבנגקוק. כמה משפחות מורחבות היו איתנו על המטוס, והצליחו, בטיסה של שעה, לגרום לנו להתכווץ בכסא ולקוות שלא שמים לב שאחנו ישראלים.<br />
<br />
בכל אופן, אחרי שעה של טיסה טורבולנטית למדי נחתנו בבנגקוק, ולקחנו מוניו למלון.<br />
גם את המלון הזה הזמנו מבוקינג לפי תמונות וציון באתר, וקיווינו שמחכה לנו שם מלון מפנק עם בריכת אינפיניטי (ולא אינפנטיליטי, כמו שאומרים אצלינו)<br />
<br />
או קיי, נכנסנו ללובי, נראה לא רע. ניגשנו לעשות צ'ק אין, והפקידה בקבלה אומרת: "בגלל הזמנתם את הסוויטה (חיפשנו חדר שיכיל שני מבוגרים + שני ילדים) אתם זכאים לאירוח VIP. זה אומר שיש לכם personal check in , אנא בואו אחרי ללאונג'.'' היא מובילה אותנו לעבר המעלית, ועולה איתנו הישר לקומה 25, שם היא מכניסה אותנו ללאונג' של המלון ופקיד מהודר מסדר עבורנו את הצ'ק אין בזמן שאנחנו ממתינים מול הנוף המטורף, ונהנים מכיבוד קל.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMzqlT0MBkBrViecG5w2pU5DKSsk39HuntWYvIbXsuANNR8e1A8BY1KFCv_MySK6ecBBARtGJdQMbLvzJCcv_cwbdBO5bM5dxAnnF_LX8iWvBW1IBpounepYJKlLjVIn_Zw5pWSaEXMhE/s1600/IMG_20180401_145125.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMzqlT0MBkBrViecG5w2pU5DKSsk39HuntWYvIbXsuANNR8e1A8BY1KFCv_MySK6ecBBARtGJdQMbLvzJCcv_cwbdBO5bM5dxAnnF_LX8iWvBW1IBpounepYJKlLjVIn_Zw5pWSaEXMhE/s400/IMG_20180401_145125.jpg" width="300" /></a></div>
<br />
<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<br />
בנוסף, היא אומרת, הלאונג' פתוח עבורכם לאורך כל השהיה. שתיה חמה וקרה ונישנושים לאורך כל היום, ואחרי 17:00 אם תעלו יש אוכל ושתיה חריפה.<br />
אז אמנם היתה להם תקלה קטנה, והם לא שמו לב שצריך להכין שתי מיטות נוספות לילדים, אבל לא היה לנו אכפת להמתין כמה שצריך שם, בלאונג' של קומה 25.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbv0A2pJ2ngxXJpDLPycBeJJ-6kxKKDIcTUhgipSgZot5xqTHVDC3WC-LWHEHuVAKqYZfdGaFmWLphVNBaRlgzJT3M3b0H-ce0u7jn2GV2DJYGkoKMnGI9-uj8Z1cIEjrd4BUV35CoJcM/s1600/IMG_20180401_145322.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbv0A2pJ2ngxXJpDLPycBeJJ-6kxKKDIcTUhgipSgZot5xqTHVDC3WC-LWHEHuVAKqYZfdGaFmWLphVNBaRlgzJT3M3b0H-ce0u7jn2GV2DJYGkoKMnGI9-uj8Z1cIEjrd4BUV35CoJcM/s320/IMG_20180401_145322.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">מחכים. קחו את הזמן...</td></tr>
</tbody></table>
<br />
לפנות ערב יצאנו לתור את הקניונים המומלצים בסביבה. כבר המון זמן אנחנו בכפרים והאיים, ואי אפשר להכחיש את העובדה שחשנו צורך בציוויליזציה. אז הלכנו ל MBK הידוע, ואני חייבת לציין שהוא ממש לא לטעמי. שוק הזוי במסווה של קניון. הצלחתי לקנות שם גומיות לשיער לחיזוק הצמות של הבנו (שסגורות כרגע עם נייר כסף וחרוזים) ולשלם עליהם מחיר מופקע של 50 שקלים. רגע של ליקוי מאורות.<br />
<br />
מהר מאד הבנתי שזה לא בשבילי אז יצאנו וחצינו את הכביש לקניון השכן, קצת יותר מערבי אבל גם כאן הקארמה לא היתה משהו. לפחות אכלנו מקדונלדס אחרי תקופה ארוכה של מאכלים שונים ומשונים - מעין סוף סוף שבעה.<br />
<br />
חזרנו למלון, אכן מפנק עד מאד, וישנו לילה מעולה, מתוך כוונה לקום בבוקר וללכת לראות את ארמון המלך ושאר לוקיישנים בעיר.<br />
בבוקר ירדנו לאכול ארוחת בוקר, למה שהוא אולי מזנון ארוחת הבוקר המטורף ביותר שראיתי (ואכלתי) אי פעם. זה היה לא קל להחליט שסיימנו ולקום מהשולחן.<br />
כשחזרנו לחדר היה תלוי לנו על הדלת עיתון בוקר, וסתם בשביל הקטע הסתכלנו מה בכותרות. כך גילינו שבדיוק היום יש לנסיכת תיאלנד יום הולדת. נכון משמח צחקנו ואמרנו שנלך לארמון לשיר לה יום הולדת שמח.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVIpvv3H3am0lIhVnVC8pKNg5-IMAB3hK3hguSHpDLwB86WpnFvy3yYfDHp62x4nytFzwCdjkMam7lld4TWb0ryWH7xMUEq5ZXnxQpiGUsUY36Ry6dpSEHMKwhhMVtRzyPzX7n87JWWrg/s1600/IMG_20180402_100737.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVIpvv3H3am0lIhVnVC8pKNg5-IMAB3hK3hguSHpDLwB86WpnFvy3yYfDHp62x4nytFzwCdjkMam7lld4TWb0ryWH7xMUEq5ZXnxQpiGUsUY36Ry6dpSEHMKwhhMVtRzyPzX7n87JWWrg/s320/IMG_20180402_100737.jpg" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">מזל טוב, נסיכה :)</td></tr>
</tbody></table>
<br />
אל הארמון נוסעים במטרו, ומשם יש די הרבה הליכה, לפי מה שהבנו.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEN22ogKZ1jPtbAbK5c5iOAPHmcBOS6TyRTRCDE4mbySHsYw1syWh8JP04eFJYPcxF4RqHRhNMTvUw79sjOVWeMkx8KS9qz4Y45BLuqB7BTfDKCeH2r_R93lUUwgVvJlJU8SLb1oLCNDw/s1600/IMG_20180402_105224.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEN22ogKZ1jPtbAbK5c5iOAPHmcBOS6TyRTRCDE4mbySHsYw1syWh8JP04eFJYPcxF4RqHRhNMTvUw79sjOVWeMkx8KS9qz4Y45BLuqB7BTfDKCeH2r_R93lUUwgVvJlJU8SLb1oLCNDw/s320/IMG_20180402_105224.jpg" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">במטרו, אגב, נוסעים עם ז'יטונים</td></tr>
</tbody></table>
<br />
יצאנו מהמטרו ובזמן שאנחנו מנסים להבין איה אנחנו ולאן אנחנו צריכים ללכת, ניגש אלינו זקן חביב ושאל אם אנחנו צריכים עזרה, ולאן אנחנו רוצים ללכת. עוד אנחנו מסתכלים סביב והיא הסביר לנו שיש היום אירוע בארמון (יום הולדת, כבר אמרנו) ולכן מתחם הארמון סגור ויפתח רק בצהרים. כדאי לנו לבחור אחת משתי דרכים - או ללכת ברגל - עניין של 40 דקות או לקחת תוקתוק שיוביל אותנו לסירה ואיתה ניסע לארמון. במחשבה מהירה החלטנו שאולי ללכת ברגל בחום הזה זה לא רעיון כל כך טוב, ובסדר, ניקח תוקתוק. מיד הופיעו שני תוקתוקים והסכימו לקחת אותנו בתמורה ל 20 באט (שזה שני שקל בערך).<br />
בשלב הזה עוד לא חשדנו, ועלינו על התוקתוקים שמחים וצוהלים על מזלינו הטוב, שמנע מאיתנו ללכת בחום הקופח לארמון הסגור.<br />
<br />
כשהתוקתוקים הגיעו לחצר אחורית הזויה של מתחם דייגים זה התחיל להיראות קצת חשוד, והנהגים הובילו אותנו מאחורה לאיש נחמד מאד, שהציע לנו שיט של שעה וחצי בסירה שיסתיים בארמון המלך, כמו שרצינו, תמורת 4000 באט.<br />
בשלב הזה כבר הבנו שנעקצנו, ואנחנו באיזו חצר אחורית של מקום לא ידוע והרבה ברירות אין לנו. מה שנשאר זה להתמקח על המחיר, ולהנות מהשאר.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCLsvvMifL4cN-4Skz1qB-mDP-GU3NNgaUQlZIJOIW1FllbKzAzaVPeMv0Cz7rZMieYzAE7j3yjcEBjeO3V4hCwTa9FpZ2iovUETFPZk-g2ocdjHtaVyZ8MC6_HK-y6p2pv0-sqgVCjdo/s1600/IMG_20180402_113003_01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCLsvvMifL4cN-4Skz1qB-mDP-GU3NNgaUQlZIJOIW1FllbKzAzaVPeMv0Cz7rZMieYzAE7j3yjcEBjeO3V4hCwTa9FpZ2iovUETFPZk-g2ocdjHtaVyZ8MC6_HK-y6p2pv0-sqgVCjdo/s320/IMG_20180402_113003_01.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
וזה מה שעשינו.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoxvrrdVvOJkqbJ98QTTvPZjCLj3RseeLFJgrQnj90wRtKPtddQfmWOa1PbVKWuThrhZXAINvpFQV2wn8SGsM7_7soKGh0NA4VVYMEpVrxVsbvT7kKfYuykZmkkCK3sbTVOkoSopvvoi0/s1600/1522678694883.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoxvrrdVvOJkqbJ98QTTvPZjCLj3RseeLFJgrQnj90wRtKPtddQfmWOa1PbVKWuThrhZXAINvpFQV2wn8SGsM7_7soKGh0NA4VVYMEpVrxVsbvT7kKfYuykZmkkCK3sbTVOkoSopvvoi0/s400/1522678694883.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
הסירה הורידה אותנו ברציף שליד הארמון שהיו בו כמות יפנים שלא היתה מביישת את יפן מיליוני אנשים הולכים בנחילים הומי אדם, כולם עם מסכות על הפנים, הולכים אחרי מדריך עם אנטנה. כמו שאפשר לנחש, לא סגור ולא נעליים. כשניסינו להיכנס לארמון, הסתבר שלא התלבשנו מתאים. מכנסי שלושת-רבעי זה לא מספיק. אסור שיראו רגליים בגלל. זה אומר שחצי מאיתנו, שבאו עם מכנסיים עד הברכיים ואין להם משהו להתכסות בו, נשארים בחוץ.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
אז חצי נכנסנו, בינות לכל היפנים, הלכנו קצת לאורך המדשאה ואז הבנו שהגענו לקופה וצריך לקבל החלטה - כן או לא. החלטנו לוותר וחזרנו החוצה.<br />
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
בשורה התחתונה, גם היום הזה הסתיים בקניון, הפעם מערבי יותר וכייפי ממש. כשחזרנו למלון עוד הלכנו לבריכה, לסיכומו של יום ארוך ומאתגר.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh01mYz4k9oUncz7nGLM4nKFaWlVsIal0f4lWk-hhFOxJ02FrvCuTjKDeS69WHlxareYMz74rHaFU1l7QHZI7EnRZF0w39vDy1QpQAyvMqe-23A2kiu4_8DCVntFBkTUJiJxB7BNDOq0Dc/s1600/1522678765893.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh01mYz4k9oUncz7nGLM4nKFaWlVsIal0f4lWk-hhFOxJ02FrvCuTjKDeS69WHlxareYMz74rHaFU1l7QHZI7EnRZF0w39vDy1QpQAyvMqe-23A2kiu4_8DCVntFBkTUJiJxB7BNDOq0Dc/s400/1522678765893.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">צילומים של קניון - נוף עם םזגן</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
זאב ושרון אפילו הלכו לחדר כושר, ורצו חמישה קילומטר. בקיצור, את היומית שלנו עשינו. נמשיך מחר. </div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03062616194011296842noreply@blogger.com0בנגקוק, תאילנד13.7563309 100.5017651000000613.2627269 99.856318100000053 14.2499349 101.14721210000006tag:blogger.com,1999:blog-4235488035954957398.post-967540686464203112018-04-01T09:56:00.000-07:002018-04-01T09:56:29.801-07:00בא לי בית מלון בקופנגן<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
איך נתאר את קופנגן?<br />
כדי להגיע מקוסמוי לקופנגן צריך לקחת מעבורת. אל המעבורת צריך להגיע במונית טנדר פתוחה, עם כל התיקים והמזוודות. לקנות כרטיסים, לחכות בחוץ מתחת לעץ שמדי פעם נופלים ממנו פירות די גדולים, ואז, כשהכרוז מודיע, עולים למעבורת.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv8W5HUkURaKYC3qmzXltdT-MYH893bVaOvFH6KiOZHz5av3Ij_mXpw8c9ihhe_XKv_x7prw7FiAP2syXu2otMsobg3_VOfqmqEL_Qwem5NJOX7SFwogb22ZUt-f_1Oc2I48mxxzRKSBk/s1600/1522598694787.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="987" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv8W5HUkURaKYC3qmzXltdT-MYH893bVaOvFH6KiOZHz5av3Ij_mXpw8c9ihhe_XKv_x7prw7FiAP2syXu2otMsobg3_VOfqmqEL_Qwem5NJOX7SFwogb22ZUt-f_1Oc2I48mxxzRKSBk/s400/1522598694787.jpg" width="246" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">לא מספיק שצפוף, יש כאלו שבאו עם חד קרן מנופח!</td></tr>
</tbody></table>
<br />
כמה מאות אנשים, להערכתי, נדחסים לתוך מעבורת שיש לה כמה סיפונים, ובעיקר - מזגן שלא עובד.<br />
12 וחצי בצהרים, חום ולחות של דרום תאילנד, ובקושי מקום ישיבה יש בנמצא. מזל שמדובר בנסיעה של כחצי שעה. הגענו סחוטים, תרתי משמע, להסעה של המלון - שהיא, כמו שניתן לתאר - טנדר פתוח עם כל התיקים והמזוודות.<br />
<br />
קשה לתאר במדויק את ההבדל בין קוסמוי לקופנגן. אני חושבת שלפחות בתחושה שלי, אם בקוסמוי יש אנרגיה של בילויים, בקופנגן - או לפחות בזו שאנחנו חווינו - יש אנרגיה של, ובכן - של חוסר אנרגיה. בעיקר של שאנטי.<br />
המלון שלנו נמצא בצד הצפון מערבי של האי ובכל הנסיעה לשם כל מה שראינו זה כפרים עם דוכנים, ואנשים על אופנועים. כולם על אופנועים.<br />
<br />
בגדול, התחושה שלי היא שכל האי מלא אנשים שנטשו את החולצה המכופתרת ונעלי העקב לטובת שארוואל ומשהו קטן לעשן.<br />
צעירים, מבוגרים, משפחות, זוגות - כולם יושבים בבית קפה, או מסעדה או על הטוסטוס לאנשהו.<br />
בכל אופן הגענו ל<a href="http://www.phanganakuna.com/" target="_blank">מלון</a>, מיוזעים ומותשים, והתקבלנו במיץ קר ומגבות לחות מהמקרר.<br />
הובילו אותנו לחדרים שלנו - ששוב, בתמונות נראו מבטיחים - אבל לא ממש ידענו למה לצפות - ליתר דיוק - חששנו לצפות.<br />
והנה - הפתעה נעימה! חדרים חדשים, מעוצבים ומצוחצחים - מרווחים ובעיקר - ממזוגים למשעי.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuhnmpt6cp7ARWosIr9IzN3dFKRQRB8f9xKA-4eCOvSgdiYN9jRVKOw4sSocbHIVWMqGfZ0Iu3MQLc3VI48UL26fvAb-HzI_5DnK4X-DomZ8eaV-ZgY9qCmyaZDJ57VYiVT0GappKFhKs/s1600/1522599781361.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="987" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuhnmpt6cp7ARWosIr9IzN3dFKRQRB8f9xKA-4eCOvSgdiYN9jRVKOw4sSocbHIVWMqGfZ0Iu3MQLc3VI48UL26fvAb-HzI_5DnK4X-DomZ8eaV-ZgY9qCmyaZDJ57VYiVT0GappKFhKs/s400/1522599781361.jpg" width="246" /></a></div>
<br />
<br />
הגענו - וישר לבריכה, כמובן. לפחות הפעם הכל פחות או יותר במפלס אחד - וכל העניין נראה קצת כמו קיבוץ עם שבילים בין הבתים.<br />
במלון יש מסעדה, ובמסעדה עובד סבא תאילנדי שלא נראה שמבין מילה אנגלית, או לפחות לא מדבר באנגלית. מכיוון שכבר היה צהרים וכוח לצאת לחפש אוכל לא היה לנו - התיישבנו אצלו במסעדה - הזמנו משהו לאכול - עניין של 40 דקות בערך עד שהגיעו המנות. הוחלט שמעתה נאכל בחוץ - וכמו שהסבירו לנו - הולכים ישר בכביש שיוצא מהמלון - ומגיעים לכפר.<br />
את ההחלטה שלנו לאכול בחוץ חיזקה העובדה שכמה דקות אחר כך, הסתבר שיש לנו סתימה בשירותים בחדר. ביקשתי עזרה מהבנות בקבלה, ומי בא עם הפומפה? הסבא מהמסעדה. האטרקטיביות של הבישולים שלו הלכה ופחתה מרגע לרגע...<br />
<br />
לגבי ההליכה לכפר - אכן, הולכים ישר, וגם לא מדובר בהליכה ארוכה מדי אבל שני דברים שכחו להזכיר -<br />
1. הטמפרטורה והלחות<br />
2. הדרך עוברת דרך מקדש של נזירים, שמסתובבים על הכביש כל היום (ומסתבר שגם בלילה) ומשננים פסוקים (אין לי מושג מאיזה ספר)<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEji1u8pC662kF2M_1Zgc_lOQaP5TSsBS5f3hR5nn74pAKjbqbuCaQpfLptDaWGw0IosaNRLC7rVSLahZyfc4r_BFH8RWsNhu-mQ0KFlDgxNmeJiOxcS8P9B_xkiWzc7oidJ-iSSOCDPXmo/s1600/1522600350525.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="987" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEji1u8pC662kF2M_1Zgc_lOQaP5TSsBS5f3hR5nn74pAKjbqbuCaQpfLptDaWGw0IosaNRLC7rVSLahZyfc4r_BFH8RWsNhu-mQ0KFlDgxNmeJiOxcS8P9B_xkiWzc7oidJ-iSSOCDPXmo/s400/1522600350525.jpg" width="246" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">מבחר תמונות מהדרך מהמלון לכפר</td></tr>
</tbody></table>
<br />
בכל אופן, באווירה הזו אנחנו שוהים שלושה ימים, נכנסים לאט לאט לקצב של האי (כאמור - איטי מאד).<br />
בודקים את החופים, טובלים קצת בבריכה, לפעמים אפילו בוחרים להישאר בחדר. חופש.<br />
הצלחנו במשימה המשעותית היחידה שהיתה לנו - וזה למצוא לבנות מקום לקליעת צמות בכל הראש. כל השאר זה בונוס. למעשה היה שם בונוס גדול - פגשנו חזירה ענקית (שאחר כל הסתבר שקוראים לה <a href="https://www.facebook.com/Dukdik-146878002047965/" target="_blank">דוקדיק</a>, והיא סלב מקומי בפני עצמה).<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9IOoBzTlI4xLB5d9fz59hkYUUXyoNhUE3Bgg-U3nUGw8yTkcjoEwOjH7MvMwRXSMBjawON7bsoBnme7iyKkj1tKsEebB48mHDJqpVAYI2eKQu29qV6_gBetP8cuMxGMavH0K77eaahyg/s1600/1522598886490.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="987" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9IOoBzTlI4xLB5d9fz59hkYUUXyoNhUE3Bgg-U3nUGw8yTkcjoEwOjH7MvMwRXSMBjawON7bsoBnme7iyKkj1tKsEebB48mHDJqpVAYI2eKQu29qV6_gBetP8cuMxGMavH0K77eaahyg/s400/1522598886490.jpg" width="246" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">חוף, צמות ודוקדיק.</td></tr>
</tbody></table>
<br />
עוד משהו שעשינו זה לבקר במתחם ה<a href="https://www.facebook.com/thechallengephangan/" target="_blank">צ'אלנג'</a> שהוא סוג של ווייפ אאוט, והילדים היו מרוצים מאד.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBGtim1UWfntQHBjyadRsflxccmaLBC8ErEgdVE5VddF8nKHrP3EEhLnQ7u2QaoosFg40PcLdj2jO11VyiuX6ErJs7x563wNZJZawGi5xtAG9ABnXY_Pkj4KOdMKDl-9Mi9ome-oRzaEc/s1600/1522598976644.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBGtim1UWfntQHBjyadRsflxccmaLBC8ErEgdVE5VddF8nKHrP3EEhLnQ7u2QaoosFg40PcLdj2jO11VyiuX6ErJs7x563wNZJZawGi5xtAG9ABnXY_Pkj4KOdMKDl-9Mi9ome-oRzaEc/s320/1522598976644.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
מבחינת אוכל - יש פה רק מסעדות מקומית - וזה אומר לאתגר את מאותגרי האוכל שבינינו. מצאנו אחת על הרחוב הראשי של הכפר - שהייתה יחסית יותר מסודרת מדוכנים הקטנים המפוזרים - קוראים לה <a href="https://www.tripadvisor.com/Restaurant_Review-g303907-d4357831-Reviews-Good_Time_Restaurant_Koh_Phangan-Ko_Pha_Ngan_Surat_Thani_Province.html" target="_blank">good time</a>, ושם אכלנו - פעמיים - כולל בליל הסדר, ארוחה "חגיגית".<br />
לסיום שלושה ימים באי - מגיעה האטרקציה המרכזית (והיחידה מבחינתנו) מסיבת הפול מון. כשהזמנו את החופשה ותכננו את המסלול, לא לקחנו בחשבון את נושא המסיבה. אחרי שסגרנו טיסות ומלונות נכנסנו לקרוא קצת על התכנון - וגילינו שבערב האחרון שלנו כאן - מתקיימת המסיבה החודשית. ואם כבר הבנאדם מגיע לחופשה בקופנגן ויש מסיבה - מה לא נלך?<br />
אז הנה הערב הגיע - אפילו נחנו בצהרים כדי שיהיה לנו כוח לחגוג.<br />
התארגנו והזמנו הסעה במחיר מופקע מהמלון עד למסיבה, שמתקיימת בשפיץ הדרומי של האי.<br />
יצאנו בטנדר - 10 אנשים (אנחנו ועוד זוג שנדחס איתנו לטנדר). המונית התחילה לנסוע, ואחרי משהו כמו רבע שעה נעצרה והנהג הסביר לנו באנגלית שבורה שאנחנו מחליפים מונית - עוברים לרכב אחר. לא ברור למה ומה בדיוק קרה. מכיוון שאין את מי לשאול לא שאלנו שאלות, ועלינו על המונית השניה, שהמשיכה בנסיעה דרומה, ואז עצרה לתדלק. עם כולנו בתוכה.<br />
אחרי נסיעה של משהו כמו חצי שעה הגענו לאזור המסיבה.<br />
קודם כל, כבר בדרך לשם הבנו שאנחנו כבר שלושה ימים תקועים בצפון האי כשכל החיים של האי כנראה מתרכזים בחלק הדרומי שלו.<br />
אז מה הולך במסיבה? קודם כל, כל האזור שמוביל לחוף הים, שבו מתקיימת המסיבה - הוא סוג של חימום והכנה לקראת מה שעוד מעט יגיע. כל הרחוב מלא בעמדות לציורי גוף בצבעים שזוהרים באור UV, החל מכאלו שמציירים עליך לפי קטלוג של ציורים, ועד עמדות עם צבעים ומיכחולים של "עשה זאת בעצמך" ו"קשקש על חברך".<br />
חוץ מזה, מוכרים לאורך הרחוב ערכות השתכרות לחוגג הלא נוהג - דלי (פלסטיק, כזה של משחקים בחול) ובתוכו פחית משקה כלשהו, ובקבוק של משקה חריף. אני לא מבינה בזה כלום אבל כנראה שמדובר בשילובים מקובלים, כשהרעיון הוא לשפוך את המשקאות יחד לדלי, ולשתות ישירות ממנו (עם קש, מצורף לערכה). למעשה כל הערב כולם מסתובבים על החוף עם דלי ביד.<br />
אחרי שגמרת להצטבע, לתדלק, ולקנות מיני זוהרים - אתה מגיע סוף סוף לכניסה למסיבה. משלם ומצטייד בצמיד, וקדימה - לחגיגה. עמדות דיג'יי שונות לאורך החוף, דוכני אוכל (לא להיט), תידלוק משקאות למי שנגמר הדלי, כתובות אש ועוד מיני תאורה, בעיקר UV. על החוף אלפי אנשים ברמות שונות של הכרה, וכמובן ריח חזק של מיני עישונים..<br />
אנחנו היינו שם רק עד 11 בערך (ילדים, וזה...)<br />
לא בדיוק הבילוי הקלאסי שלנו - אבל בהחלט חוויה של פעם בחיים!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPm1GpGKSnaH7Ghl_MPxLYW5ut5YMSFzevre4x2bIXoQEq_SgUDNLSBFYja8sPVbqRGEAUZksewDDj8uUTJrOt8U5bQXYfKpWp4k3tKgEXwXz5lB-bUUn1WyzlCJeTj0Ap3Nn2qTF8dKY/s1600/1522599093765.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPm1GpGKSnaH7Ghl_MPxLYW5ut5YMSFzevre4x2bIXoQEq_SgUDNLSBFYja8sPVbqRGEAUZksewDDj8uUTJrOt8U5bQXYfKpWp4k3tKgEXwXz5lB-bUUn1WyzlCJeTj0Ap3Nn2qTF8dKY/s320/1522599093765.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
הדרך חזור היתה עוד יותר הזויה מהדרך הלוך. תפסנו שם מונית, סגרנו מחיר, נסענו באוטו דחוס כמו הגיהינום. שוב נעצרנו באמצע הדרך והעבירו אותנו למונית אחרת. הנהג, מסתבר, לא בדיוק ידע לאן אנחנו נובעים ואיפה נמצא המלון שלנו, ומצאנו את עצמינו בחצות הלילה מנווטים את הדרך למלון עם נהג שלא יודע לאן לנסוע, וכמובן, איך לא, לא מבין אנגלית.<br />
<br />
בדרך נס הגענו, והלכנו לישון כי למחרת כבר היינו צריכים לצאת ממש מוקדם בבוקר למעבורת, מחכה לנו טיסה מקוסמוי לבנגקוק.<br />
בבוקר כשהגענו לרציף של המעבורת, היו שם המון חבר'ה זרוקים שהגיעו ישר מהמסיבה, צבועים בגואש זוהר, שפוכים ומלאים בחול, כפי שניתן לצפות.<br />
וזהו. זו היתה חויית האיים שלנו אנחנו נוסעים מכאן אל העיר הגדולה, למערכה השלישית של החופשה שלנו.</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03062616194011296842noreply@blogger.com041/11 Moo 8 Sri Thanu, Koh Phangan, Surat Thani 84280, תאילנד9.757401 99.972641000000067-20.4177775 58.664047000000068 39.9325795 141.28123500000007tag:blogger.com,1999:blog-4235488035954957398.post-57776521802725830062018-03-29T09:46:00.001-07:002018-03-29T09:46:35.884-07:00איים ומים (סיכום של יומיים)<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
התעוררנו בשש בבוקר, מרעש מחריש אוזניים.<br />
בוויכוח האם זו מערכת השקיה רעשנית, לחות בכבלי החשמל או משהו שעומד להתפוצץ, אף אחד לא ניצח.<br />
ציקדות. צרצרים בעברית. מחזרים אחר הנקבות בקולי קולות בשעה שש בבוקר.<br />
אי אפשר לתאר את ההמולה שהם מייצרים.<br />
<br />
בכל אופן, כבר קמנו אז ירדנו לארוחת בוקר, וכשאני אומרת "ירדנו" אני מתכוונת לזה.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIQiHCmAlJ4KS-LfUu7j7YGc8f5AppsSPKGd_l2ZcwisoIQyO_CkhxFYNYf-mcQHroacJ56tHEylMr6jSs2MjfwJAmNybUEJ_rlBhG9JKIPaVjnlMlnyVbvgb03VrweZ8FL9texMJvk0Y/s1600/IMG_20180328_085635.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIQiHCmAlJ4KS-LfUu7j7YGc8f5AppsSPKGd_l2ZcwisoIQyO_CkhxFYNYf-mcQHroacJ56tHEylMr6jSs2MjfwJAmNybUEJ_rlBhG9JKIPaVjnlMlnyVbvgb03VrweZ8FL9texMJvk0Y/s320/IMG_20180328_085635.jpg" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">הדרך לחדר רצופה כוונות טובות</td></tr>
</tbody></table>
<br />
אחרי האוכל תפסנו את פקאן שיסיע אותנו לחוף. כל הספקות שלנו עד עכשיו נעלמו, כשהגענו לחוף והתיישבנו על החול.<br />
ככה דמיינו את זה.<br />
מים בצבע טורקיז, גלים קטנטנים, שייק מנגו ביד אחת ואגוז קוקוס בשניה.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPkSpsIOkKXzXu_m7GbGns3vdn1KEB4Rn-2xzr5_XMS56AqYggm_ZEGYyTSmb1eghH1MM9qTQExd2PrX6jt_JdvO6NJFloXPa8F1otS62cBvujvlF5lZucLrpGfux3Y2U5ggyE0VbmzGI/s1600/1522338879387.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="987" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPkSpsIOkKXzXu_m7GbGns3vdn1KEB4Rn-2xzr5_XMS56AqYggm_ZEGYyTSmb1eghH1MM9qTQExd2PrX6jt_JdvO6NJFloXPa8F1otS62cBvujvlF5lZucLrpGfux3Y2U5ggyE0VbmzGI/s400/1522338879387.jpg" width="246" /></a></div>
<br />
החוף היה כמעט ריק, חבוי בין סלעים בשני צידיו, וזה היה ממש כיף. העברנו שם בנחת כמה שעות, ואז תפסנו מונית למה שאמור להיות המרכז שוקק החיים של קוסמוי- חוף צ'אוונג.<br />
איכשהו, נהגי מוניות תמיד מורידים אותנו בנקודה מסויימת, ואומרים ש"מכאן אתם הולכים ישר לכיוון הזה ומגיעים מיד". ככה בדיוק הולכים לאיבוד.<br />
במקום בחוף, מצאנו את עצמינו בקניון. ממילא היתה כבר שעת ארוחת צהרים, אז התיישבנו במסעדה.<br />
הרעיון היה להמשיך לחוף, אבל איכשהו המזגן והחנויות קרצו לנו יותר. זה נגמר במכנסיים קצרים ומעיל יוניקלו 😂<br />
חזרנו למלון, מונית עד הכביש, פקאן עם הפופמוביל, ואז המדרגות.<br />
זה לא פשוט כשאתה עייף אחרי יום שלם של ים וקניון.<br />
<br />
בערב הבנות עוד רצו צמות בכל הראש, מה שחייב גיחה נוספת ללמאי, שלא צלחה כי הסתבר שלעשות לבנות עם שיער שופע צמות זה גם סיפור יקר וגם לוקח המון זמן (מה שממש לא התאים בסוף יום כזה).<br />
<br />
בקיצור, סתם יום של חול (תרתי משמע) שההישג המרכזי בו היה שסגרנו את הטיול של מחר. שיט בסירה מהירה ל- 42 האיים, כולל שנורקלים וביקור בשמורת הטבע.<br />
<br />
הגענו בבוקר למזח, שם חיכו לנו ארבעה אנשי צוות - סקיפר נחמד, מדריך (קצת שיכור), מדריך משנה (האדם הכי שקט שפגשתי, עם חיוך מבוייש וראסטות שהוא כנראה מגדל מגיל 0), ועובד סיפון (למה אתה כאן?).<br />
לא לגמרי הבנו למה צריכים כל כך הרבה אנשי צוות לסירה עם שמונה נוסעים, אבל מילא. יצאנו לדרך.<br />
המדריך הראשי היה ליצן לא קטן, כנראה כתוצאה של מה שהסתבר אחר כך כמאגר פחיות בירה לא מבוטל בתיק הצד שלו.<br />
תדרוך קצר של מה אסור ומה מותר על הסירה, כולל הדגמות וריקודים, והסירה עם שלושה מנועים אימתניים, טסה לעבר שמורת 42 האיים. ההתחלה היא סתם נסיעה מהירה, אבל כשמגיעים לאזור האיים, הנוף מהמם והשיט בין האיים הוא באמת חוויה מיוחדת.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6ionKo-gevNHyJ2XpJEwqMNR3vbg93YgecJi-N4y0KjwDMOskXovm6J0Zwll7hrUniw66l5yf2oFnex0G5s745Em6hzpeX0tbDu4er4Z9joc323U8vYfVXj_0p4JmLdb63v6WeKjllIE/s1600/1522338964281.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6ionKo-gevNHyJ2XpJEwqMNR3vbg93YgecJi-N4y0KjwDMOskXovm6J0Zwll7hrUniw66l5yf2oFnex0G5s745Em6hzpeX0tbDu4er4Z9joc323U8vYfVXj_0p4JmLdb63v6WeKjllIE/s400/1522338964281.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
בשלב מסויים עצרנו לשנורקלים, באזור מלא אלמוגים ודגים. חוויה נהדרת שהזכירה לי שוב שמתישהו אני רוצה לעשות קורס צלילה.<br />
אפילו מעין וליבי, שממש מפחדות מדגים ואיימו שלא ייכנסו למים - ירדו מהסירה לשנורקל. כמות הדגים שהגיעה אלי כשירדתי למים עם משולש אבטיח ביד - מטורפת. מאות דגים! תוך דקה לא נשאר אבטיח 😊<br />
אחרי השנורקל המשכנו לשוט, עד לעצירה הבאה בשמורת הטבע <a href="https://www.thainationalparks.com/mu-ko-ang-thong-national-park" target="_blank">ang thong</a>.<br />
זה אי, שבמרכזו נוצר אגם מדהים, מוקף הרים. מטפסים למעלה על אינסוף מדרגות, והנוף מלמעלה מדהים ממש. אנחנו כבר מתורגלים במדרגות מהמלון, אז סבבה.<br />
<br />
העצירה הבאה - ארוחת צהרים. על אי הדייגים חיות כמה משפחות שמתפרנסות מדיג וממסעדה, שמגיעים אליה תיירים מדי יום. המסעדה מגישה מאכלי ים אבל למרבה המזל גם שניצלוני עוף, ירקות מוקפצים ואפילו מרק שהבנות הסכימו לאכול.<br />
זו היתה ארוחה טובה ומפתיעה, שאחריה המדריך שלנו לקח אותנו לסיבוב בחצר האחורית - בכפר הדייגים עצמו.<br />
כמו בכל שאר המקומות גם כאן מלווים אותי כל הזמן רגשות מעורבים. ברור לי שבעיניים שלנו - אורח החיים פה מעורר רחמים. מצד שני למי שנולד וגדל פה, יכול בהחלט להיות שהחיים נפלאים.<br />
הכפר עצמו מלא זבל וזוהמה. זה מרגיש כאילו זו ממש החצר האחורית של תפאורה מהודרת. לא כיף לראות את המציאות שמאחורי המצג התיירותי. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwM1V2d9nePKt0i7EhszDU7e7YCIGarhFEhT-SN4x2MBjzMxlvhfpEgSXeCT0kzC_dqa_uo6ckmzufs3u7DU5_kSFJgRYVSltmbDfcEiWBIMZz8CNJ6rhpKHjroEXl8NutY80QVbmEcnc/s1600/1522339037914.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwM1V2d9nePKt0i7EhszDU7e7YCIGarhFEhT-SN4x2MBjzMxlvhfpEgSXeCT0kzC_dqa_uo6ckmzufs3u7DU5_kSFJgRYVSltmbDfcEiWBIMZz8CNJ6rhpKHjroEXl8NutY80QVbmEcnc/s400/1522339037914.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
אחרי הסיבוב הקצר, ממשיכים עם הסירה, לחוף ניסתר - קצת רחצה והשתרעות על החול.<br />
שוב, מרחוק נראה כמו גן עדן.<br />
כשמתקרבים - כל הסלעים מכוסים פסולת שנסחפת בזמן הגאות מהים אל האי. במשך השעה בערך שהיינו שם, אנשי הצוות של הסירה שלנו היו עסוקים בלחפש מציאות בהררי הזבל. "זוגות" של נעלים, מצופים שנסחפו מסירות ומשמשים להם ככדורים, דברים מוזרים שלא ברור מאין הגיעו... חצר אחורית, כבר אמרתי?<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_5ewyb2eEyOn72UkfygKg3p-P8uXsDTVCNPSiBaAmeL4CwnjiNkzu-S_Y3S3JklQRRo5DfORvid5IlVxwUGnWxBsyNB2U9xX1J8up-aOvm9ColwFnf0Ntk8P4W88dHQi9X3db3Leyj5E/s1600/1522339085273.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_5ewyb2eEyOn72UkfygKg3p-P8uXsDTVCNPSiBaAmeL4CwnjiNkzu-S_Y3S3JklQRRo5DfORvid5IlVxwUGnWxBsyNB2U9xX1J8up-aOvm9ColwFnf0Ntk8P4W88dHQi9X3db3Leyj5E/s400/1522339085273.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
הדרך בחזרה היתה קצת יותר גלית מהדרך הלוך, ונסיעה מהירה של חצי שעה היתה בפועל חתיכת טלטלה מטורפת, שרק קיווינו שתסתיים בשלום.<br />
בשלב הזה גם גילינו מה התפקיד של נער הסיפון - לחלק אבטיח ברגע הכי לא סביר של הנסיעה.<br />
<br />
חזרנו בסוף היום מרוצים ומאושרים, אבל עם קצת סחרחורת ובחילה קלה.<br />
נקווה שיעבור עד מחר, אנחנו צריכים לעבור על המעבורת לקופנגן. </div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03062616194011296842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4235488035954957398.post-40022898363049540312018-03-28T09:46:00.001-07:002018-03-28T09:46:45.199-07:00קוסמוי - הגענו!<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
הטיסה מצ'יאנג מיי לקוסמוי יוצאת בצהרים, יוצאים בנחת מהמלון, נסיעה של משהו כמו 20 דקות לשדה התעופה, להגיע שעה לפני הזמן לטיסה, להיפרד מאקי ומבול הנהג, וזהו, אנחנו לבד.<br />
בטיסות פנים בתאילנד מגישים ארוחות, וזה אומר שממריאים, אוכלים ונוחתים.<br />
אני חייבת להקדיש רגע לנושא האוכל, כי זה נושא מהותי במשפחה שלנו (וגם אצל החברים שאיתם אנחנו מטיילים). לבררנים באוכל (אצלנו זה זאב ומעין) די מאתגר להתמודד עם אוכל מקומי. כמובן שברוב המקומות אפשר למצוא רשתות עולמיות, אוכל איטלקי או המבורגר. במטוס, לעומת זאת, זה קצת יותר בעייתי. בטיסה הזו למשל, הוזמנה למעין 'ארוחת ילדים'. הגיע סוג של ספגטי עם רוטב עשבי תיבול, ועליו רק פלפל חריף אחד, כי בכל זאת זה לילדים. לקינוח היתה מין עוגה (אני לא בטוחה שבחרתי את שם העצם המתאים פה). משהו סגול ורוטט, במרקם שבין ג'לי לסחלב. הטעם קוקוסי/ענבים (למרות שיכול להיות שהרגשתי ענבים רק בגלל הצבע, ובתכל'ס זה היה סתם סוכר). בקיצור - הסיכוי שמישהו יאכל את זה, ובטח שמעין - אפסי. מזל באמת שהטיסה קצרה. בקצה הדרך יחכה לנו (בשאיפה) מקדונלדס. את הארוחה הזו לצערי לא צילמתי, אבל מצרפת צילום של ארוחת הילדים מהטיסה מבנגקוק לצ'יאנג מיי, בתחילת השהות שלנו. "עוגת" סמיילי צהוב, סוכריות חלב מרוכז, ועוד מיני מזונות שלא עברו את מבחן החך של מעין, ואף אחד אחר לא העז לטעום.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFPW0g9rn_slBplSQdkOtavV2WN3VU0GYErc2g-WY_B-icfumrjvvJRKVyDqTmp28Hy47BqNcaUDhBDdm-ZZ311xgUVcBt9YK3hyphenhyphenN1F23ztqUZomplXH6Op_AWjBnQT5sHrJBi6cDGQ1s/s1600/IMG_20180320_175233.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFPW0g9rn_slBplSQdkOtavV2WN3VU0GYErc2g-WY_B-icfumrjvvJRKVyDqTmp28Hy47BqNcaUDhBDdm-ZZ311xgUVcBt9YK3hyphenhyphenN1F23ztqUZomplXH6Op_AWjBnQT5sHrJBi6cDGQ1s/s320/IMG_20180320_175233.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
<br />
נחתנו בבטחה בשדה התעופה של קוסמוי, ועכשיו, אחרי שהתרגלנו לנהג הצמוד - אנחנו צריכים למצוא בעצמינו דרך להגיע למלון. בירבור קל בשדה, ועלינו על שתי מוניות, בדרך למלון.<br />
היציאה משדה התעופה עוברת באזור, איך לומר, לא סימפטי. צריפים, לכלוך, דוכני אוכל מטונפים וכולם, אבל כולם, נוסעים על אופנועים וכמובן בלי קסדות. משפחות שלמות (שני הורים ושני ילדים) על וספה.<br />
אמרנו לנהג לאן אנחנו צריכים ויצאנו לדרך, על כביש שעובר לאורך החוף. לאט לאט התחלנו לראות מלונות מפוארים, ואזורים קצת יותר תיירותיים - נרגענו.<br />
אחרי נסיעה של משהו כמו 20 דקות הגענו. המונית התחילה לטפס על הר שלפי מה שאנחנו מבינים ולפי התמונות - עליו נמצא המלון שלנו. כמה לטפס? הכביש במקומות מסויימים בזוית של 45 מעלות, להערכתי. תוסיפו לזה סיבובים וכביש ללא שוליים, וכמובן נסיעה בצד ההפוך של הכביש. ובכן - מזל שלא אנחנו נוהגים. בסוף העליה הגענו למה שנראה כמו הכניסה האחורית של המלון, ומישהו רץ לעזור לנו עם המזוודות במעלה ההר, עוד כמה מטרים.<br />
לחברים שלנו, לעומת זאת, היה נהג מונית קצת יותר מפונק משלנו. מתחת למלון על הכביש הראשי הוא הודיע להם שהוא לא עולה. צריך בשביל זה ארבע על ארבע.<br />
הוריד אותם על הכביש עם המזוודות ושיסתדרו משם.<br />
למרבה המזל אנחנו כבר הגענו למלון, ופגשנו את הבחור השירותי ביותר שאפשר לבקש - קוראים לו Pkon, אבל כולם קוראים לו P.K ואנחנו קוראים לו פקאן. פקאן ירד עם האוטו לאסוף את הרוזנטלים מלמטה, כי ככה, מסתבר, מתנהלים פה.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQfzTNJCkb6mbDhYR1jiNCJUQB1YVM3x7uP4p7jjhSvSqhERxxcfP0rb2KkZ48yfDbfJ0_ZIS0a5qWTZyEF16wfCKA2B6IwtIFG7Wq_ZqVoFhlYO8RGQKdBV426h3DBNvQDq3ncZftdgQ/s1600/IMG_20180327_091008.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQfzTNJCkb6mbDhYR1jiNCJUQB1YVM3x7uP4p7jjhSvSqhERxxcfP0rb2KkZ48yfDbfJ0_ZIS0a5qWTZyEF16wfCKA2B6IwtIFG7Wq_ZqVoFhlYO8RGQKdBV426h3DBNvQDq3ncZftdgQ/s320/IMG_20180327_091008.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
כשהזמנו את <a href="https://www.booking.com/hotel/th/leam-sila-resort.he.html?aid=318615;label=New_Hebrew_HE_5226383545-ItWUUzLESCk3IgjK6vzCHAS99511250785%3Apl%3Ata%3Ap1%3Ap2%3Aac%3Aap1t1%3Aneg%3Afi%3Atidsa-64415224945%3Alp9073363%3Ali%3Adec%3Adm;sid=cd62676ace191d584aba9a591d28b1de;ucfs=1;srpvid=abbe747073280387;srepoch=1522254817;room1=A%2CA;hpos=1;hapos=1;dest_type=city;dest_id=900040645;srfid=8cf65ae00303add98d18a76ea684ac62cb479abbX1;from=searchresults;highlight_room=#hotelTmpl" target="_blank">המלון</a> היו לנו הרבה התלבטויות. חיפשנו מלון שיכול להכיל שני מבוגרים + שני ילדים בחדרים נוחים, במחירים שפויים ובמיקום שחשבנו שהוא טוב. ידענו מראש שהמלון לא על קו החוף, אלא דורש נסיעה, וגם ידענו שהוא עושה שאטלים (ככה כתבו בבוקינג). כל זה וגם התמונות בבוקינג לא הכינו אותנו למה שמצאנו בפועל, לטוב וגם למה שפחות טוב.<br />
בתמונות - גן עדן. במציאות - אתגר מדרגות לטיפוס, חדרים מפוצלים ונגישות בעייתית.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhywO1-_8IgoHwB2p28wWKpWjY0KIwAIGZhaoqj7J-FrSdtvPeuWcz-BHT6wScDlHC6SBx8csYeBupcxhX3diKDp0Om51ncB8SOtr729bzjqz8mq7k-YVBfNs13plNIus4OfCBFYNnBwYY/s1600/1522253613341.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="987" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhywO1-_8IgoHwB2p28wWKpWjY0KIwAIGZhaoqj7J-FrSdtvPeuWcz-BHT6wScDlHC6SBx8csYeBupcxhX3diKDp0Om51ncB8SOtr729bzjqz8mq7k-YVBfNs13plNIus4OfCBFYNnBwYY/s400/1522253613341.jpg" width="246" /></a></div>
<br />
<br />
הדבר הראשון שעשינו כשהגענו זה לעלות (!) לבריכה, שהיא שתי בריכות בשני מפלסים שונים ודווקא סבבה.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLl9ftU35qFlWJ0jTMeDnSOi6gEJdBbsoJxBXZDtRJe9BPIQDgP0I18DYMB_gt80P3CqCP54DTd86XpR0Lv1Tn_Y3M9CuRbJ3jQ0i8Kg3V12_PI5f9qp9f1d_jMAh63sVqC5D9V-JsbQc/s1600/1522253554486.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="987" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLl9ftU35qFlWJ0jTMeDnSOi6gEJdBbsoJxBXZDtRJe9BPIQDgP0I18DYMB_gt80P3CqCP54DTd86XpR0Lv1Tn_Y3M9CuRbJ3jQ0i8Kg3V12_PI5f9qp9f1d_jMAh63sVqC5D9V-JsbQc/s320/1522253554486.jpg" width="197" /></a></div>
<br />
התמקמנו, והבנו שעל ההר, בצמוד למלון יש מסעדה. החלטנו שליום הראשון ננסה אותה, בלי להסתבך.<br />
ישבנו כולנו, הזמנו ואכלנו (חלק יותר טעים וחלק פחות) ואז, בזמן שחיכינו לחשבון, ראינו פתאום מתחת לשולחן שממית מפוארת, מתרוצצת בין הרגלים (למסעדה נכנסים יחפים, כן?)<br />
יצאתי מיד החוצה עם שתי הבנות לפני שתתחיל מסכת של צרחות במסעדה, כדי למצוא על קיר המסעדה המואר, מבחוץ, לפחות ארבע שממיות במה שנראה כמו כנס השממיות השנתי בריזורט בתאילנד.<br />
או קיי, הבנו, נחזור במהירות לחדר, חשבנו. התחלנו ללכת לעבר החדר, בדרך שהיא רובה מדרגות ובשאר היא כמו הבמה האלכסונית של "הכל הולך", ואז, ממש ליד החדר, כשאנחנו עולות במדרגות לכיוון החדר, צמחיה מסביב, פתאום מבין השיחים - קירקרה עלינו צפרדע. זה היה הקש ששבר את גב המעין, והיא טסה לחדר בזעקות. בעוד אנחנו נכנסות לחדר ואני מנסה להרגיע אותה, על קיר החדר (מבפנים, כמובן) - עוד שממית.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSNlN76FKsoMiJeFOLq6Y7WHsBiDJX8uuiU1geACoE4bBimbKa5gSWC4V93CsI0U8MLF1x4fTCxDYG-FrcRD7TWXqUYzq58m-SmCUQ4jY9UvsKrF98-imtirn7vFt5dgEmYNMv1mJ5K04/s1600/IMG_20180328_232552.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSNlN76FKsoMiJeFOLq6Y7WHsBiDJX8uuiU1geACoE4bBimbKa5gSWC4V93CsI0U8MLF1x4fTCxDYG-FrcRD7TWXqUYzq58m-SmCUQ4jY9UvsKrF98-imtirn7vFt5dgEmYNMv1mJ5K04/s320/IMG_20180328_232552.jpg" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ערב טוב לך :)</td></tr>
</tbody></table>
<br />
בקיצור - רציתם טבע - קיבלתם, ובגדול. המלון נמצא בתוך חורש, ומלא כולו בחרקים, זוחלים, ושלל חברים - שאת חלקם אנחנו עומדים לגלות רק בשש בבוקר (שזו, מסתבר, שעת החיזור המועדפת של הצרצרים).<br />
אחרי כל ההרפתקה הזו, עוד ביקשנו מ PK שיקח אותנו לחוף למאי, להסתובב, אולי נבין את המקום. מצאנו את עצמינו ברחוב שהוא סוג של שוק מלא בסטות וברים שקוראים להם sexi sex או ואריאציה כלשהי של זה. פחות התחברנו.<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxlClADyQ7Zyb-_X2PIHmjJYyQS-fVrr7hEidkeGdMdH5EqdApqayA4mqqWFbKE8jm8Tmt1vKwdx54homY_qfwFKLIGNLCvqGEvv22ZFkLZBj4jJKPKR-a69g0Eb4LS1dBGfYrJdWCuyk/s1600/IMG_20180327_110430.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxlClADyQ7Zyb-_X2PIHmjJYyQS-fVrr7hEidkeGdMdH5EqdApqayA4mqqWFbKE8jm8Tmt1vKwdx54homY_qfwFKLIGNLCvqGEvv22ZFkLZBj4jJKPKR-a69g0Eb4LS1dBGfYrJdWCuyk/s320/IMG_20180327_110430.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">שומרים על מורל גבוה בשאטל של PK</td></tr>
</tbody></table>
<br />
סיימנו את היום בשינה, שכאמור נקטעה קצת מוקדם מדי עקב רעש מחריש אזניים, שאחר כך הסתבר כצירצורים של ציקדות. מחר הולכים לבדוק את הים!</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03062616194011296842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4235488035954957398.post-13922455090442289092018-03-27T09:18:00.000-07:002018-03-27T09:18:17.255-07:00יום אחרון בצפון<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
את היום האחרון בצפון אקי הקדיש לטבע ולג'ונגל. "הולכים להתרחץ במפלים", הוא אמר, ואנחנו באנו עם בגד ים ונעלי הליכה, לפי ההנחיות.<br />
נסענו לנו בכיף, עולים עוד ועוד בגובה בהרים, עד שהגענו לכפר, ושם אספנו את המדריך המקומי שלנו, רותי (כנראה שלא ככה בדיוק קראו לו, אבל זה הכי קרוב שהצלחתי)<br />
רותי הוביל אותנו בשבילים, בסוג של טרק בין הרים ובין סלעים, כשלצידנו כל הזמן שומעים את המים, קצת מזכיר את הבניאס (אבל עם פחות אנשים). עם ההליכה קולות המים הלכו והתחזקו, והנהר היה ממש לידינו, עד שהגענו למפלים. בתחתית המפלים - בריכה, שבה אפשר להתרחץ. זה היה יכול להיות מושלם אם המים לא היו קפואים. קצת מזכיר את הסחנ'ה, אבל עם מים קפואים וכן, פחות אנשים...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfZHVV7nppQLNb_sJ90kEwEM9-J_pdffGgWo0C3wPUuXjS0RajiKlsCo1UtHK0yW4k6aI6d0Aq5o1jBl_GoHdVSFJbveeIPZIyj0EgSxQo3tuAWzfjIJwyFxYXpoKkKooHUvf31toaQmg/s1600/1522165900412.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="987" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfZHVV7nppQLNb_sJ90kEwEM9-J_pdffGgWo0C3wPUuXjS0RajiKlsCo1UtHK0yW4k6aI6d0Aq5o1jBl_GoHdVSFJbveeIPZIyj0EgSxQo3tuAWzfjIJwyFxYXpoKkKooHUvf31toaQmg/s400/1522165900412.jpg" width="246" /></a></div>
<br />
אם נדמה לכם שמים קרים זו סיבה לא להיכנס - טעות בידכם. כאן חווים כל חוויה עד תומה. לא מתפנקים.<br />
התרחצנו, קפאנו. אפשר לצלם עוד כמה תמונות ולהמשיך.<br />
על פי מה שהבנו זה היה שיא המסלול, אמרו שהולכים להתרחץ במפלים, לא? משום מה זה כנראה לא היה מתואם עם רותי, כי הוא המשיך להוליך אותנו בין הרים ובין סלעים, עוצר מדי פעם ומראה לנו עץ מיוחד או עכביש בגודל של עכבר ממוצע... שאלתי אם יש חיות בג'ונגל ורותי אמר שרק לטאות ונחשים. מרגיע.<br />
<br />
באחד מהעיקולים בדרך פתאום ראינו את העמק נפרש מתחתינו. נדמה לי שהבנתי למה רותי סוחב אותנו לכאן. שדות של תותים ואורז, בקתות קש פזורות, אנשים חיים כאן.<br />
<span id="goog_1305717824"></span><span id="goog_1305717825"></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhym444W0KxgCuDwG4k0bNHERgB8kNYwVIAU0uoRWFDvPx5w0DstPQubcXjGzHXRYKxENzrqczL2FBcOKL6ZekC_SiY-KZrqgW26GjTyuegV4RFKSXGSdamW8P_K-uZeNj5N0Y86w8y7og/s1600/IMG_20180325_123159.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhym444W0KxgCuDwG4k0bNHERgB8kNYwVIAU0uoRWFDvPx5w0DstPQubcXjGzHXRYKxENzrqczL2FBcOKL6ZekC_SiY-KZrqgW26GjTyuegV4RFKSXGSdamW8P_K-uZeNj5N0Y86w8y7og/s320/IMG_20180325_123159.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
המשכנו ללכת עד הכפר של רותי, שם השקו אותנו בקפה מהפולים שגדלים על צלע ההר, וכיבדו אונו בתותים, ישר מהשיחים - קטנים, לא מהונדסים, לא מרוססים ומתוקים להפליא.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9Z0IUEPtFfNasAuiqiwl4S-06jOYvizF9fpAcpqd5SpN9zKFVx4h9vGVUUU80Z2LXOoQ5gG4XCBj9oemfwmRQFFEjw3cyMHm302hRlOvvH1lkDEeAN3iqU1M0ulVGYyYoNzvG6g3FVeI/s1600/IMG_20180325_123620.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9Z0IUEPtFfNasAuiqiwl4S-06jOYvizF9fpAcpqd5SpN9zKFVx4h9vGVUUU80Z2LXOoQ5gG4XCBj9oemfwmRQFFEjw3cyMHm302hRlOvvH1lkDEeAN3iqU1M0ulVGYyYoNzvG6g3FVeI/s320/IMG_20180325_123620.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
<br />
ואחרי כל זה - הדבר הבא בתכנית - מוזיאון תלת מימד, שהוא למעשה מבנה בן שלוש קומות שכל כולו ציורים תלת מימדיים שהם תפאורה לצילומים. למקום כזה צריך לבוא על הבוקר מתוקתקים ומאופרים. אנחנו כאמור הגענו אחרי טרק בג'ונגל. פחות מתוקתקים, אבל כמובן שלא פיספסנו אף זווית צילומית.<br />
מבחר מהתמונות בכיכובה של מעין - מצ"ב.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbFVKJ0BV6VvsfiycD4O0o_hvCDHuGq5AiR-9O5QWZiF-Ji6uQodPQEwCEpzzAGtK2oSS_ppwHlrTH66P9XxMjVd00RYp93TfOAq7ttFYVXLcKqzXwTkAyFds9jSKOd_7tY7o803rUrFA/s1600/1522166007923.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="987" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbFVKJ0BV6VvsfiycD4O0o_hvCDHuGq5AiR-9O5QWZiF-Ji6uQodPQEwCEpzzAGtK2oSS_ppwHlrTH66P9XxMjVd00RYp93TfOAq7ttFYVXLcKqzXwTkAyFds9jSKOd_7tY7o803rUrFA/s400/1522166007923.jpg" width="246" /></a></div>
<br />
את הערב האחרון בצ'יאנג מיי, שבמקרה היה גם יום ראשון, ניצלנו לביקור בשוק של יום ראשון (חוץ ממני וממעין שנשארנו במלון) שהוא קצת שונה מהשוק של שאר הימים, כי יש בו מוזיקה חיה, ועבודות יד, וקצת פחות חיקויים של מותגים ושארוואלים.<br />
<br />
למחרת בבוקר - מתארגנים לטיסה לקו-סאמוי. להרפתקה הבאה שלנו. חופשה בתאילנד - מערכה שניה.<br />
אנחנו מתרגשים, ומרגישים קצת כמו לפני שיוצאים לחופשה - לא ממש יודעים למה לצפות. בעיקר התרגלנו לנוחות המדהימה של מדריך (תודה רבה מכל הלב לאקי המדהים) ונהג עם רכב צמוד (כי אין כמו בול, שהיה הנהג הכי זהיר והכי רגוע שפגשנו). רק המחשבה על זה שנגיע לשדה התעופה ונצטרך למצוא בעצמינו איך להגיע למלון - קצת מלחיצה. מקווים שנתמודד.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhX8Z5s1jOnYPlLfCc673RZFwd1WkDOyWToPPyhq4Uct6VLgIfMtaWs0RVLiVGtJHexc3S8EE8WvGj05alAZS6cpGYtqrJzDgiBinFprg1KGVjuc5yFfhS_QPQR3v9f9DEFTD1OyTqQMsU/s1600/IMG-20180325-WA0102.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhX8Z5s1jOnYPlLfCc673RZFwd1WkDOyWToPPyhq4Uct6VLgIfMtaWs0RVLiVGtJHexc3S8EE8WvGj05alAZS6cpGYtqrJzDgiBinFprg1KGVjuc5yFfhS_QPQR3v9f9DEFTD1OyTqQMsU/s400/IMG-20180325-WA0102.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">תמונת פרידה עם אקי מחוץ למוזיאון ה 3d</td></tr>
</tbody></table>
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03062616194011296842noreply@blogger.com0צ'יאנג מאי, Mueang Chiang Mai District, צ'יאנג מיי, תאילנד18.7060641 98.98171630000001618.4655196 98.658992800000021 18.946608599999998 99.304439800000011tag:blogger.com,1999:blog-4235488035954957398.post-13067947309065784102018-03-26T09:44:00.000-07:002018-03-26T09:44:07.587-07:00פרחים ופילים, יום 3+4<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
עוד בשלב תכנון הטיול, הבהרנו למדריך שלנו שאנחנו לא מעוניינים להגיע לאטרקציות עם חיות. לא רוצים לרכב על פילים, לא להצטלם עם נמרים מסוממים ולא להאכיל קופים.<br />
ביטלו את כל ההצעות שלו שכללו בילויים מהסוג הזה, ובמקומן שיבצנו אטרקציות אחרות, שקשורות יותר לטבע ותרבות.<br />
במהלך הנסיעות הארוכות שלנו יחד, אקי שאל למה אנחנו לא רוצים ללכת לפילים, והסברנו לו שפעילויות מהסוג הזה לא מתאימות לתפיסת העולם שלנו. הוא הקשיב, קיבל את דעתנו, ושאל אם אנחנו פתוחים לשמוע את הצד השני של המטבע. כמובן שכן. וכך שמענו את הסיפור על הפילים שעד לפני כמה עשרות שנים שימשו כבהמת עבודה, סייעו בכריתת עצים ובמלאכות הדורשות כוח רב. מאז שהמלך הקודם של תאילנד הכריז שבראש סדר העדיפויות שלו - שימור הטבע והקיימות, הפסיקו לכרות עצים, והפילים, איך לומר נותרו מובטלים.<br />
הפילים מבוייתים ורגילים לחיות בסביבת בני אדם, וגם לעבוד כל היום. אם לא זה - הם מדוכאים ומתים, ואל הטבע הם לא יכולים לחזור.<br />
יש בתאילנד כמה אלפי פילים כאלה, שאין ממש מה לעשות איתם וחייבים למצוא להם פיתרון. חלקם נמצאים בחוות כאטרקציות לתיירים, וחלקם נמצאים בבתי מחסה לפילים, שם הם מקבלים טיפול מסור וחברה אנושית שהם רגילים לה האם תהיו מוכנים ללכת לבקר במקום כזה? חשבנו על זה קצת. הסיפור נשמע הגיוני ואפילו נוגע ללב. המחיר לא זול אבל מדובר בתרומה לשימור הפילים החלטנו ללכת על זה, ואקי הזמין לנו ביקור בחוות הפילים למחר בשעת אחר הצהרים.<br />
לפני זה, יש לפנינו עוד חצי יו צצ'יאנג ריי, ונסיעה ארוכה בחזרה לצ'יאנג מיי.<br />
נסענו לפארק פרחים יפהפה שהוקם לכבוד המלך, על אדמות שפעם גידלו בהן אופיום.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiW60NFdklgj9WnyGGmu_g1BBcQEanXEKBSds9eEopMG1hKV6uDzkO5RnvkYtV4oe8XKndeVY0MVgp_mlPVm4K3IIntm2ma1f51RbKXYkpN1rVXNlsltf5et-gE0ke8J8rHxXpssGBD-Q/s1600/1521911311900.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiW60NFdklgj9WnyGGmu_g1BBcQEanXEKBSds9eEopMG1hKV6uDzkO5RnvkYtV4oe8XKndeVY0MVgp_mlPVm4K3IIntm2ma1f51RbKXYkpN1rVXNlsltf5et-gE0ke8J8rHxXpssGBD-Q/s400/1521911311900.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
הפארק מהמם והפריחה משגעת, ואם לא מעין רצה רצה ונפלה, וחטפה שיפשוף מהמם ובהלה קטנה, הכל היה יכול להיות מושלם.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmZxIkFsV11OQ61nCKNzlpOq1IvWOmIVQRja1MtqkN3aMryLKwQZfyNaFBrIwlLds5iz8ODku1gTAdCkss9OZveG8EBp5S9z9ONNDcfESlNeviDtkjDeZ-NC7DYZghwv6RsrUkFGHWXOE/s1600/IMG_1480.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmZxIkFsV11OQ61nCKNzlpOq1IvWOmIVQRja1MtqkN3aMryLKwQZfyNaFBrIwlLds5iz8ODku1gTAdCkss9OZveG8EBp5S9z9ONNDcfESlNeviDtkjDeZ-NC7DYZghwv6RsrUkFGHWXOE/s320/IMG_1480.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">רגע לפני. תראו אילו בירכיים מושלמות :)</td></tr>
</tbody></table>
<br />
בבוקר היום הרביעי אנחנו בחזרה בצ'יאנג מיי, ונוסעים לעשות פיקניק במפל הדביק. נסענו בבוקר לסופר לקנות מצרכים, ואיתם אל המפל, שקוראים לו המפל הדביק כי אפשר לטפס בו במעלה הזרם, בלי להחליק. אז אני כמובן לא בדיוק יציבה, ולכן ויתרתי מראש, אבל כל השאר טיפסו בהחלט, ונהנו ממש. יורדים למטה במדרגות ואז מטפסים למעלה חזרה. ושוב. ושוב. ושוב.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-saR62FifC1m-Jpn_QKvFkA0ARbmYRYnD_bhhchDnui9_ndM4WbPKVbPY_1wWKnW3NwRyRMkd4nUpxx_Z3q93pTpup3g0amvyjUNVhmnabj9fVheLfjQlf3uN5-ZTa5GL_H7veV25zGU/s1600/IMG_1502.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-saR62FifC1m-Jpn_QKvFkA0ARbmYRYnD_bhhchDnui9_ndM4WbPKVbPY_1wWKnW3NwRyRMkd4nUpxx_Z3q93pTpup3g0amvyjUNVhmnabj9fVheLfjQlf3uN5-ZTa5GL_H7veV25zGU/s320/IMG_1502.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
אני בינתיים טיילתי אל המעין שממנו נובעים המים.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2aj8DWvD27DHSjhGsBuKXYFWtC23r11-Cjj_v0HtgpzJjbAmlKFYoSe_H4h2ZlbauviT165QKmimpmUaVVX8sPzQxSwbK8SEbtvgsK4MRtYUSxnQsnvex3Cni8Ebf5vh_QPU2q-G5h8g/s1600/1521911436736.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2aj8DWvD27DHSjhGsBuKXYFWtC23r11-Cjj_v0HtgpzJjbAmlKFYoSe_H4h2ZlbauviT165QKmimpmUaVVX8sPzQxSwbK8SEbtvgsK4MRtYUSxnQsnvex3Cni8Ebf5vh_QPU2q-G5h8g/s400/1521911436736.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
והנה, הגיע הרגע. אנחנו נוסעים לחוות הפילים.<br />
במבט ראשון זה נראה כמו הכלוב של הפילים בספארי ואז מגיעים ומקבלים חליפת בגדים, שאותה לובשים במקום הבגדים שאיתם הגענו. הסיבה הרשמית היא שהבגדים עומדים להתלכלך ולהירטב. בתכלס מדובר על מיתוג מטורף והתמונות שמתקבלות אחר כך מהממות. רווח כפול.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgX0jPd_UfQKJ0JrL7gTaVVUEhuNq8F9Q9RsPbUICNqJGTaMzOYESMZxkwC3DnnBQfn78AMoNkkTmZ8NGrYWTJ7kHsfILYimkkqf9TgnZrca9e0TXeonvMZxvUVvweAbWlduMRtv953iQM/s1600/1521911536117.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgX0jPd_UfQKJ0JrL7gTaVVUEhuNq8F9Q9RsPbUICNqJGTaMzOYESMZxkwC3DnnBQfn78AMoNkkTmZ8NGrYWTJ7kHsfILYimkkqf9TgnZrca9e0TXeonvMZxvUVvweAbWlduMRtv953iQM/s400/1521911536117.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
מקבלים הסבר על הפילים ועל ההיסטוריה שלהם, על מצבם בתאילנד באופן כללי ועל החווה. ואז ממלאים בתיק צד קני סוכר - וקדימה. לעבודה. נכנסים אל הפילים ומתחילים להאכיל אותם. אין מילים לתאר את החוויה ההזויה הזו. חיית ענק שכל מה שבא לך לעשות כשהיא מתקרבת אליך זה לברוח - פשוט ניגשת אליך ומבקשת עוד. ואם פעם יצא לכם לעמוד ליד פיל - תסתכלו לו בעיניים. יש להם העיניים הכי חכמות והכי מלאות הבעה שראיתי.<br />
אחרי שהפילים אכלו ושבעו, וכמובן הוציאו כמעט מיד מהצד השני חבילות מרשימות של קני סוכר מעוכלים (המדריך: "אנחנו אורזים את זה ומעבירים את זה למפעל שבו מייצרים מזה נייר"), הגיעה האטרקציה האמיתית. חם בחוץ, והפילים צריכים מקלחת.<br />
כל אחד מאיתנו צוייד בקערה ומברשת, ו...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglapsbLOhORxYbdF9E9uIjtjOKDoAj06DBNthVItMJqPfYDsM1pqyTShrvetb1KD66EsqGJm03IgZzAFbC5IjqxWc9XYAWFR5NHXvwztEkvzhPvcgwmBt6Tu-q5ZHWTRLqwUjvDpwGZ6U/s1600/%25D7%25AA%25D7%259E%25D7%2595%25D7%25A0%25D7%2594+%25D7%259E-Tal+Goldrath" imageanchor="1"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="1280" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglapsbLOhORxYbdF9E9uIjtjOKDoAj06DBNthVItMJqPfYDsM1pqyTShrvetb1KD66EsqGJm03IgZzAFbC5IjqxWc9XYAWFR5NHXvwztEkvzhPvcgwmBt6Tu-q5ZHWTRLqwUjvDpwGZ6U/s320/%25D7%25AA%25D7%259E%25D7%2595%25D7%25A0%25D7%2594+%25D7%259E-Tal+Goldrath" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
כן כן. מי שלא מנקה בבית לפסח, מנקה פיל בתוך מי מדמנה 😊</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
כשהפילים נקיים ורעננים, מסתיימת הפעילות, ואנחנו הולכים למקלחות. המקום מספק שירות מושלם, כולל מקלחות, מגבות, וכמובן אננס לסיום.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
עוד יום של חוויות מוזרות הגיע לסיומו. וכדי לסיים בכיף, אקי מוסר שמחר יוצאים לטרק בג'ונגל 😄</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03062616194011296842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4235488035954957398.post-14705969791343104502018-03-25T09:30:00.000-07:002018-03-25T18:33:05.701-07:00צפון, וצפון ממש<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
הבוקר התחיל מוקדם, כי מסתבר שלפי תכנית הטיול שאישרנו, אנחנו נוסעים היום לצפון - צ'יאנג ריי.<br />
ארוחת בוקר במלון, תיקים עמוסים על האוטו, וקדימה. צפויה לנו נסיעה ארוכה, ולכן המדריך תכנן עצירת התרעננות באמצע הדרך. סוג של תחנת דלק, שלצידה <a href="https://www.tripadvisor.com/Attraction_Review-g297920-d3484870-Reviews-Pha_Soet_Hot_Spring-Chiang_Rai_Chiang_Rai_Province.html" target="_blank">מעיינות חמים</a>. סטארט אפ, אולי נייבא לארץ רק בגרסת הקיץ?<br />
המיים בגייזר בסביבות 80-90 מעלות, אבל הם מוזרמים לתעלות ומתקררים קצת, רק 40-50-60, תלוי כמה אתה אמיץ.<br />
לאט לאט אנחנו מגלים שמה שעל הנייר נראה הזוי ומוזר, דווקא מרגיש ממש טבעי פה, ואיכשהו זה הגיוני לשבת כולנו עם הרגליים במים חצי שעה, לפני שממשיכים לנסוע...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6egiSGO-vMtZFR7bJ7OzAIWjaXEVJfERJhZ7Fhw-5lCtx5Wp_ufdvOxFhIZC8Hrkelc6X4iHPjaX1xKR1w1uBSV3sWJSZDaEo9VcKBhaF2B7La9GZ4uIsml_5zkkU3tgKTu_n2ZzphzU/s1600/1521910544102.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6egiSGO-vMtZFR7bJ7OzAIWjaXEVJfERJhZ7Fhw-5lCtx5Wp_ufdvOxFhIZC8Hrkelc6X4iHPjaX1xKR1w1uBSV3sWJSZDaEo9VcKBhaF2B7La9GZ4uIsml_5zkkU3tgKTu_n2ZzphzU/s400/1521910544102.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
מייבשים רגליים וממשיכים לנסוע, עד היעד הבא, <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Wat_Rong_Khun" target="_blank">המקדש הלבן</a>.<br />
אני מניחה שזה מקום חובה לכל מי שמטייל בצפון תאילנד, אבל כותבת כאן כדי שלא תגידו שלא אמרתי. חובה!<br />
המקדש מדהים, כל הסביבה מטורפת, והציורים בפנים, שאותם אסור לצלם, הם פשוט ואו אחד גדול.<br />
זה שילוב של מסורת עתיקה, כשרונות מטורפים וראיית עולם מודרנית. קשה להסביר במילים את החוויה, אז בקיצור מומלץ, ורצוי עם מדריך שיודע להסביר, לספר, ולגשר את תרבות המזרח שכל כך זרה לנו.<br />
אני מציידת אתכם בכמה תמונות, רק כדי לנסות להעביר את העושר של החוויה. והכי חשוב - משקפי שמש חובה! המקום מסנוור!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvm-_RpQRj20Y4XGfDthPAd3hg8MhUBgi6TSI4-4qXpX1OmSIpckxeFVP-VCl7WevIeNXZUEcE421FEZhcqAdH9CzaWScQsXsVEmLi-p4wrvVgXNuHjPlzFWZql_svRL3AsmnSPGFB1gU/s1600/1521910671539.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="987" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvm-_RpQRj20Y4XGfDthPAd3hg8MhUBgi6TSI4-4qXpX1OmSIpckxeFVP-VCl7WevIeNXZUEcE421FEZhcqAdH9CzaWScQsXsVEmLi-p4wrvVgXNuHjPlzFWZql_svRL3AsmnSPGFB1gU/s640/1521910671539.jpg" width="393" /></a></div>
<br />
אחרי המקדש, כמובן שהגיעה השעה לארוחת צהרים. גם כאן, אנחנו בידי המדריך. הכל מתוכנן, מאורגן, מוזמן ומתוזמן.<br />
אקי הבטיח - אני לוקח אתכם למקום שתאהבו. אני מזכירה לכם שבשלב הזה אנחנו מכירים בקושי יומיים, ובכל זאת, הצליח לו. אני חושבת שאם לא היינו צריכים להגיע ליעד הבא שלנו, היינו נשארים לשבת ב <a href="https://www.facebook.com/meltinyourmouthchiangrai/" target="_blank">melt in nyour mouth</a> עד הערב. מבנה יפהפה, על גדת הנהר, אוכל לעולה ואווירה מדהימה, ערסל ענקי תלוי בתור מרפסת, ותאילנדית מקומית על גדת הנהר קוטפת עלים ומדגימה לנו חיי כפר מה הם.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhW6n0spqY8lsj7gr33wwyfRO-YsleJRqMxXc2Wp6GTE8jm6wKpfest49HgYEs3MNM4IbyOhSydtLy2mbOk_t7RZg4SD4tdUUoS2MTXoHwUBREwqbBWZ3NLNlC5uL1qMkAQ7rhq3wIni5Y/s1600/IMG-20180322-WA0044.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhW6n0spqY8lsj7gr33wwyfRO-YsleJRqMxXc2Wp6GTE8jm6wKpfest49HgYEs3MNM4IbyOhSydtLy2mbOk_t7RZg4SD4tdUUoS2MTXoHwUBREwqbBWZ3NLNlC5uL1qMkAQ7rhq3wIni5Y/s320/IMG-20180322-WA0044.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLbfG90fhhyVfFr6zHUTGDs1WJeQjleDHiFZzQrIwa9e-tUAcDnIEgvTUEimbQlYoux680jtv0TDjB-ODUqtxylGY1RQ1gg3Q2-OnG7xNaIVFbxukQr1cozVHQ8Bl2Gh3AfDNV9FNoqg0/s1600/IMG-20180322-WA0049.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLbfG90fhhyVfFr6zHUTGDs1WJeQjleDHiFZzQrIwa9e-tUAcDnIEgvTUEimbQlYoux680jtv0TDjB-ODUqtxylGY1RQ1gg3Q2-OnG7xNaIVFbxukQr1cozVHQ8Bl2Gh3AfDNV9FNoqg0/s320/IMG-20180322-WA0049.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
אגב, קל מאד להתרגל לעובדה שארוחה ענקית לשמונה אנשים, עולה בממוצע 200 שקלים.<br />
<br />
בסוף הצליחו לגרד אותנו משם, אחרי ארוחה, וקינוחים, וקפה מעולה, והמשכנו לנסוע - היעד הבא, שבט ארוכות הצוואר. אז אמנם דמיינתי אותן בכפר שכוח אל בלב ההרים, וזה לא בדיוק המקרה, ועדיין - התופעה מרתקת והעובדה שהיא ממשיכה להתקיים גם בעולם המודרני - מפליאה אותי מאד.<br />
ביקור קצר ובלתי אמצעי, שהסתיים באננס טרי הטעים ביותר שאכלתי מאודי.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_MIpxprbziD0J-et0N-l1qVFFaSgS2MiiZTTsTI_hyphenhyphenx1ijpa2DKYCgnDaqZGTg79uYOg5Lirn3KCCvE3GI_Qw_hygpfSTqE8PyxG391A2m4SSepRHENRet5RhaO52_BvE9hJxZ9HJQKs/s1600/IMG_1316.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_MIpxprbziD0J-et0N-l1qVFFaSgS2MiiZTTsTI_hyphenhyphenx1ijpa2DKYCgnDaqZGTg79uYOg5Lirn3KCCvE3GI_Qw_hygpfSTqE8PyxG391A2m4SSepRHENRet5RhaO52_BvE9hJxZ9HJQKs/s320/IMG_1316.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
אחרי הביקור הזה המשכנו הלאה.<br />
מה היעד הבא? משולש הזהב. חיבור הגבולות בין תאילנד, מיאנמר ולאוס. מגיעים, מפקידים דרכונים, עולים על סירה - ולפני שאתה מספיק לעכל מה קורה איתך אתה בשוק של לאוס.<br />
אם הייתם אומרים לי חצי שעה קודם שאחצה את הגבול, ואקנה נעלי נייק מבחור עם חצאית ולק אדום בלאוס, לצלילי טודו בום של סטטיק ובן אל - כנראה ש... ובכן, לאט לאט אני מתחילה להאמין להכל.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEOhFl2568j7vU46lGTvQgVZY1qr51CheCjIu44VvrB_EW87t1_-6LArQoEB0PzpaX-Y60uffk7Ku2V-K3fFUUgTO76PbUdhL3qANWMMNpFNJcfJu3g_7S7rXlL4sVdG3BkWWYJ_4C38w/s1600/1521910854915.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="987" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEOhFl2568j7vU46lGTvQgVZY1qr51CheCjIu44VvrB_EW87t1_-6LArQoEB0PzpaX-Y60uffk7Ku2V-K3fFUUgTO76PbUdhL3qANWMMNpFNJcfJu3g_7S7rXlL4sVdG3BkWWYJ_4C38w/s400/1521910854915.jpg" width="246" /></a></div>
<br />
שקיעה על המקונג היתה סיום מושלם ליום כזה, או לפחות זה מה שחשבנו.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhX1ScMO3Inw8ntKg2ri8k-91WWRKopPfXz3Vwiq7d6ao9_J09AYFygoXpOcbf-kF4-p4KJG3-OxMtt02wlHKqEqIgqE2RrwWvOWpWWFw9vnRtDdQeF7aW_CtYf7ZuoVMIXDMkc5E4EIVU/s1600/IMG_1354.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhX1ScMO3Inw8ntKg2ri8k-91WWRKopPfXz3Vwiq7d6ao9_J09AYFygoXpOcbf-kF4-p4KJG3-OxMtt02wlHKqEqIgqE2RrwWvOWpWWFw9vnRtDdQeF7aW_CtYf7ZuoVMIXDMkc5E4EIVU/s320/IMG_1354.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
הגענו למלון בצ'יאנג ריי, וירדנו לארוחת ערב כדי לגלות שממש ליד המלון נמצא<a href="https://www.facebook.com/catnacup/?hc_ref=ARTVeN13i_qT0VCdYVb7XeB6h84icpCpvBXPgSyq4vxYCH-ouS-whGXKSWe8iAig9cw&fref=nf" target="_blank"> בית קפה מלא בחתולים</a>.<br />
מי שעוקב אחרי הסיפורים שלי מטיולים קודמים בוודאי זוכר שחתולים כבר כיכבו אצלי, והנה - שוב.<br />
אתה קונה כוס קפה, נכנס, מתיישב על הרצפה וסביבך חתולים מכל המינים וכל הצבעים, מקלים במעט על הגעגועים הביתה :)<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCeEqVOpdKQdTUImkcnl0DKnA9i1zcN8yyi5itD_lpZCIxe6nKdvvqtvmK-Vg2otp4pxapkQxvoNGWujNjSAPOyg0MiQYKau0JPaoAt0Odpj49pFgNNkIypO7l4Y25fz7BGd4noubNNjo/s1600/1521910922720.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="987" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCeEqVOpdKQdTUImkcnl0DKnA9i1zcN8yyi5itD_lpZCIxe6nKdvvqtvmK-Vg2otp4pxapkQxvoNGWujNjSAPOyg0MiQYKau0JPaoAt0Odpj49pFgNNkIypO7l4Y25fz7BGd4noubNNjo/s400/1521910922720.jpg" width="246" /></a></div>
<br />
ובכן, עוד יום סופר עמוס בא לקיצו.<br />
יצאנו בבוקר מצ'יאנג מיי, ונסענו מאות קילומטרים - כדי ללטף חתולים.<br />
כבר קשה לחכות למחר.</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03062616194011296842noreply@blogger.com0Mueang Chiang Rai, Mueang Chiang Rai District, Chiang Rai, תאילנד19.9104798 99.84057600000005619.6716248 99.51785250000006 20.149334800000002 100.16329950000005tag:blogger.com,1999:blog-4235488035954957398.post-33711450897079074332018-03-24T09:44:00.000-07:002018-03-24T09:44:13.245-07:00סוואדיקה, יום 1<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">בכל רגע שעובר אני מבינה שאם לא אכתוב עכשיו, החוויות יערמו ויהפכו
לבליל אחד גדול של אירועים, תמונות וזכרונות שיתערבבו זה בזה ולא ימצאו אחר כך את
מקומם הראוי.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">פעם ראשונה שלנו במזרח, פעם ראשונה שלנו בטיול שמתוכנן כולו עם חברים –
צריך לבחור נכון גם את היעד וגם את השותפים. ממרום שלושה ימי טיול אני חושבת שניתן
לומר שהצלחנו בשתי המשימות.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">אז אחרי טיסת לילה תל אביב –בנגקוק, וטיסת המשך בנגקוק צ'יאנג מיי, נחתנו
בשדה התעופה של צ'יאנג מיי הישר לזרועותיו של אקי, המדריך שלנו לחמשת הימים הבאים.
אקי מגיע עם בול, הנהג. לפי מה שהבנו הם חברים מהצבא. לבול יש מיניוואן מרווח
ונוח, ממוזג, עם צידנית מלאה בקבוקי מים קרים ועם שקעים לחשמל. אנחנו שמונה,
ונכנסים לאוטו בכיף, עם מקום אחד פנוי, שמתחלף כל פעם במיקום. עד כה הצלחנו לא
לריב על מקומות הישיבה </span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Wingdings; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;">J</span></span><span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span dir="LTR" style="font-family: Wingdings; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">אקי הביא אותנו הישר ל<a href="http://www.raminglodge.com/" target="_blank">מלון</a>, בשעת ערב מוקדמת, והסביר לנו איך ללכת
לשוק הלילה, ואיפה כדאי לנו לאכול. זה לא היה מסובך, כי צריך ללכת משהו כמו 500
מטר על הרחוב, ואנחנו שם. במלון חיכו לנו שני חדרים משפחתיים ענקיים, עם אמבטיות
בגודל של חמאם טורקי, קצת מיושן – אבל נוח ומרווח.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">חמש שעות קדימה, מסתבר, לא עושות ג'ט לג, במיוחד לא אחרי טיסות לילה.
פשוט הולכים לישון וקמים בבוקר, כרגיל (חוץ משרון שקם בשתיים לפנות בוקר, ניהל
שיחת וידאו עם חבר מהארץ, ואז חזר לישון).<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">קמנו בבוקר לשעת האיסוף של אקי ובול, כדי לשים לב שבעצם בגלל שיש לנו
מדריך, אנחנו לא באמת סגורים על התכנית ואין לנו מושג לאן נוסעים היום. זה קונספט
חדש. סוג של אנסין. אתה נכנס לאוטו, ואקי אומר "או קיי, עכשיו יש לנו נסיעה
של בערך שעה". לאן נוסעים? ל<a href="https://www.eagletrackchiangmai.com/" target="_blank">אומגות</a>.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">אומגות באמת? אנחנו הסכמנו לזה??<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">תכל'ס, היה כתוב בתכנית שהוא שלח לנו מראש. יאללה. זורמים.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">טוב, מגיעים לאומגות ודבר ראשון חותמים על מסמך שמצהיר שלא יהיו לנו
שום טענות אליהם במקרה ש...<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">רק חתמת, מלבישים אותך ברתמה וציוד בטיחות, ומעלים אותך על טנדר. וקדימה.
במעלה ההר. אקי צילם אותנו כמה תמונות לפרידה (שעד שחזרנו כבר עלו לפייסבוק </span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Wingdings; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;">J</span></span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> ) ויצאנו לדרך. </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIQAUcxSboVu2cDZXm4q3lpmVnGPmbve4xk_VizRwIgzP91m26Bz80AoBQJS3qKyyZobjmzFDIQ37Bx0sQULPGFIoAatrLe1ZX5v7TJ9nguIU00BJP_K6Esmp6bnNxAEyPTNeABMF60Z0/s1600/1521909066631.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="987" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIQAUcxSboVu2cDZXm4q3lpmVnGPmbve4xk_VizRwIgzP91m26Bz80AoBQJS3qKyyZobjmzFDIQ37Bx0sQULPGFIoAatrLe1ZX5v7TJ9nguIU00BJP_K6Esmp6bnNxAEyPTNeABMF60Z0/s400/1521909066631.jpg" width="246" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">מתחילים
בחימום קל, ריחוף באומגה למרחק קצר. אנחנו מלווים בשני מדריכים שעושה רושם שבעיקר
עושים צחוקים ונהנים מהעבודה שלהם, מעבירים אותנו מרמפה לרמפה, הגובה הולך ועולה,
והמרחקים בין העצים גם כן.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">בתכל'ס אנחנו מרחפים בין צמרות העצים, ואחרי שמתגברים על הפחד ומבינים
שהציוד קושר אותך היטב לחבל, אפשר אפילו להסתכל על הנוף.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">עד שהתרגלת לאומגה, אתה מגיע פתאום לרמפה ש... איך לומר, אין לה המשך.
מה קורה מכאן? לא בטוח שאתה רוצה לדעת, וכמובן מגלה שמכאן יורדים בנפילה חופשית 15
מטר למטה. קשורים בחבל, כן? אבל בנפילה. הרגשנו קצת כמו במרוץ למיליון, גיבורים
גדולים - רק שלא מחכה לנו מיליון בקצה. חשבנו שאנחנו גיבורים גדולים ואז המדריך
שלנו ירד בריחוף, עם הראש כלפי מטה, משמיע קולות של קוף. היסטריה.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ריחופים, טיפוסים, ובכל שלב של המסלול הפתעה אחרת. היה כיף ממש (לכל
הגילאים) ואז סיימנו, יצאנו בחיים. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">כשחזרנו לבסיס האם חיכו לנו חולצות סוף מסלול, תעודות רשמיות לסיום,
וכמובן תמונות שצולמו במקטע האחרון. מפאת צנעת הפרט תסלחו לי שלא אפרסם תמונות
שלנו תלויים בין שמיים וארץ. טוב אולי רק את של מעין </span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Wingdings; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;">J</span></span><span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdJrP39eu9ysFLmdwZ_wkJbmtGSzn6hMjBHJUZM1h8Ow_7au5aEj6GFGzD65odwpuAbe-9eubW3Nw70MfIj95S6DKw5klpu_pgSNthmWXKylxSv2hf5WuDhutV4UDvy3pm5OrIOBcA-3c/s1600/IMG_20180324_232222.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdJrP39eu9ysFLmdwZ_wkJbmtGSzn6hMjBHJUZM1h8Ow_7au5aEj6GFGzD65odwpuAbe-9eubW3Nw70MfIj95S6DKw5klpu_pgSNthmWXKylxSv2hf5WuDhutV4UDvy3pm5OrIOBcA-3c/s400/IMG_20180324_232222.jpg" width="300" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p><br /></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p><br /></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">אחרי האומגות נסענו למקום של רכבי שטח קלים לנהיגה במה שהמדריך קרא לו
'ג'ונגל', אבל הרגיש קצת יותר כמו הוואדי ליד טבעון. עולים ויורדים בסלעים ובין
השיחים. מאתגר למדי לנהג, בעיקר מטלטל לכל השאר </span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Wingdings; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;">J</span></span><span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span dir="LTR" style="font-family: Wingdings; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><br /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAccQByu1X-oVGo_2mFgh9OFJY0W0-Jb86MyQi1Sday3Xl2Npz_HgAGYFfRvQGLQCaaXLVkvsHUzOH0hRP6-oTo4Fm_WPveE4b-CNMo_crDKCtvoPsIT-vSRxSP21mL9xZ2zwUHrd8r3k/s1600/1521909279631.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="987" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAccQByu1X-oVGo_2mFgh9OFJY0W0-Jb86MyQi1Sday3Xl2Npz_HgAGYFfRvQGLQCaaXLVkvsHUzOH0hRP6-oTo4Fm_WPveE4b-CNMo_crDKCtvoPsIT-vSRxSP21mL9xZ2zwUHrd8r3k/s400/1521909279631.jpg" width="246" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span dir="LTR" style="font-family: Wingdings; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span dir="LTR" style="font-family: Wingdings; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">משם המשכנו לארוחת צהרים במקום שבחצר שלו יש מקפצת באנג'י, ובזמן
שאנשים קפצו מגובה רב קשורים ברגליים, אנחנו אכלנו ארוחת צהרים ענקית במשהו כמו
200 שקלים לשמונה אנשים.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyRrJ-vHDyDdkEcYTbQn_8AzGh5QJcNROLnes4UVaVb-Pg2hStS8vcP5UGiWI8yH0EzPSXZpmOT2meE0yyMRFdfu5HWRADqoU02UWCEcSQO0xTfSrLd_WSMtnk1sMKnNgydg684nvujaI/s1600/IMG_20180321_151051.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyRrJ-vHDyDdkEcYTbQn_8AzGh5QJcNROLnes4UVaVb-Pg2hStS8vcP5UGiWI8yH0EzPSXZpmOT2meE0yyMRFdfu5HWRADqoU02UWCEcSQO0xTfSrLd_WSMtnk1sMKnNgydg684nvujaI/s400/IMG_20180321_151051.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">כראוי ליום של טיול, המשכנו משם למקדש הגדול, מעל ההרים של צ'יאנג
מיי. המקדש המוזהב, שמשקיף על העיר מגבוה, היה הומה באנשים ומהמם ביופיו. המדריך
שלנו (אקי המופלא) ניצל את ההזדמנות לתת לנו הרצאה הראשונה ב"מבוא
לבודהיזם". מרתק, ואפילו קצת מעורר השראה. הסיפור מספר שהמלך העמיס פגודה
מוזהבת על פיל, ושיחרר את הפיל בעיר צ'יאנג מיי. הפיל טיפס במעלה ההר, עד שהגיע
למקום המקדש ושם התיישב וסירב להמשיך ללכת. במקום הזה הקימו את המקדש המפואר.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjzzqm9I7ncbDUnd2-a9bAtXg2RjaZG9N2WsqlsRY-3kBMZu2jk1Ek5C4IH7jkrF8LeiDz43XhSq278dIu4WvRfaq8ocPvOd3Pl_mVOQCHPBX_tuZRDadqcJOZaDnr6zTk3jN1aDRqwjo/s1600/1521909238305.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjzzqm9I7ncbDUnd2-a9bAtXg2RjaZG9N2WsqlsRY-3kBMZu2jk1Ek5C4IH7jkrF8LeiDz43XhSq278dIu4WvRfaq8ocPvOd3Pl_mVOQCHPBX_tuZRDadqcJOZaDnr6zTk3jN1aDRqwjo/s400/1521909238305.jpg" width="225" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">לקראת ערב חזרנו למלון, להתאושש ולצאת שוב, לארוחת ערב וסיבוב שיגרתי בשוק
הלילה.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span lang="HE" style="font-family: "Arial",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">זה היה יום עמוס, ומהנה מאד, וחתיכת סיפתח לימים שעוד מחכים לנו.<o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03062616194011296842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4235488035954957398.post-53213994690623814802017-08-24T13:50:00.001-07:002017-08-24T13:50:21.366-07:00מיאו<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
יש סיפורים שבשבילם שווה להבליח לבלוג, אחרי המון זמן של אי-כתיבה.<br />
אז מה שקרה זה שטסנו לפאפוס עם כל המשפחה המורחבת, לשבוע של זמן איכות, מנוחה וטיולים קצרים, באיזי. לפני הנסיעה עקבתי במשך תקופה אחרי כמה קבוצות פייסבוק ובלוגים עם המלצות על פאפוס וקפריסין, וחיפשתי מקומות שיתאימו לבילוי משפחתי בהרכב מגוון.<br />
באחד הבלוגים קראתי המלצה על כנסית חתולים. כנסייה שבחצר שלה מסתובבים מאות חתולים. מכיוון שאנחנו אוהבי חתולים ידועים, זו נחשבת מבחינתנו אטרציה מטורפת, שמרתי את ההמלצה ב<a href="https://www.pinterest.com/tal_goldrath/%D7%A7%D7%99%D7%A5-%D7%91%D7%A7%D7%A4%D7%A8%D7%99%D7%A1%D7%99%D7%9F/" target="_blank">פינטרסט</a> שלי, מתוך מחשבה שבבוא העת אשלוף אותה ונכניס את זה ללו"ז של הטיול.<br />
זה היה די מזמן, ולא ממש הסתכלתי איפה זה בדיוק, מה המרחק ממקום הלינה שלנו, ועוד כל מיני פרטים טכניים מהסוג הזה.<br />
<br />
והנה הגיעה החופשה, והגיע יום פנוי, וחשבנו לנו שזו הזדמנות טובה ללטף איזה חתול.<br />
חיפשתי ב- <a href="https://www.tripadvisor.co.il/Attraction_Review-g2095514-d3983077-Reviews-Tala_Monastery_Cat_Park-Tala_Paphos_District.html" target="_blank">tripadvisor</a> את כנסיית החתולים, העפתי מבט בהמלצות וראיתי ציון מרקיע שחקים. מרוצה מעצמי ומיכולות תכנון האטרקציות שלי, בדקתי איפה היא נמצאת.<br />
זה קצת הפתיע אותי כי זכרתי משום מה שכדי להגיע אליה צריך לנסוע לכוון לימסול, והווייז הראה דווקא לכיוון פאפוס.<br />
הייתי צריכה לחשוד בשלב הזה, אבל לא חשדתי.<br />
מה אני, חשדניסטית?<br />
<br />
איפסנו כתובות עם כל המשפחה (שלוש מכוניות בשיירה) ויצאנו לדרך.<br />
עכשיו, כשנוסעים עם ווייז, יש נקודה מסויימת שבה הוא מראה לך שעוד שתי דקות תגיע ליעד.<br />
אתה מסתכל מסביב ואומר לעצמך - אין מצב. פשוט לא יכול להיות שזה כאן עוד שתי דקות כי כל האזור ממש לא נראה כמו שבתמונות בפינטרסט...<br />
אבל זה מה שהיה, והווייז הודיע שעוד שתי דקות אנחנו שם, ואז הודיע בתרועה שהגענו ליעד. ירידה קטנה שמאלה מהכביש, ומצאנו את עצמנו במגרש כורכר קטן, שנראה קצת כמו החצר האחורית של מרכז מסחרי שכוח אל באור יהודה. צפרדעי זבל גולשים על גדותיהם, טינופת ורהיטים ישנים זרוקים מסביב, וכמה חתולים מסתכלים עלינו בהפתעה ואומרים ביוונית :מיאו".<br />
<br />
שלט גדול קיבל את פנינו והודיע ששעות הפתיחה היו מ 10 בבוקר ועד 2 בצהרים, וכעת, מה לעשות, השעה קרובה ל 5 אחר הצהרים.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUcsjzWB-DibuvTQeJIKmERxWxbuptYRpxXkGSBJpBmSbONErSWlgyNC5pJgS2zgO3RdPwF7dE5t7TrGbNRI-WXO0V1k4UX8GmAKYU5-Y7Mkub7cORlgLYdJ8yA7-0Ga3A4klk7WkKCCw/s1600/WhatsApp+Image+2017-08-24+at+23.17.17.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUcsjzWB-DibuvTQeJIKmERxWxbuptYRpxXkGSBJpBmSbONErSWlgyNC5pJgS2zgO3RdPwF7dE5t7TrGbNRI-WXO0V1k4UX8GmAKYU5-Y7Mkub7cORlgLYdJ8yA7-0Ga3A4klk7WkKCCw/s400/WhatsApp+Image+2017-08-24+at+23.17.17.jpeg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">הנה הפרטים, אם בא לכם תתקשרו :)</td></tr>
</tbody></table>
<br />
כל שלוש המכוניות הגיעו בבטחה אל היעד, נכנסות בזו אחר זו למגרש החניה ההזוי, כולנו בהתקפת צחוק מטורפת, לא רואים מבעד לדמעות.<br />
<br />
בשתי הדקות שבהן לא האמנו שזה קרה לנו ואיך נסענו 40 דקות כדי להגיע ליעד המופלא הזה, הילדים נשפכו מהמכוניות והתחילו ללטף חתולי אשפתות שעברו בסביבה.<br />
עוד לא סיימנו לצחוק ופתאום ניגש אל האוטו סבא עם מבטא בריטי כבד ושאל אם באנו לבקר את החתולים.<br />
הוא אמר שזה יום המזל שלנו, כי למרות שסגור באופן רשמי, היתה להם תקלה בחשמל ובדיוק החשמלאי הגיע לתקן אז פתוח ואנחנו מוזמנים להיכנס.<br />
<br />
להיכנס לאן??<br />
<br />
עברנו שער כפול לתוך חצר מגודרת, ולקח לנו כמה דקות של סיור בתוך המתחם כדי להבין שהגענו למקלט לחתולי רחוב. בשלב הזה אני אתן לתמונות לדבר בעד עצמן..<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPhur4EdYypp3V6qHr2NpjLOR_XiDBNA5j_EsvI8qd4Gfn4QoQpSt7YU4iCqnVFeroSj8vBakv8skcSz19mEBNIw4_Tgid9e9eiMQI2imDqI6CZrTxAE_d24qVQwtihyzv8q_43JGSIGs/s1600/WhatsApp+Image+2017-08-24+at+23.26.12.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="986" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPhur4EdYypp3V6qHr2NpjLOR_XiDBNA5j_EsvI8qd4Gfn4QoQpSt7YU4iCqnVFeroSj8vBakv8skcSz19mEBNIw4_Tgid9e9eiMQI2imDqI6CZrTxAE_d24qVQwtihyzv8q_43JGSIGs/s640/WhatsApp+Image+2017-08-24+at+23.26.12.jpeg" width="393" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">חתולונובלה גרסת קפריסין</td></tr>
</tbody></table>
ובכן, מדובר על מקלט לחתולים. אלו שראינו במגרש החניה עומדים מחוץ לגדר בושים ונכלמים כי לא התקבלו כנראה לחצר עצמה.<br />
יש שם מאות ואולי אפילו אלפי חתולים - בכל הגדלים, בכל הצבעים, חלקם חמודים ממש, חלקם פיסחים או עוורים או מה שלא יהיה. כולם מטופלים ומקבלים המון אוכל, וכמו שאפשר לראות - תנאים של בית הבראה.<br />
היה שם כלוב שבתוכו היו גורים, ונעם האחיין שלי שאל אם אפשר להיכנס ללטף.<br />
האנגלי אמר לו שאין בעיה, בשמחה, רק שגם שם יש דלת כפולה. צריך להיכנס בדלת הראשונה למעבר ביניים, להקפיד לסגור אותה ורק אז להיכנס לכלוב של הגורים.<br />
כל זה היה עובר בשלום אלמלא בשניה שהוא נכנס בדלת הראשונה כל הגורים עטו על הדלת השניה, וכשהוא פתח אותה, עשרות גורים נמלטו לאזור שבין שתי הדלתות.<br />
עכשיו הוא היה כלוא בכלוב קטנטן עם עשרות גורי חתולים מיללים ומטפסים עליו, לא יכול להיכנס ולא יכול לצאת חזרה.<br />
האנגלי אמר "now you must finish what you started" - או במילים אחרות - נא להחזיר את כל החתולים לכלוב.<br />
ובכן, משימה שלקוחה ישר מהמרוץ למליון. נעם תופס חתול, מעביר אותו לתוך הכלוב, בינתיים שניים אחרים בורחים לו בין הרגליים. לקח לו זמן להבין שהכל עניין של קצב, ושהוא חייב להתחיל לזרוק אותם בקצב פנימה אחרת זה לא ייגמר. בזמן הזה כולנו עומדים מחוץ לכלוב, מתים מצחוק ונותנים עצות.<br />
<br />
לסיום הביקור האנגלי ביקש תרומה, ואמר שאם אין באפשרותנו לתת תרומה, שניסע לסופר ונקנה שק אוכל, ונחזור להביא לו. מממממ... לחזור?!<br />
בשלב הזה שלפנו שטר של 5 אירו והשארנו לו בתיבת התרומות.<br />
זה היה ביקור קסום, אבל כנראה שלא נחזור...<br />
<br />
כידוע יש לנו <a href="http://blogginglady.blogspot.co.il/2011/10/26.html" target="_blank">היסטוריה</a> של סחיבת אנשים למקומות הזויים מתוך איזו הנחה בסיסית שאנחנו יודעים לאן אנחנו הולכים.<br />
הפעם הצלחנו להפתיע גם את עצמינו :)<br />
<br />
יצאנו משם עליזים ומשועשעים עד מאד, ונסענו לראות את הספינה הטרופה.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPP6g_iEkOWk26WXDan-KKlcv5lW7MWse3qBfbhb0az6YnGOfS9Af2bESnZ3GvS0h6V4SXgLm4zuRN62Km4Xi2YkCOvJUocjc5pDH_0FAAVxahr7chOGiS2_jgDudwGaT1N-6IDtAbyl8/s1600/WhatsApp+Image+2017-08-24+at+23.36.48.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="1024" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPP6g_iEkOWk26WXDan-KKlcv5lW7MWse3qBfbhb0az6YnGOfS9Af2bESnZ3GvS0h6V4SXgLm4zuRN62Km4Xi2YkCOvJUocjc5pDH_0FAAVxahr7chOGiS2_jgDudwGaT1N-6IDtAbyl8/s400/WhatsApp+Image+2017-08-24+at+23.36.48.jpeg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ככה נראית משפחה שליטפה חתול(ים)</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03062616194011296842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4235488035954957398.post-4053733165758365772015-11-01T04:17:00.000-08:002015-11-01T04:17:41.089-08:00שבת של השלמת פערים<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
איזו מין חוצפה זו שהחיים כה עמוסים, עד שאין לך זמן לתעד אותם?<br />
<br />
מה זה שווה אם הכל קרה, כשלא הספקת לדבר על זה, לכתוב על זה, לצלם את זה??<br />
<br />
אז עיכוב קל בתכנית השבועית של האלבום המעוצב שלי - והכל בגלל עודף אירועים.<br />
נסיעות, מסיבות, ארוחות חגיגיות, קורס חדש שאני מלמדת באוניברסיטה, עבודה שמתחילה להתעורר לחיים אחרי תרדמת הקיץ, משרד חדש בטכניון...<br />
<br />
רק דברים טובים!<br />
<br />
בסוף השבוע הזה קרה משהו, שלא נעים לומר אבל אנחנו מחכים לו כבר מעל 21 שנים.<br />
היינו לבד בשבת.<br />
<br />
לבד, כלומר בלי הילדים.<br />
ולא בצימר, או בבית מלון, או בחו"ל. בבית! שלנו!<br />
<br />
ניצן נסעה לחבר, ליאור סוגרת שבת בחזית הירושלמית, שרון הלך לבר מצווה של חבר ומעין יצאה לטיול של הצופים.<br />
מי היה מאמין??<br />
<br />
פעם כשהילדים היו קטנים והייתי מקטרת על השעות ועל השינה ועל הכביסה, אז כל האמהות לילדים גדולים היו אומרות בציקצוק שפתיים - "את עוד תתגעגעי לימים האלו..."<br />
גם אז, וגם היום אני מודיעה - לא!<br />
לא אתגעגע לכביסה, לא לכלים האינסופיים, לא להלאמת הטלוויזיה על ידי לוביסטים של ערוץ הילדים.<br />
<br />
מותר גם לנו לשבת כמה שעות בשקט, לקרוא ספר או לעצב אלבום...<br />
וככה הכנתי את שני הדפים של ברצלונה.<br />
<br />
בנוסף, כמובן, אלבום תמונות שלם של לופה מתבשל, אבל בחרתי כמה תמונות משפחתיות אהובות וכמובן התשמשתי הרבה בכל הברושורים שסחבתי משם (כרטיסי עליה למטוס, כרטיסיה למטרו, פרסומות של אתרי תיירות - יש לכם סוף סוף הצדקה!)<br />
קשה לדחוס את כל הטיול הזה לשני עמודים, אבל אני מתנחמת בזה שכל שאר התמונות והחוויות יהיו באלבום ייעודי (בקרוב, בקרוב...)<br />
<br />
קיצר -<br />
הנה הם:<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0q7sLjtKx_6zk1nnLtR5ngKKD_69WqiaSRAhfQIvKbNKYvELwLcbhkNF7SqEAWdvTs9AlIqjvEPKbfInAMa9JfjVRDsP1uzUN247YpnQD5VQMgV5qkRsYO45VibWUOXgS3TkwE2_EqVc/s1600/20151101_123948%257E2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="395" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0q7sLjtKx_6zk1nnLtR5ngKKD_69WqiaSRAhfQIvKbNKYvELwLcbhkNF7SqEAWdvTs9AlIqjvEPKbfInAMa9JfjVRDsP1uzUN247YpnQD5VQMgV5qkRsYO45VibWUOXgS3TkwE2_EqVc/s400/20151101_123948%257E2.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">עמוד 1 - חופשה בברצלונה. הגשמתי חלום והשתמשתי במפה של המטרו. כחלק מהעיצוב.<br />אותיות ומדבקות - יעל יניב</td></tr>
</tbody></table>
<br /><br /><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPnrBaTDU-aeUmY2HbCpL3Sqqsi5Olr6sFg2obJUmTIBjn0HstvtKZ4S3WsMCetaEslIoTxbA77dwtTpMVXxGz8L6K4ThpUN7cZDp__Em0dAnsXDJ-wiSEYURx7caiYAfyGTTYtYgXHy8/s1600/20151101_124001.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPnrBaTDU-aeUmY2HbCpL3Sqqsi5Olr6sFg2obJUmTIBjn0HstvtKZ4S3WsMCetaEslIoTxbA77dwtTpMVXxGz8L6K4ThpUN7cZDp__Em0dAnsXDJ-wiSEYURx7caiYAfyGTTYtYgXHy8/s400/20151101_124001.jpg" width="225" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">תקריב - התמונה שלנו מודבקת על הברושור של המוזיאון </td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTmO1LR8qNhR36j0o_YyQ_v6w1XXnVNhMUa3ekAcGCXIH774frrc21bg9I4YrPZraiupKjtWB_bVFWr76ZJvxTIC8G4vi1os8plEWPSgAF0N58RE26CyPaRPdfVXhu3rkTUI_VgiD5EBw/s1600/20151101_123955%257E2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTmO1LR8qNhR36j0o_YyQ_v6w1XXnVNhMUa3ekAcGCXIH774frrc21bg9I4YrPZraiupKjtWB_bVFWr76ZJvxTIC8G4vi1os8plEWPSgAF0N58RE26CyPaRPdfVXhu3rkTUI_VgiD5EBw/s400/20151101_123955%257E2.jpg" width="323" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">תקריב על המפה - פאנצ' מעגל פינות הזמנתי מעלי אקספרס, אחרי שלא מצאתי בארץ.<br />עלה לי רבע, ונותן אחלה עבודה (בינתיים) :)<br /></td></tr>
</tbody></table>
בעמוד השני אני מרגישה שחסרים קצת "אקסטרות". אולי אוסיף עוד מדבקות או חיצים...<br /><br /><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4TtLnkT82DV7MMfKX60antO_riRPJ7fYk135-HYchVrsaz2qTijBOHNRrCtRg1B9bqt1QbOC2VHQWmXEf0YSGB8fvSLsChThikoHsE-Rm27yBMZltYPMrPf8fnxTFWyOkqbV4302mVOI/s1600/20151101_124053%257E2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4TtLnkT82DV7MMfKX60antO_riRPJ7fYk135-HYchVrsaz2qTijBOHNRrCtRg1B9bqt1QbOC2VHQWmXEf0YSGB8fvSLsChThikoHsE-Rm27yBMZltYPMrPf8fnxTFWyOkqbV4302mVOI/s400/20151101_124053%257E2.jpg" width="398" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">עמוד 2 - כמה חיוכים :) מתה על התמונות האלו.<br />מדבקת מטוס - יעל יניב<br />כרטיס עם כיתוב - מתוך דף שכולו כרטיסים שקניתי בברצלונה<br />השאר - מתוך ברושורים שסחבתי משם.</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAmJN7yWzBh6EwKU6vC7mbp9vi9ZgJUPnQu6JHjilZVa0zHxRiE4l1Vjfgm2j8uvxcidSzzLZKcllTTrWwtM1HHdNeLjJYO_ZLOYRn_-oJkx6ZutCeP56gy__PMglvNBqPa679BY8TrII/s1600/20151101_124103.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAmJN7yWzBh6EwKU6vC7mbp9vi9ZgJUPnQu6JHjilZVa0zHxRiE4l1Vjfgm2j8uvxcidSzzLZKcllTTrWwtM1HHdNeLjJYO_ZLOYRn_-oJkx6ZutCeP56gy__PMglvNBqPa679BY8TrII/s400/20151101_124103.jpg" width="225" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">סוף סוף יש מה לעשות עם כרטיסי העליה למטוס, וגם כמה תובנות על החופשה </td></tr>
</tbody></table>
יופי. סגרתי קצת פער. ועכשיו נשאר להמשיך לעמודים הבאים...<br />
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03062616194011296842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4235488035954957398.post-31917536510480524942015-09-30T13:20:00.000-07:002015-09-30T13:20:01.594-07:00ברצלונה יום #7 - עושים תכניות והעיר צוחקת<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
אז התכנית המקורית היתה שניצן וליאור יסעו היום לטיול בקוסטה בראווה, ואנחנו ניסע עם שרון ומעין ללונה פארק.<br />
כל השבוע היה לנו מזג אוויר מושלם, אבל כידוע מזג אוויר מושלם במשך ששה ימים הוא סימן בדוק לגשם ביום השביעי.<br />
עד אתמול בוקר עוד קיווינו לתפנית בתחזית, אבל כשהתקשרו לבטל את הטיול של הבנות עקב מזג אוויר ביאוסי, הבנו שזה כנראה לא הולך לקרות.<br />
כל התכנית התערבלה, והיה צריך לחשב מסלול מחדש.<br />
כידוע, במשפחה של שש נפשות יש שש דעות לפחות, הרבה פעמים אפילו יותר, וככה יצא שהלונה פארק ירד מהפרק, למרות מחאותיה הקולניות של מעין.<br />
<br />
"כל השבוע עשיתי מה שאתם רוצים וראיתי את כל הכנסיות והמוזיאונים! דווקא את מה שאני רוצה מבטלים?!"<br />
<br />
תכל'ס - צודקת.<br />
<br />
היה צריך למצוא תכנית חליפית ואטרקטיבית מספיק.<br />
יחי גוגל!!<br />
אין לי מושג איך חיינו בלי האינטרנט. איך בכלל הגענו ממקום למקום? שלא לדבר על תחזית, מחירים, הזמנת כרטיסים מראש...<br />
<br />
ובכן, המשלחת התפצלה. זאב נסע עם מעין שרון וליאור למוזיאון המדע של ברצלונה.<br />
מה שהתחיל כפשרה, התגלה כלהיט.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqvQK5bcTcmnThLZTS4qdg3l0LcXF_e9UuYvdw6n68Dm1jQxUbKdb43k8jhvxZz6u3oNOh7Xjp4Efrtrd2huAgonh8eh5X1oKqc_rdd-rzPCvIy4Sn3hvVFAU0vV6mETugNaFd8Yumn50/s1600/IMG-20150930-WA0007.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqvQK5bcTcmnThLZTS4qdg3l0LcXF_e9UuYvdw6n68Dm1jQxUbKdb43k8jhvxZz6u3oNOh7Xjp4Efrtrd2huAgonh8eh5X1oKqc_rdd-rzPCvIy4Sn3hvVFAU0vV6mETugNaFd8Yumn50/s400/IMG-20150930-WA0007.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">נבחרי המשלחת כובשים את המוזיאון</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_QYUZtuFdVqZacXbZ0KGsSU134hrZsHf0Yi5ekMnuR-OUun-q9W7O65GHi6nUCA7VpluxxRalIAkWP2jF02xZ3Cqwn8vEjKw3FdWO2CDTfs1pDQkEu-eWi8UqxhpB1qzTY5zZz6OLdp0/s1600/IMG-20150930-WA0008.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_QYUZtuFdVqZacXbZ0KGsSU134hrZsHf0Yi5ekMnuR-OUun-q9W7O65GHi6nUCA7VpluxxRalIAkWP2jF02xZ3Cqwn8vEjKw3FdWO2CDTfs1pDQkEu-eWi8UqxhpB1qzTY5zZz6OLdp0/s400/IMG-20150930-WA0008.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">מוזיאון מהמם שבתחתיתו יש יער אמזונס</td></tr>
</tbody></table>
<br />
יום שלם הם בילו שלם, ואחר כך במשך כל ארוחת הערב שמענו סיפורי סיפורים על החוויות משם.<br />
<br />
בזמן הזה ניצן ואני הלכנו לבדוק את שוק הפשפשים של ברצלונה.<br />
שוק גדול, והכי חשוב - מקורה.<br />
דוכנים מסודרים, חנויות של ממש וגם רוכלים עם שמיכות.<br />
בקיצור - שלוש קומות של פישפשים.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH4xWtHFexs6v9B133iEws6jzSPYzw6kYlMkZlIDzVf47D3XsWIYeDlanPQNjRP3n01xozxvHU1i_fO4uX8bpGbweScnnMBBJP9_Ut3jCzK1Wk9_IDmIeVlnzVVODzvXELPCSmicJlpU4/s1600/IMG-20150930-WA0003.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH4xWtHFexs6v9B133iEws6jzSPYzw6kYlMkZlIDzVf47D3XsWIYeDlanPQNjRP3n01xozxvHU1i_fO4uX8bpGbweScnnMBBJP9_Ut3jCzK1Wk9_IDmIeVlnzVVODzvXELPCSmicJlpU4/s400/IMG-20150930-WA0003.jpeg" width="225" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">איזה פישפוש!</td></tr>
</tbody></table>
בתכלס לא קניתי כלום אבל ניצן מצאה כמה דברים, והעיקר - פגשנו חבר וותיק:<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSr047693UqdX4CG1f6-gylFw2KoXyWIuhRFD86__yn_XS0M9p0uPLLdamZMEzJJuZA_m74b_hBu7lAFV1Ejn00PYsorDVEpfWtc8_l33vQ0vut1EHWAhYO3fB1kbbzI4k6kV7ld0Iz-o/s1600/20150930_114450.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSr047693UqdX4CG1f6-gylFw2KoXyWIuhRFD86__yn_XS0M9p0uPLLdamZMEzJJuZA_m74b_hBu7lAFV1Ejn00PYsorDVEpfWtc8_l33vQ0vut1EHWAhYO3fB1kbbzI4k6kV7ld0Iz-o/s400/20150930_114450.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">למי שלא ראה בפייסבוק שלי, בחצר האחורית בבית מתגורר חזיר בר.<br />מתגעגעים אליך, צ'ומפי!!</td></tr>
</tbody></table>
מהשוק נסענו לראות את כנסיית מריה של הים. ניצן קוראת את הספר "הקתדרלה ליד הים" ושם בונים את הכנסיה, אז יצאנו בעקבות הספר.<br />
בכלל, לקרוא ספר שמתרחש במקום שבו אתה מטייל זה קטע.<br />
לפני כמה שנים, כשהיינו בלונדון בפעם הראשונה קראתי את "צופן דה וינצ'י". זה עשה את הביקור באתרים בעיר קצת יותר מפחיד מהרגיל...<br />
קצת הסתובבנו, כמובן ששקניתי מטריה בלית ברירה, ואז חזרנו לדירה.<br />
<br />
זהו, ארוחת ערב אחרונה, אריזה שלוקחת שעות (הדירה פה ענקית והחפצים שלנו מפוזרים על שטח עצום).<br />
<br />
מחר נוסעים הביתה.<br />
<br />
היה כיף, אבל בהחלט הגיע הזמן לשוב.<br />
מתיישבת לכתוב את פוסט ההמלצות והקישורים המרוכז.<br />
<br />
עד הפעם הבאה :) </div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03062616194011296842noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4235488035954957398.post-90458177164600525262015-09-29T14:24:00.000-07:002015-09-29T14:24:48.175-07:00המשפחה הקדושה יוצאת לרחובות ברצלונה יום #6<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
אין דבר כזה ברצלונה בלי הסגרדה פמיליה, ולכן הזמנו כרטיסים מראש באינטרנט, ניצן הכינה לנו הסברים מפורטים, והנה, אנחנו כאן:<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFi6-zi9BubAsnHg9_b-XYR12LtmG-KxBwJdXN2-f__Vz9owU6MIoqzx0RIJQHxcx9K9AmjQEA6IWlpTGok049G-f07_BGifuWMlZh_-TBwPT_tv3-hXP2VlGojrgOhA3XLWP1rnf_Y4A/s1600/IMG-20150929-WA0002.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFi6-zi9BubAsnHg9_b-XYR12LtmG-KxBwJdXN2-f__Vz9owU6MIoqzx0RIJQHxcx9K9AmjQEA6IWlpTGok049G-f07_BGifuWMlZh_-TBwPT_tv3-hXP2VlGojrgOhA3XLWP1rnf_Y4A/s400/IMG-20150929-WA0002.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">מזל שבאנו בהמונינו, ממלאים את הפריים :)</td></tr>
</tbody></table>
אז המונומנט עצמו מדהים ומרשים, ולפי מה שהבנתי ההדרכה האודיו שמקבלים כשנכנסים מסורבלת וקצת קשה, אבל אני לא יכולה להעיד על זה מאוזן ראשנה, כי אני הקשבתי ותירגמתי למעין את ההדרכה לילדים.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwKpDjecKUdy65MMaJKfvhkvvfBB0odSyreqvx2lKMTxMqwxEbeGZjLJl8d3-n3_HikDJFkjc6NDZR-ehPsd44dEH7zSMmaLPuH-v2lYyIUn2wa0FJHGIoHvhWF4ZcmQ7Y5sqjH2sjQjA/s1600/20150929_160630.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwKpDjecKUdy65MMaJKfvhkvvfBB0odSyreqvx2lKMTxMqwxEbeGZjLJl8d3-n3_HikDJFkjc6NDZR-ehPsd44dEH7zSMmaLPuH-v2lYyIUn2wa0FJHGIoHvhWF4ZcmQ7Y5sqjH2sjQjA/s400/20150929_160630.jpg" width="225" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">מקבלים תמורה לכספינו..</td></tr>
</tbody></table>
<br />
ההדרכה לילדים מקבילה לזו של הגדולים, אבל מוגשת בצורה חביבה מאד - לילדים דוברי אנגלית (ורצוי גם לילדים נוצרים, שמכירים את ישו ומעלליו).<br />
אני מצאתי את עצמי מספרת את כל הסיפור, מההריון המופלא של מריה (מעין הסתכלה עלי בצורה מוזרה כשהסברתי שהוא הבן של אלוהים), דרך השליחים, הסעודה האחרונה והצליבה.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhuOnMC4b0kEAwgP3__jXBbQ2yV3ISlbu0L646FgCzSbzGrkMuKrdm2azWbpVFItu7LN06LvR2EbzM9VYnR6SpRfNa7jkPVL0jis_AUvXgYcckac58temr2mBwDc4MGdvnw4zFtcO_IhI/s1600/20150929_165631.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhuOnMC4b0kEAwgP3__jXBbQ2yV3ISlbu0L646FgCzSbzGrkMuKrdm2azWbpVFItu7LN06LvR2EbzM9VYnR6SpRfNa7jkPVL0jis_AUvXgYcckac58temr2mBwDc4MGdvnw4zFtcO_IhI/s400/20150929_165631.jpg" width="225" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">מחפשת ציורים מוסתרים על הדלתות הענקיות</td></tr>
</tbody></table>
<br />
כל זה כמובן מתואר בפירוט יתר על החזית של הכנסיה, וההדרכה מעבירה פרט פרט, עם חידון ושעשועים - זה דווקא חמוד באמת.<br />
<br />
עלינו למגדל, זה היה קצר ודי מיותר, אבל למזלינו הזמנו כרטיסים למגדל עם המעלית גם בחזור - אז לפחות עלינו וירדנו בסטייל.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDtOYXAk87DU_rcUI13Bt7pDFJ8zW_q_jxpQGkGqg1Yf5HqoTalY393PUf7T6iEVs_uO5qSszSmr4a-YTPan6GOR_3OfzItKavW1isB8_G2qo2HcThlA_Tj7bH-Kf2RWw3AUrdt76PGos/s1600/20150929_171116.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDtOYXAk87DU_rcUI13Bt7pDFJ8zW_q_jxpQGkGqg1Yf5HqoTalY393PUf7T6iEVs_uO5qSszSmr4a-YTPan6GOR_3OfzItKavW1isB8_G2qo2HcThlA_Tj7bH-Kf2RWw3AUrdt76PGos/s400/20150929_171116.jpg" width="225" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">מהמגדל למטה, רק שלא ייעזב לי הטלפון...</td></tr>
</tbody></table>
<br />
בשאר היום השלמנו קניות (C&A, זה הכל. עשינו עבודה יפה).<br />
לקראת ערב זאב ושרון הלכו לכדורגל, לחוות את החוויה, ואני מקווה שהיה שווה את זה (בשעת כתיבת הבלוג הם טרם חזרו), ובכל מקרה, שלחו את זה:<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTmY15TGnVUY_3paEfPLWpMErEEpyR1ugH4452O-JUctgOv81Jt2lK6ASOi_kzqXB3HYP6I2sNdwhJAc_R6Q5qgq8AhKBMAEFK8OCG7n2k4BqwH3ybVlO48UgDj1_9XfWWo9cvIGq0Zhc/s1600/IMG-20150929-WA0006.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTmY15TGnVUY_3paEfPLWpMErEEpyR1ugH4452O-JUctgOv81Jt2lK6ASOi_kzqXB3HYP6I2sNdwhJAc_R6Q5qgq8AhKBMAEFK8OCG7n2k4BqwH3ybVlO48UgDj1_9XfWWo9cvIGq0Zhc/s400/IMG-20150929-WA0006.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">been there, done that!<br /><br /></td></tr>
</tbody></table>
אנחנו קצת מודאגים כי מחר אמורים לנסוע לפארק שעשועים ועומד לרדת גשם לפי התחזית.<div>
מצד שני גם היום היה אמור לרדת גשם וזה לא קרה.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
חייבת לשתף בשיחות שהיו לי עם מעין בימים האחרונים - על הרושם שמשאירה עליה העיר.</div>
<div>
למי שלא מעודכן - היא בת 9 וחצי, נולדה וגדלה בטבעון שזה ישוב כפרי ומבוסס, וכל הקונספט של עיר לא ממש מדבר אליה אפילו בתל אביב קשה לה.</div>
<div>
יש כאן ברחובות הומלסים, כמו בכל עיר גדולה, וזה קשה לה מאד.</div>
<div>
עכשיו כשחזרנו מסיבוב לילי בחוץ (ערב בנות :) ) היא היתה ממש על הקצה. איך יכול להיות שאנשים בלי בית, שוכבים ברחובות, ואף אחד לא דואג להם, לא חושב עליהם, או לא עוזר להם.</div>
<div>
קשה להסביר לילדה על סף בכי איך העולם מחוץ לבועה של החיים שלה נראה, ולא בדיוק מצאתי את המילים.</div>
<div>
ניסיתי לנהל את השיחה דרך העיניים שלי - -החמאתי לה על שהיא עירנית ושהיא שמה לב למה שקורה סביבה, וגם על זה שהיא נותנת לרגשות האלו ביטוי. זה לא פשוט בעייני וממש לא מובן מאליו שבן אדם ובוודאי ילד יהיה מספיק לא שקוע בעצמו ובעולם שלו בשביל להבחין בדברים האלו ולהתייחס אליהם.</div>
<div>
דיברנו על דברים שאדם בוחר לעצמו, או מצבים שהוא נקלע אליהם ואיך לפעמים בחירה שגויה עשויה להביא מישהו למצב כזה, והדגשתי (למרות שאני יודעת שזה לא תמיד נכון) שאנשים שבאמת רוצים לעזור לעצמם ימצאו דרך.</div>
<div>
יודעת שקצת ייפיתי ופישטתי את הדברים, אבל נדמה לי שגיל 9 וחצי זה קצת מוקדם מדי להתמודדות עם חידלון ושאר הצרות בעולם. מעדיפה להעביר מסר של תקווה ואופיטמיות (למרות שברור לי שלהומלס שישן פה מתחת לבנין שלנו אין ממש לא את זה ולא את זה...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ומילה קטנה על השבוע הזה, שעוד מעט מסתיים - אנחנו משפחה עם ילדים גדולים. לכל אחד ואחת יש את האג'נדה שלה, הרצונות לה, וכל אחד עייף או רעב או עצבני או סתם צריך קצת זמן לעצמו מדי פעם.</div>
<div>
עם כל זה - אני לא זוכרת מתי בפעם האחרונה אכלנו כל כך הרבה ארוחות יחד, דיברנו כל כך הרבה, התרגזנו ונרגענו וויתרנו והתחשבנו - כמו בשבוע האחרון.</div>
<div>
רק בשביל לקבץ את כולנו לזמן האיכות הזה - היה שווה את הכל (וגם התפאורה לא רעה, כמובן :) )</div>
<div>
<br /></div>
<div>
תחזיקו לנו אצבעות מחר שלא ירד עלינו (יותר מדי) גשם. </div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03062616194011296842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4235488035954957398.post-14415845741721693772015-09-28T14:38:00.000-07:002015-09-28T14:38:14.301-07:00התעייפנו - מאטים את הקצב. ברצלונה יום #5<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
אוהו כמה תכניות יש לנו.<br />
כמה מקומות רצינו לראות ובכמה מוזיאונים לבקר...<br />
לפעמים צריך לדעת מתי להרפות, מתי להקשיב, מתי להחליט שזה יהיה יום באיזי ולא נהרוג את עצמינו.<br />
<br />
ואז מוצאים את עצמינו בקצה השני של העיר מחפשים אחרי קניון אאוטלט שכוח אל וחוזרים על ארבע ב 21:15 בערב.<br />
<br />
<br />
אבל לפני זה, לשרון יש היום יומולדת.<br />
הבחור בן 13 וזו בעצם הסיבה שאנחנו כאן.<br />
ילד שלי, מדהים ומיוחד, עם חוש הומור משוגע וכישרון אינסופי (לא תאמינו איך הוא מנגן בקסטנייטות שקנינו שלשום בשדרה!)<br />
כולנו מאחלים לך שהכל יזרום לך בחיים.<br />
אם זה יקרה - הכל יהיה אחלה!<br />
<br />
אז בבוקר התייצבנו בקאזה בתיו. מבנה מטריף של גאודי כמובן, כשנכנסים מקבלים מין טאבלט כזה, שבו אתה למעשה מסתכל על הבית ורואה את ההשראה, את הרהיטים שאינם שם, את השטיחים שהיו כשגרו בבית... פטנט נהדר - גם להיט טכנולוגי וגם מאפשר להמון אנשים לעמוד בחדר ולחוות את החוויה בלי להפריע אחד לשני. אפילו מעין שקשה לה בדרך כלל במקומות כאלו כי היא לא מבינה את ההסברים באנגלית נהנתה מאד כי הטכנולוגיה באמת מהממת.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtCZitXmNOZq5_k9CDsPij_cconePZq6Aw-VJuIHhM0AZgcuu2w6MbgfHKq9wnYuXQwHM1uTJzOmwK9-hSYnStoNRT7WzsKa5-B8k9UV2OKXJ5PUt9eHworSaM_6BD-xwvd4FZTVAEKzw/s1600/20150928_112414.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtCZitXmNOZq5_k9CDsPij_cconePZq6Aw-VJuIHhM0AZgcuu2w6MbgfHKq9wnYuXQwHM1uTJzOmwK9-hSYnStoNRT7WzsKa5-B8k9UV2OKXJ5PUt9eHworSaM_6BD-xwvd4FZTVAEKzw/s400/20150928_112414.jpg" width="225" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">מעין בוחנת את העציצים והפרגולה שלא באמת שם...</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzIoXwGgYS0R9eIBOntwEVKSZkAQUQKz3wK8Zx1bLMAT19bN3QFZngpVjM5mRtfviRfLnu25i_vLuXUQXta97KYE1Gv8HpgngMPGw3_UUPde33IdkZfzcM38GUDg_I0GWvZ8lvjP_Pr7Y/s1600/20150928_121709.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzIoXwGgYS0R9eIBOntwEVKSZkAQUQKz3wK8Zx1bLMAT19bN3QFZngpVjM5mRtfviRfLnu25i_vLuXUQXta97KYE1Gv8HpgngMPGw3_UUPde33IdkZfzcM38GUDg_I0GWvZ8lvjP_Pr7Y/s400/20150928_121709.jpg" width="225" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">כל קאזה צריך מרפסת...</td></tr>
</tbody></table>
<br />
אחר הצהרים נסענו לפארק גואל.<br />
נסיעה קצת מוזרה, במטרו ואז באוטובוס בקו שנוסע ברחובות צרים במעלה הגבעה, עם נהג שודים שכמעט הפך את כולנו בכל סיבוב.<br />
הצלחנו להגיע, ואפילו בזמן לכרטיסים שהזמנו מראש.<br />
<br />
טוב, אני אוהבת פסיפס, ושם יש שילוב של טבע ואדריכלות קסומה, שאי אפשר להישאר לו אדישים, גם בין כל אלפי הסינים והיפנים שמציפים את העיר.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiF73izDBl3ndXKvk1oi-akVmY9qbAwdcLn5i9gkxPqD2hkTOtDqNg3xM8bcEYM9NQA3oRrSwt23mRQ5pDtlU8wkW1CoMmm6TdHbxawZ68zGp5RoLHqFVxPu3PVwyeBL6UOicGcHVCbRlY/s1600/20150928_153653.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiF73izDBl3ndXKvk1oi-akVmY9qbAwdcLn5i9gkxPqD2hkTOtDqNg3xM8bcEYM9NQA3oRrSwt23mRQ5pDtlU8wkW1CoMmm6TdHbxawZ68zGp5RoLHqFVxPu3PVwyeBL6UOicGcHVCbRlY/s400/20150928_153653.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">גולדרט - אימפריה!</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: right;">
<br /></div>
<br />
חשבנו שזה רעיון טוב לעשות רק שני לוקיישנים ביום כדי לא להיקרע, ואז ניסינו להגיע לקניון אאוטלט כלשהו, ונסענו בשבילו רחוק והלכנו הרבה ברגל, וכמובן שזה לא היה שווה את הנסיעה.<br />
מעט חנויות, שום דבר ששווה להרחיק בשבילו, ואת כולן יש כאן בעיר כמובן (אולי המחירים היו יותר נמוכים, אבל כמה פעמים אפשר לעבור על הקולקציה החורפית של ברשקה שוב ושוב).<br />
<br />
טוב הדרך חזרה היתה סבוכה כמעט כמו הדרך הלוך, לשימחתנו הצלחנו להגיע ברגל עד לתחנה של קו המטרו שמגיע עד הדירה שלנו - חצי נחמה...<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisvZhhQev0oHdTVvilIlucvv-xhQ2xqAfDCoqZ7GI4ebA5S3lilx64Caq-_3V6ENPSmz7yY-aWQOV76gv7X3azgbNhVwUxFsmTnho4ly1gJGnh2FKVBD-d2JdlDT_k1h3J5pcWv6DWdqo/s1600/20150928_151409.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisvZhhQev0oHdTVvilIlucvv-xhQ2xqAfDCoqZ7GI4ebA5S3lilx64Caq-_3V6ENPSmz7yY-aWQOV76gv7X3azgbNhVwUxFsmTnho4ly1gJGnh2FKVBD-d2JdlDT_k1h3J5pcWv6DWdqo/s400/20150928_151409.jpg" width="225" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">אבל מה כל זה חשוב כשהילדים שלך הולכים ככה ברחוב?</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
מחר יש לנו כרטיסים בשעה 16 לסגרדה פמיליה, ולזאב ושרון יש כרטיסים לכדורגל בערב.<br />
ננסה למלא את שאר השעות מסביב בצורה אפקטיבית.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeKFjXzp0VMuwlUe_5UggbvQT_-bsALHWgMv7WpLBcFcXfPa60kGcl0b1AqYICoc37ThYZ7wqSRO7UFfjMPdeoHHjXl6KUIrjG-_LqKg0Gy5g5z3h_kbx6TpDi2zsNWXiW1W93xv_5ulA/s1600/IMG-20150928-WA0013.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeKFjXzp0VMuwlUe_5UggbvQT_-bsALHWgMv7WpLBcFcXfPa60kGcl0b1AqYICoc37ThYZ7wqSRO7UFfjMPdeoHHjXl6KUIrjG-_LqKg0Gy5g5z3h_kbx6TpDi2zsNWXiW1W93xv_5ulA/s400/IMG-20150928-WA0013.jpg" width="225" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">מזל טוב, ילד בר מצווה!<br />קאפקייקס, קצפת ונרות מהסופר, מצית להדלקת הנרות מהפיצוציה הקרובה<br />הילד - שלנו!</td></tr>
</tbody></table>
<span id="goog_21488084"></span><span id="goog_21488085"></span><br />
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03062616194011296842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4235488035954957398.post-79715285064546906662015-09-27T14:17:00.002-07:002015-09-27T15:09:48.922-07:00יום #4 - ג'ירונה, פיגראס, והשתטחות אחת<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
יצאנו מהעיר ונסענו לג'ירונה ופיגראס.<br>
<div>
לקחנו טיול מאורגן עם הדרכה בעברית (המלצות על כל מה שסביב הטיול הזה - בפוסט מסכם שיגיע בסוף)</div>
<div>
זה היה מעולה, עולים לאוטובוס, מדריך מעולה, מנקודה לנקודה - יש הרבה יתרונות בזה שמישהו מארגן לך את היום.</div>
<div>
התחנה הראשונה שלנו היתה בג'ירונה, עיר עתיקה מהממת, שהזכירה לי את הערים הקטנות בטוסקנה. קצת מוזר, אבל הסמל של העיר הוא זבוב, וזה גורם לך לחשוב מה טוב כבר יכול לצמוח מעיר שאוהבת זבובים...</div>
<div>
<br></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYkyDhyphenhyphenBPV64NMwWWMjaCdkagXKF7Zg-qNRjsFIkGfJ6FbDaRJ6tpp00RNvjyFYg1d7y371y3jGK04_eH5ldYhVwl0vT-rIq14wdqdRZUgWbj_KjJ5JfwHndPO0SnORxkZpTj2sEukab4/s1600/20150927_111014_HDR.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYkyDhyphenhyphenBPV64NMwWWMjaCdkagXKF7Zg-qNRjsFIkGfJ6FbDaRJ6tpp00RNvjyFYg1d7y371y3jGK04_eH5ldYhVwl0vT-rIq14wdqdRZUgWbj_KjJ5JfwHndPO0SnORxkZpTj2sEukab4/s400/20150927_111014_HDR.jpg" width="225"></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">נהר באמצע העיר זה קונספט מגניב</td></tr>
</tbody></table>
<br>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioZjPObP1RSxu54e3qFKSnM3225PWB8sFhTZqee6c6g0YTcOCfd2Ck0ebg1jxmnF1gK3oCvT6yHkygXuge8XIpo93y6bHp4gLm4dp7pzEk0rcB7T4Qsn9QGTMdelrhwdPuh2PROVkGHjE/s1600/20150927_113957.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioZjPObP1RSxu54e3qFKSnM3225PWB8sFhTZqee6c6g0YTcOCfd2Ck0ebg1jxmnF1gK3oCvT6yHkygXuge8XIpo93y6bHp4gLm4dp7pzEk0rcB7T4Qsn9QGTMdelrhwdPuh2PROVkGHjE/s400/20150927_113957.jpg" width="225"></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">יש טענה שזה הבית של הרמב"ן</td></tr>
</tbody></table>
<div>
<br></div>
<div>
<br></div>
<div>
לג'ירונה (כמו לעוד הרבה מקומות בעולם) יש היסטוריה של קהילה יהודית שאיננה, ומוזיאון יהודי שמספר את סיפורה.</div>
<div>
נחמד כחלק מהסיור אבל לא הייתי מרחיקה עד שם כדי לבקר בו, ובכל מקרה, מה שנזכור לנצח מהמוזיאון הזה זה את הנפילה הגדולה שלי.</div>
<div>
<br></div>
<div>
את כל הבושות שאפשר למנות עשיתי בנפילה הזו.</div>
<div>
נכנסתי לחדר ולא שמתי לב שיש מדרגה (או יותר נכון מדרון)</div>
<div>
הלכתי הצידה ונתקעתי במעקה הקטן שבקצה המדרגה</div>
<div>
נפלתי אפיים ארצה אל הרצפה שמתחתי</div>
<div>
נשכבתי על הרצפה עם התיק על הגב, הטלפון ביד ומכשיר הקשר של המדריך תלוי לי על הצוואר</div>
<div>
אחרי שנשכבתי המשכתי בהחלקה ישירות לתוך הרגליים של השולחן שהיה מוצב בתחילת החדר.</div>
<div>
<br></div>
<div>
כל מי שהיה בקומה במוזיאון שמע את הבום, ורץ מהר כדי למצוא אותי שוכבת על הפרצוף, עם הגבות ברצפה.</div>
<div>
וכמובן, הילדים שלי מתגודדים סביבי.</div>
<div>
<br></div>
<div>
אוף, באותו רגע בא לי למות. למה רק ליפול? עדיף להיעלם וזהו.</div>
<div>
<br></div>
<div>
לקח לי כמה דקות להתאושש, להצליח לקום, ורק במשך שארית היום להתחיל להרגיש את מה שכואב לי. וזה בערך הכל, ובעיקר הרגל שנתקלה במעקה.</div>
<div>
<br></div>
<div>
המדריך לקח את הקבוצה משם לגלידריה שאמורה להיות הכי טובה בספרד, כדי שנעמוד בתור 30 דקות ואז נצטרך לחזור לאוטובוס מאוכזבים כי חייבים לזוז.</div>
<div>
<br></div>
<div>מצויידים בכריכים שהבאנו מהבית חזרנו לאוטובוס כדי לנסוע לפיגראס, למוזיאון סלבאדור דאלי.</div>
<div>
<br></div>
<div>
טוב, אחרי הפסיכים הקודמים שראינו בימים האחרונים, גם דאלי, איך לומר, לא טומן ידו בצלחת (או כפי הנראה לא לקח כדורים בזמן). ביצים על הגג, לחמניות על הקירות, ונשים בכל מקום.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div>
<br></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0HDTql5di08RtqAIlmITzCBXTo1RvakuqCrSzkhNmdg-UgzBnupb5uMlAiournFkM9knpPLzIqmqYzrA6w4Vay9LNeq19dSWZtkLswXDz_dmjHyqWIL-7RTeXnu6DpGV9ifXvvqcjaJ8/s1600/20150927_142054.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0HDTql5di08RtqAIlmITzCBXTo1RvakuqCrSzkhNmdg-UgzBnupb5uMlAiournFkM9knpPLzIqmqYzrA6w4Vay9LNeq19dSWZtkLswXDz_dmjHyqWIL-7RTeXnu6DpGV9ifXvvqcjaJ8/s640/20150927_142054.jpg" width="360"></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">חצר התיאטרון שהפך למוזיאון</td></tr>
</tbody></table>
<div>
גם פה אני מודה שהיה הרבה יותר טוב להסתובב עם מדריך צמוד, שנתן את הרקע ואת הסיפורים הפיקנטיים מחייו של דאלי. בקיצור, נהנינו, ומעין אמרה: "את רואה, אמא, לזה אני קוראת לצייר!" מוזר מוזר, אבל כישרון מדהים.</div>
<div>
<br></div>
<div>
זהו, חזרנו לעיר, חזרנו לדירה, אני עם טראומיל על הרגל ומרגישה כבר יותר טוב, וכל השאר עסוקים בענייניהם. יש את הרגע הזה, במחצית הטיול, שבו פתאום מתהפכים - אז הנה הוא כאן.</div>
<div>
ערב מנוחה בדירה בא בדיוק במקום (וקצת באשמתי) אבל עד מחר כולנו נתאושש ונצא שוב לכבוש את העיר.</div>
<div>
יש לנו עוד כמה מאסטים לבדוק - נדווח מחר.</div>
<div>
<br></div>
<div>
<br>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2p9hjBi8nQn0_NgcfvSLmVqoONRLm79h-L8WImCfk7ZNiilS4IyyKXfnmZpDDi4RkOcV9hQtna5h7mFIt-QIDZP1D0kC5tJeiymj1I2qNIbsphToUuiCboSqjGxS6-S410iKwRZ-XegQ/s1600/20150927_150137.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2p9hjBi8nQn0_NgcfvSLmVqoONRLm79h-L8WImCfk7ZNiilS4IyyKXfnmZpDDi4RkOcV9hQtna5h7mFIt-QIDZP1D0kC5tJeiymj1I2qNIbsphToUuiCboSqjGxS6-S410iKwRZ-XegQ/s320/20150927_150137.jpg" width="180"></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">נשיקה מדאלי!</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03062616194011296842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4235488035954957398.post-4710472355198634692015-09-26T14:59:00.000-07:002015-09-27T15:14:21.158-07:00כבשנו את המצודה (ועוד כמה מקומות) - ברצלונה יום #3<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
מה עושים ביום השלישי בברצלונה?<br>
<div>
כובשים את הר היהודים-</div>
<div>
נוסעים בתחתית, בפוניקולר וברכבל, וזו כבר אטרקציה בפני עצמה.</div>
<div>
יופי של נוף לכל הכיוונים נשקף מרחבי המצודה, ומזג האוויר מחייך אלינו גם היום, אז חייכנו בחזרה :)</div>
<div>
<br></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGgtGC-FcuDuqbni7b1acWiKxGXEpdzEc3EbKE1KhOHZ8BMzVOZEjj_22YH-r8hLB9-RXwTNlD7lKfpCIo3htp4vuzot_LSbwByRzbSxFBSwghmusB4qx1nFBiDmGPejAgnIKybIU9URo/s1600/IMG-20150926-WA0004.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGgtGC-FcuDuqbni7b1acWiKxGXEpdzEc3EbKE1KhOHZ8BMzVOZEjj_22YH-r8hLB9-RXwTNlD7lKfpCIo3htp4vuzot_LSbwByRzbSxFBSwghmusB4qx1nFBiDmGPejAgnIKybIU9URo/s400/IMG-20150926-WA0004.jpg" width="400"></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">במצלמה אמורה להיות תמונה של כולנו, אבל אני מתעצלת...</td></tr>
</tbody></table>
<div>
</div>
<div>
אחרי סיבובים מסביב לחומות וצפייה בתחרות קליעה בחץ וקשת (שמשום מה נראתה למעין מרתקת במיוחד...) ירדנו בחזרה ברכבל והלכנו למכון חואן מירו. בפעם הקודמת שהיינו כאן ממש רציתי להיכנס וכבר היה סגור, אז הפעם הבטחתי לעצמי שנכנסים.</div>
<div>
אנחנו לא שוחרי אמנות גדולים (חוץ מניצן) ולכן מזל גדול שהכרטיס שקנינו בתחילת הביקור נותן כניסה חינם למוזיאון. חואן מירו זה משהו מיוחד (ובעצם כל אמן זה משהו מיוחד), אבל הסיור במוזיאון המחיש לנו אפילו יותר שכל קשר בין הכותרת של הציור לבין הציור עצמו הוא מקרי בהחלט. ליאור ואני שיחקנו ב"תן שם ליצירה" וניסינו לנחש איך יקראו לה רק לפי מה שמצויר.</div>
<div>
אז אם לא ידעתם, אנא דעו שכל מה שמירו מצייר זה אישה, ציפור וכוכב. לפעמים בשקיעה, לפעמים בבוקר, לפעמים בשדה. </div>
<div>
בכל מקרה, נוכחות של עיגול עם נקודה באמצע בציור מספיקה כדי שזו תהיה אישה, ושאר הכתמים הם ציפורים. לפעמים יש כוכבית * או האשטג # וזה כוכב או נחש או כל צורה אקראית אחרת.</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4FicmbQ6bwho2HtyNIv_-g5uUIzEn6oFlfrvOhOmlD9_7YWY5UQF3VF4CsIo3V9NDsWrcNgnsZ6pr8XoG1ZSW8Z3dwVzyRRO7MAI3wLlS0J1MC2A-ye_D79D9B2r5w6HtZYbEXaJHXcE/s1600/20150926_130642.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4FicmbQ6bwho2HtyNIv_-g5uUIzEn6oFlfrvOhOmlD9_7YWY5UQF3VF4CsIo3V9NDsWrcNgnsZ6pr8XoG1ZSW8Z3dwVzyRRO7MAI3wLlS0J1MC2A-ye_D79D9B2r5w6HtZYbEXaJHXcE/s400/20150926_130642.jpg" width="225"></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">וזה הכי פחות מופשט שלו</td></tr>
</tbody></table>
<div>
בסוף הסיבוב, כשכבר חשבנו שהבנו את שפת הסימנים של מירו, עמדנו מול זה (או ליתר דיוק מול גרסה מוקדמת שלו, בשחור לבן). מנסות להבין מה אנחנו רואות. </div>
<div>
<br></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgS5QFsdEbQaJYHlDLkeEFN6zAeGGef-LMiu4eSSjUz67ZsqYQtzn1jcZ4ZqQTrYPgqzxLz6643BBezSz8fnwp32SLcwJObTU_cDfMxZDQV8KR_FLsKFtDGtwC9xM4OYTCDwbhIzr3UOI/s1600/potato.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgS5QFsdEbQaJYHlDLkeEFN6zAeGGef-LMiu4eSSjUz67ZsqYQtzn1jcZ4ZqQTrYPgqzxLz6643BBezSz8fnwp32SLcwJObTU_cDfMxZDQV8KR_FLsKFtDGtwC9xM4OYTCDwbhIzr3UOI/s400/potato.jpg" width="328"></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Potato. J. Miro</td></tr>
</tbody></table>
<div>
טוב, פה נשברנו.</div>
<div>
אם אנחנו לא מזהות תפוח אדמה, אז כנראה שלעולם לא נבין אומנות.</div>
<div>
<br></div>
<div>
עברנו הלאה לכיוון האצטדיון האולימפי, וחיפשנו בגוגל את הספורטאים שהטביעו את רגלם מולו בשדרת הכוכבים (חלק בנעלים, חלק יחפים, תלוי בענף הספורט. זה דווקא נחמד).</div>
<div>
משם הידרדרנו לכיוון פואבלו אספניול וכבר היינו רעבים ועייפים. מזל שזה בירידה..</div>
<div>
טוב, פואבלו אספניול הוא מקום מדהים, אבל בדיוק היום היה שם אירוע (יש לנו מזל בטיול הזה...)</div>
<div>
בכל מקום בעיר אני רואה אנשים עם חולצות של הרבלייף ותגים של כנס. חשבתי שבטח הרבלייף עושים פה איזה כנס סוכנים או משהו, אבל לא הבנתי כמה זה גדול עד שראינו היום שהם סגרו את פואבלו אספניול לאירוע שלהם הערב לפי השילוט - 35 שנה להרבלייף.</div>
<div>
זה הדבר המטורף ביותר שראיתי, אירוע מעוצב מאין כמוהו בלוקיישן מטורף, ואיזה מארגן או מעצב אירועים שלקח את הג'וב הזה מגשים פה את חלום חייו. זה היה מטורף ושום תמונה שנעלה לא תסביר את מימדי האירוע, אבל ננסה -</div>
<div>
<br></div>
<div>
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiePsnja3lBkR6ONKbi3tVMwtlPW_ybgWdH_DmjoDbSV6ALfVcEagh9v2Dad4Q2jHHgeJJn_rVA3ZuF_pmssLl8UV10-I1_uyNdroJ5__QRfXEwcp4yVsdywQklx0-wOqsiJW7HCOavKg0/s1600/20150926_154341.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiePsnja3lBkR6ONKbi3tVMwtlPW_ybgWdH_DmjoDbSV6ALfVcEagh9v2Dad4Q2jHHgeJJn_rVA3ZuF_pmssLl8UV10-I1_uyNdroJ5__QRfXEwcp4yVsdywQklx0-wOqsiJW7HCOavKg0/s400/20150926_154341.jpg" width="225"></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">כל הכפר מקושט - אהילים, מטריות, פרחים...</td></tr>
</tbody></table>
<br>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbcWk91ls-rivw0dvDLOLn_0SpHrzlBUrSlpvFn8D8JjsiffQwqKNpIZnncXGLTqHEjQrQvdhi6_TCG-_YZqaywMVKGr8KLqGyWnGgt0T1E_vmWIFE7KOkA5XbwGS7umiOWweTEDS0aSg/s1600/20150926_154250_HDR.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbcWk91ls-rivw0dvDLOLn_0SpHrzlBUrSlpvFn8D8JjsiffQwqKNpIZnncXGLTqHEjQrQvdhi6_TCG-_YZqaywMVKGr8KLqGyWnGgt0T1E_vmWIFE7KOkA5XbwGS7umiOWweTEDS0aSg/s400/20150926_154250_HDR.jpg" width="225"></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">פרחי ענק צמחו בכל מקום</td></tr>
</tbody></table>
<br>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5rsqtXqcBncY2yxkuFQbYiBnCrzWOqWW00VqcxExMeXe0KAEIhb9eXFDLhecSc9mvc_vfyOfZQPtEr2va3qNYmZ7vNhisjY1g6qJ1DwnaSdWGZMFLq3VZGmPFiS9pgqkucFoP1aMlhsA/s1600/20150926_160508.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5rsqtXqcBncY2yxkuFQbYiBnCrzWOqWW00VqcxExMeXe0KAEIhb9eXFDLhecSc9mvc_vfyOfZQPtEr2va3qNYmZ7vNhisjY1g6qJ1DwnaSdWGZMFLq3VZGmPFiS9pgqkucFoP1aMlhsA/s400/20150926_160508.jpg" width="400"></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">החצר המרכזית באטרף</td></tr>
</tbody></table>
<br>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFndoPiMpfN5csXXcS_p6R-YXZOA-dMaYkLRPVgAMTyZOkqD7CEgJ1BjEBgDRGIM6txvCc4V6BLa5l0ilGAGt4pjI3c7MLcIGAAiZEDcFVQRG44WzCIHdK3LCGjoJ7Dx0qu2qQxfsjVeA/s1600/20150926_160201.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFndoPiMpfN5csXXcS_p6R-YXZOA-dMaYkLRPVgAMTyZOkqD7CEgJ1BjEBgDRGIM6txvCc4V6BLa5l0ilGAGt4pjI3c7MLcIGAAiZEDcFVQRG44WzCIHdK3LCGjoJ7Dx0qu2qQxfsjVeA/s400/20150926_160201.jpg" width="225"></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">אותיות ענק בעיצוב מגלומני</td></tr>
</tbody></table>
<br>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-WBWGByBV6SIswbOeD7inFg8RwYYasNQ_0Gn5UZkeAPNfHyKcX5iX5EIX-PnQV6yZARammNCcBjyjL_gKTReIcwhsnDNDfwNsunUf6o_P6QO3TlL2i86YSNd8Uipsn8BrX1ra32iM85Q/s1600/20150926_160442.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-WBWGByBV6SIswbOeD7inFg8RwYYasNQ_0Gn5UZkeAPNfHyKcX5iX5EIX-PnQV6yZARammNCcBjyjL_gKTReIcwhsnDNDfwNsunUf6o_P6QO3TlL2i86YSNd8Uipsn8BrX1ra32iM85Q/s400/20150926_160442.jpg" width="225"></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ובמיוחד B</td></tr>
</tbody></table>
<br>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8fqgfRFt8plhlY1Kx52Wc_4DlySPZ6UxvYLi11cQWFSeOlhYCJ__Dpes-y1bCI6qDqeJM_1zexX77-e6d4-3NntIt2W3HsaXhuLzF7DbREygD94WHOaYH2DDILpryS4ERYG973cUutGk/s1600/20150926_161115.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8fqgfRFt8plhlY1Kx52Wc_4DlySPZ6UxvYLi11cQWFSeOlhYCJ__Dpes-y1bCI6qDqeJM_1zexX77-e6d4-3NntIt2W3HsaXhuLzF7DbREygD94WHOaYH2DDILpryS4ERYG973cUutGk/s320/20150926_161115.jpg" width="320"></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ומאות משטחי עץ וארגזים צבועים בצבעי פסטל</td></tr>
</tbody></table>
<br>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYXUr_e6SwtsEoQIJZQU4Kd928wCVYqRu8-e1lgRDMw0zUJARJXiTtC2_j-nzgLn2-Gw36-Pj8x9ZVrYgwXLp9Hcofx-y9SYXuSCZhJN3t8Ml1Lg_w79XOtHdJ2QrTdiaXHBrsr5jUnow/s1600/20150926_160729.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYXUr_e6SwtsEoQIJZQU4Kd928wCVYqRu8-e1lgRDMw0zUJARJXiTtC2_j-nzgLn2-Gw36-Pj8x9ZVrYgwXLp9Hcofx-y9SYXuSCZhJN3t8Ml1Lg_w79XOtHdJ2QrTdiaXHBrsr5jUnow/s400/20150926_160729.jpg" width="225"></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ומעל הכל, מגדלור ענק שנבנה במקום עם מגלשה מלמעלה עד למטה.<br>
אני מקווה שהם לא יהיו שיכורים...</td></tr>
</tbody></table>
<div>
<br></div>
<div>
בחמש אחר הצהרים סגרו את המקום כדי לסיים את ההכנות הקדחתניות לארוע, ואנחנו התגלגלנו חזרה לדירה, לנוח קצת.</div>
<div>
ניצן ואני עוד קפצנו לחנות ברובע הגותי ששמתי עליה עין (מוצרי נייר ועיצוב אלבומים לאלבום שמחכה לי בבית), ואז נסענו שוב לכיוון המונז'ואיק, למופע המזרקה הלילי.</div>
<div>
חשבתי שמכיוון שכל אנשי הרבלייף (יש כאן אלפים כאלו) יהיו הערב באירוע בפואבלו אספניול, וגם נדמה לי שיש הערב איזה משחק כדורגל, אז לא יהיו הרבה אנשים במזרקה.</div>
<div>
חה חה חה חה חה חה חה</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7xWvINMNcB04N0HlkI6hfS_-qBxXPeqKIRnZCqqciEKcoXWCFOg5fxwZsfGYgKOPgdWWpP1NuTWfC8cQzXG3FZxbCQKpADzO2VAt0wDrFZlZLUwdbIx7gAkXSa40WEivoSrDKHOvDEL8/s1600/20150926_205352.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7xWvINMNcB04N0HlkI6hfS_-qBxXPeqKIRnZCqqciEKcoXWCFOg5fxwZsfGYgKOPgdWWpP1NuTWfC8cQzXG3FZxbCQKpADzO2VAt0wDrFZlZLUwdbIx7gAkXSa40WEivoSrDKHOvDEL8/s400/20150926_205352.jpg" width="400"></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">איפה כולם??</td></tr>
</tbody></table>
<div>
טוב, בכל זאת היו לנו מקומות טובים (ואפילו התיישבנו ליד כמה חברה חמודים מישראל ששטים בים התיכון על יאכטה. ומאיפה? מרמת ישי!)</div>
<div>
<br></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjudt1eiD2PWWeIndXPBUaFbUNIqbExsF1Qlo-mSpxC8B6Gld0DFlw68eoE21KQatZ_qDP5dB2Pgp1qPLTEY4V_brk1iXj9ylv2FsF4wT6A_eSTtIB_r2c-Je0jVE5vx_Wx5_bQ0AEMB5o/s1600/20150926_211718_HDR.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjudt1eiD2PWWeIndXPBUaFbUNIqbExsF1Qlo-mSpxC8B6Gld0DFlw68eoE21KQatZ_qDP5dB2Pgp1qPLTEY4V_brk1iXj9ylv2FsF4wT6A_eSTtIB_r2c-Je0jVE5vx_Wx5_bQ0AEMB5o/s400/20150926_211718_HDR.jpg" width="400"></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">אז ככה נראית מזרקה שרוקדת ביונסה :)</td></tr>
</tbody></table>
<div>
בקיצור, עוד יום עמוס, אני בעיקר בשוק מזה שמעין זורמת עם כל זה וכמעט לא מקטרת.</div>
<div>
מחר יוצאים לסיור מודרך לחירונה ופיגראס, בעקבות עוד אמן הוזה.</div>
<div>
<br></div>
<div>
כיף לנו במקסימום!</div>
<div>
<br></div>
<div>
אז שבוע טוב והמשך יבוא :)</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03062616194011296842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4235488035954957398.post-41077658730788448232015-09-25T12:37:00.002-07:002015-09-25T12:37:45.513-07:00הפוסט הכי טריוויאלי על ברצלונה שתקראו ever<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
בטוחה שכבר הלכתם לאורך הרמבלה, עם התיק מקדימה והעיניים מחפשות וסופרות את כל הילדים שוב ושוב.<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0ZkyC8WTppxljCHRm-xmJ1Bd2G-Iie7Z8zxoNXcYTAf9HCKQ6GB_IWeptyjI4cBn5K1LoPU-DfnzS-MW10hRNkrhvFcpo2xdQo9YjxvU2Rw_wMfnCiYlKc38UcmT8trsR7djupfLmsVE/s1600/20150925_105120_HDR.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0ZkyC8WTppxljCHRm-xmJ1Bd2G-Iie7Z8zxoNXcYTAf9HCKQ6GB_IWeptyjI4cBn5K1LoPU-DfnzS-MW10hRNkrhvFcpo2xdQo9YjxvU2Rw_wMfnCiYlKc38UcmT8trsR7djupfLmsVE/s400/20150925_105120_HDR.jpg" width="225" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">והתגודדתם סביב החתימה של חואן מירו על הפסיפס...</td></tr>
</tbody></table>
<div>
<br /><div>
משוכנעת שכבר הייתם בשוק לה בוקריה, וצילמתם כוסות מיץ בקרח (כאלו)</div>
<div>
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTfaoCmvbnahYyjl-tks2SvFfUNf6quiuMqR7xmJpQVeJGHPslQW0A-X5YkJgCaryhNYDMkcFtEhfR1x4AlQwUVEYFasUys0c8twrG3fcH7I6EO4AKl1xo5l62IsZe8Q4mQvpNSLzXVTU/s1600/20150925_124414.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTfaoCmvbnahYyjl-tks2SvFfUNf6quiuMqR7xmJpQVeJGHPslQW0A-X5YkJgCaryhNYDMkcFtEhfR1x4AlQwUVEYFasUys0c8twrG3fcH7I6EO4AKl1xo5l62IsZe8Q4mQvpNSLzXVTU/s400/20150925_124414.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">משקאות - צ'ק!<br /><br /></td></tr>
</tbody></table>
הייתם בארמון גואל, וראיתם את ההזיה שבה גאודי מעצב בתים.<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUNOC7FaASrgYQYJRpY1VRakGjvaSN-EpFLbC3LMatT9Awe_Q64bri8ckiZ6XgX0LLY_RsMHP64xirZAq2ExvSSoVwdLrBo81e7E6PwIx5lCOOP8iPgGCibhcyHfoERsPT_rFondO3Sd8/s1600/20150925_115656.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUNOC7FaASrgYQYJRpY1VRakGjvaSN-EpFLbC3LMatT9Awe_Q64bri8ckiZ6XgX0LLY_RsMHP64xirZAq2ExvSSoVwdLrBo81e7E6PwIx5lCOOP8iPgGCibhcyHfoERsPT_rFondO3Sd8/s400/20150925_115656.jpg" width="225" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">הצילו! הרצפה עקומה!</td></tr>
</tbody></table>
<div>
<br /><div>
הלכתם עד הים והצטלמתם על האריה של קולומבוס,</div>
<div>
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNN8J6QdJ9Q2Z8sc4_ydqtT8A5cuohDvHEP7_KLlvpigTE2gwjEfTDyIqfEaIuhC5V11tpILuZoQJnmEDLl6yV2pwQ3StbPzDWJiOD3Gozr21bT3nfoWu1-rWt5GwObIOvvWWTH6oVTbY/s1600/20150925_133511.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNN8J6QdJ9Q2Z8sc4_ydqtT8A5cuohDvHEP7_KLlvpigTE2gwjEfTDyIqfEaIuhC5V11tpILuZoQJnmEDLl6yV2pwQ3StbPzDWJiOD3Gozr21bT3nfoWu1-rWt5GwObIOvvWWTH6oVTbY/s400/20150925_133511.jpg" width="225" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ואולי גם לא הצלחתם לרדת...</td></tr>
</tbody></table>
<div>
וטיילתם עד האקווריום, והילדים שלכם צרחו כל פעם שעבר דג (וזה אקווריום, אז היו שם כמה דגים...)</div>
<div>
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1GA9d_fzzk9o07Mje_OC1I0XulfxvWzNJebS3thFln_M3_2bA7HkTIwrj6WCc7AxmWys6QTIal7KOvOxUguYRA5sS9OqzkUUDP92L89nww7N1syE6n1W_QndXbqI0LLlgBOu7YtI0ZnI/s1600/20150925_143512.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1GA9d_fzzk9o07Mje_OC1I0XulfxvWzNJebS3thFln_M3_2bA7HkTIwrj6WCc7AxmWys6QTIal7KOvOxUguYRA5sS9OqzkUUDP92L89nww7N1syE6n1W_QndXbqI0LLlgBOu7YtI0ZnI/s400/20150925_143512.jpg" width="225" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">מעין, ואני, ותחתית של כריש...</td></tr>
</tbody></table>
<div>
את כל אלו בטח עשיתם, אז אין טעם לספר שוב הכל, חוץ מאיך שוב אנחנו מבינים שאין כמו חוויות משותפות כדי לייצר סיפורי קאלט משפחתיים, </div>
<div>
כמו למשל המשימה שנתתי לכל אחד מבני המשפחה - להכין חומר רקע על לוקיישן אחד שבו נבקר, ואיך כולם ישבו לסכם ברצינות והכינו דפים בשיא הרצינות, ואיך מעין הסבירה לכולנו הבוקר על הרמבלה, וכולם הקשיבו (וגם הוסיפו משלהם כי הכל מתחבר...)</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiE1JjZC7K3Xf2Jsd-L1Z_C_DN4I3nssPWWXgwDTAYdTjXxHzsbyN2SqH-3kmRTBhd1DSRc8RqU_lOtxhxA9J5HMVprGT_idQdCzVgJWia8-Ixdyg7Hj88r2K8PNDmvvE-IqtupDrc4hpw/s1600/20150925_100802.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiE1JjZC7K3Xf2Jsd-L1Z_C_DN4I3nssPWWXgwDTAYdTjXxHzsbyN2SqH-3kmRTBhd1DSRc8RqU_lOtxhxA9J5HMVprGT_idQdCzVgJWia8-Ixdyg7Hj88r2K8PNDmvvE-IqtupDrc4hpw/s400/20150925_100802.jpg" width="225" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /><div>
איך ארבעה ילדים יושבים על שטיח בכניסה לארמון פתאום נראים לי כל כך גדולים כשאני מסתכלת דרך העדשה, ואיזה מזל שהצלחנו שוב לארגן נסיעה משפחתית וכולם איתנו</div>
<div>
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFf1q7kazRdsY3B_lv3B98Tyd86hI_-TGTCmJJsqBf8hq9kdfa2t-7K-H1EXp957HyrnYnlYdE6mgBKM81hhtJ7eaMgo0OQJekESmxePfBvDVzNXLGYA8-iJcdy9oSiKd4zpZoiJOSn1U/s1600/20150925_112546.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFf1q7kazRdsY3B_lv3B98Tyd86hI_-TGTCmJJsqBf8hq9kdfa2t-7K-H1EXp957HyrnYnlYdE6mgBKM81hhtJ7eaMgo0OQJekESmxePfBvDVzNXLGYA8-iJcdy9oSiKd4zpZoiJOSn1U/s400/20150925_112546.jpg" width="225" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">The royal family</td></tr>
</tbody></table>
<div>
וגם התמונה המופלאה של חתול ים טורף חצי דג, ומסתכל ישירות לניצן בעיניים...</div>
<div>
זו כנראה תהיה התמונה שתלווה אותנו בשארית הטיול, וכנראה שלא נצליח להתעלות עליה. גם לא בגלי הצחוק האינסופיים שהיא מייצרת כאן.</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjozexqO_IaPoVMjlU5QxAuMoj1ni7LOML1DZRkl9KFwq5KLChTXkM0gQSup6Xem-nN0N0FkJzYzDmjNfMkG882nYIR8FeneuBISEpiq3EgoWW1caGua2Uvb_AL76kT4upmkP_yCJt6f7A/s1600/12030519_10205104018020187_6314177651330655136_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjozexqO_IaPoVMjlU5QxAuMoj1ni7LOML1DZRkl9KFwq5KLChTXkM0gQSup6Xem-nN0N0FkJzYzDmjNfMkG882nYIR8FeneuBISEpiq3EgoWW1caGua2Uvb_AL76kT4upmkP_yCJt6f7A/s320/12030519_10205104018020187_6314177651330655136_o.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">היוש חתול. מתגעגעים לבובי שלנו...</td></tr>
</tbody></table>
<div>
<br /></div>
<div>
בכל אופן, כוונותינו להגיע הערב עוד למזרקה המזמרת נדחו, אחרי שהמזל הטוב שלח אותי לוודא באתר שהכל כרגיל (אחרי חגיגות האתמול אין לדעת) כדי לגלות שהיום לא עובד, כי יש איזה אירוע סוף קמפיין לקראת הבחירות.</div>
<div>
קיצר אנחנו פה, מסדרים תמונות (כלומר מעבירים תמונות מאחד לשני בווטסאפ) ומעין כותבת בלוג בקלסר שהכנתי לה מבעוד מועד (גנים של אמא).</div>
<div>
<br /></div>
<div>
מחר שרון מתכונן להסביר לנו על הבוקר על פואבלו אספניול.</div>
<div>
להתראות בגבעת היהודים!</div>
<div>
<br /><div>
<br /></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03062616194011296842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4235488035954957398.post-63303930217134926222015-09-24T13:35:00.002-07:002015-09-24T13:35:21.750-07:00ברצלונה day1<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWpQrzZ-HmVtGkL7X-6yn4sp1d_1wLleWfWGGm4kLlR0S60jSQWCKby9zyhknJ7G2CLKdlKbiXfAiTOovBd4cfosPzRcYjZrztRufSZcVQiJ7ZP4KPsgFUEcud3HZUDMad2i3o-8JBids/s1600/12055135_10154223783724068_955413391_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWpQrzZ-HmVtGkL7X-6yn4sp1d_1wLleWfWGGm4kLlR0S60jSQWCKby9zyhknJ7G2CLKdlKbiXfAiTOovBd4cfosPzRcYjZrztRufSZcVQiJ7ZP4KPsgFUEcud3HZUDMad2i3o-8JBids/s400/12055135_10154223783724068_955413391_o.jpg" width="225" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">כל מסע, גם הקצר ביותר, מתחיל באריזה אינסופית<br />(שנגמרת רק כשצריך לצאת לנתב"ג)</td></tr>
</tbody></table>
<br />
מכירים את זה שאתם מגיעים למקום חדש, אחרי טיסה ולילה קצר מאד, ואת מרגישים שאתם בהזיה?<br />
הולכים ברחובות והכל מוזר, הרעש, הריח, השפה..<br />
<br />
אז כזה, ובגדול. כפול ששה אנשים, ובחזקת חג מוזר.<br />
<br />
נחתנו בברצלונה בשעת צהרים ל 25 מעלות נעימות ומתחשבות.<br />
הטיסה היתה אחלה, מונית מצאנו בצ'יק, והכבישים היו ריקים - זה היה די מפתיע, וכבר אז הייתי צריכה לחשוד.<br />
<br />
האחראי על הדירה (שעליה אכתוב בנפרד, כי גם זו הזיה) חיכה לנו בדלת, חביב ויעיל, וזרק משהו על זה שהרבה דברים סגורים היום כי יש חג, ובסוף השבוע יש בחירות... שנהיה מוכנים.<br />
<br />
איזה חג אין לי מושג, וזכות הצבעה על עצמאות קטלוניה ממילא אין לי, אז חשבנו - נו טוב. שיהיה.<br />
נחנו קצת וניסינו לאגור כח, כדי לצאת לטייל קצת ברובע הגותי.<br />
מקצה הרחוב היה נראה קצת הומה ורועש, ואעפס - חסום לתנועה.<br />
<br />
לא הספקנו להבין מי נגד מי ומצעד של בובות ענק, משלחות של זקנים, ילדים, צופים, תזמורות מתופפים וצועקי מורלים הקיפו אותנו מכל עבר.<br />
תערובת של בובות של מלכים ונסיכות, ילדים, חיות מוזרות ועוד כל מיני סמלים שלא הבנו, מלווה בדרקונים משפריצי מים, תותחי קונפטי, והמון קהל עם ילדים על הכתפיים.<br />
<br />
כאמור - הזיה.<br />
<br />
אם היינו מנסים לכוון להגיע לכאן לחג או להגיע למצעד בזמן לא היינו מצליחים, זה בטוח,<br />
אבל יצא שאנחנו כאן. בדיוק בזמן.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkS8pZJvmkdd9SY9vxzCEmdtzTIQEM0puugYzywZsyxQkXNF7UlYk7TB0T80YU2gfKrtNISGKpjw-FicW9eqKyDMOQLqRQa2bMqh7IMjEIMkj-b3Gxf_BEkjC-SnxuxIdRhzab6ambJ0M/s1600/12059325_10154224986099068_1251033417_o+%25282%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkS8pZJvmkdd9SY9vxzCEmdtzTIQEM0puugYzywZsyxQkXNF7UlYk7TB0T80YU2gfKrtNISGKpjw-FicW9eqKyDMOQLqRQa2bMqh7IMjEIMkj-b3Gxf_BEkjC-SnxuxIdRhzab6ambJ0M/s320/12059325_10154224986099068_1251033417_o+%25282%2529.jpg" width="302" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">אשה עם דגים על הראש, וכשחשבנו שאין מוזר מזה....</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKJ3AS3nfbCBJQN3UFsMLN331e2UInJ8u7UEsw2Sam4rzOQiIZK8mg-l5ETrodsV3TGwPLkjzXiEWRzlXt7lZK7ukLyc3u0C42Md2rCptl_WaysYVCUDTf2U1ZvDtlQ6kVP7srSKxIScU/s1600/12043809_10154224981069068_535171661_o+%25282%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKJ3AS3nfbCBJQN3UFsMLN331e2UInJ8u7UEsw2Sam4rzOQiIZK8mg-l5ETrodsV3TGwPLkjzXiEWRzlXt7lZK7ukLyc3u0C42Md2rCptl_WaysYVCUDTf2U1ZvDtlQ6kVP7srSKxIScU/s320/12043809_10154224981069068_535171661_o+%25282%2529.jpg" width="273" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">... הופיע זוג יונים!</td></tr>
</tbody></table>
המשכנו בטיול ברובע הגותי, בכל קרן רחוב מנגן הרכב מוזיקלי אחר, ומופעי רחוב מכל עבר. אופרה, מתופפים, תזמורות...<br />
בסוף הסיבוב פגשנו שוב את הבובות, וגם את זה אי אפשר היה לכוון, ובככר קטלוניה הופיעה להקה ענקית בסגנון מיומנה, עם תופים, ואש, ואורות...<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh97JecorXMuI14of8GQVUdBWsRG6tYIAFRZlgDlw6gm2FxORx57Uu-AtyFTz-Dz-0WYqOVTd9Pv8XcOfB9gf73a9UpXwKui80HPr_EMRkkw65blHVHrmq57gTy_jgn2kSHEr-mgRl_CXc/s1600/12043632_10154224931919068_1966733355_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh97JecorXMuI14of8GQVUdBWsRG6tYIAFRZlgDlw6gm2FxORx57Uu-AtyFTz-Dz-0WYqOVTd9Pv8XcOfB9gf73a9UpXwKui80HPr_EMRkkw65blHVHrmq57gTy_jgn2kSHEr-mgRl_CXc/s400/12043632_10154224931919068_1966733355_o.jpg" width="225" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">הנה עוד סלפי הזוי...</td></tr>
</tbody></table>
ובכל זאת, הרובע הגותי, עשינו סיבוב בקתדרלה (גם לשם הגענו באמצע מיסה, היה לנו מזל של מתחילים)<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgGvlJKljHIfbHOBGQ5nI7ciH6vT12oQFGhzylsE5tWgFWwDrkiEWd3onCRQJci_FISEUb4-HhIaYgLSti7gVBwo-SfluwVHPB7f3ZzmV43aEiQi-zc4SUT59kAr6kuAZibW4wIYdE93w/s1600/11261111_10154224996409068_1704225693_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgGvlJKljHIfbHOBGQ5nI7ciH6vT12oQFGhzylsE5tWgFWwDrkiEWd3onCRQJci_FISEUb4-HhIaYgLSti7gVBwo-SfluwVHPB7f3ZzmV43aEiQi-zc4SUT59kAr6kuAZibW4wIYdE93w/s400/11261111_10154224996409068_1704225693_o.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">אוהבת את אירופה...</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilsJBIOL66pAG55zVDenctd9mi0QefeYcc1fCTRo9cnJSMSL97y-QTf5sApG1NNan9RyZdGQoGP02G12wuO4GQ5lb8tA3xel_kuy2SWkl3od_kP1J-4ACc4g4H9QIO4ty9VekWvNIbWn4/s1600/11975487_10154224972179068_246859788_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilsJBIOL66pAG55zVDenctd9mi0QefeYcc1fCTRo9cnJSMSL97y-QTf5sApG1NNan9RyZdGQoGP02G12wuO4GQ5lb8tA3xel_kuy2SWkl3od_kP1J-4ACc4g4H9QIO4ty9VekWvNIbWn4/s400/11975487_10154224972179068_246859788_o.jpg" width="225" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">אם היית בלון, איפה היית רוצה להיתקע?</td></tr>
</tbody></table>
<br />
בקיצור, זה היה יום ארוך, ועכשיו אנחנו בדירה והעיר כולה רועשת מזיקוקים כבר שעה.<br />
מחכים בסקרנות לגלות את ההזיה שצופן לנו מחר.<br />
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03062616194011296842noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4235488035954957398.post-80138499524369291472015-09-21T12:58:00.001-07:002015-09-21T12:58:24.625-07:00שבוע ראשון. אפשר חופש?<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
אז התחילה השנה.<br />
מעין עלתה לכתה ד'<br />
שרון לכתה ח'<br />
ליאור נסעה לשנה בירושלים, במכינת <a href="http://hevrutagapyear.org/" target="_blank">חברותא</a> שעד כה עושה רושם מדהים,<br />
וניצן (עדיין) בצבא (לקחה את העניין ברצינות, החמודה)<br />
<br />
הבית חצי ריק, בכל זאת שתיים לא כאן, וזה משנה כמובן את כל הדינמיקה - אבל פתיחת שנה היא פתיחת שנה, ובשבוע אחד היו שתי אסיפות הורים, שיעורי ניסיון בחוגים והשלמת ציודים (איך קרה שבילדה רביעית מסתבר שעוד אין לנו ספר תנ"ך שעומד בתקן בבית?!). <br />
עשינו חלוקה הוגנת, וזאב הלך לחטיבה, ואני ליסודי. גם השנה הצלחתי לצאת בלי שינדבו אותי לוועד, סוג של הצלחה. מצד שני, הפרעתי בזמן הפגישה וכמעט הוציאו אותי מהכיתה. אני חושבת שאני זקנה מדי בשביל זה.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiatPBF4StYKUph-30U31MIiF9D9Bdr28sp85gf01uwpSWV2xL4H68oN7ECxv5hR_7gH6wDyd8KZNQaOFmF1fa8MZQ2WCAgpK6IZPH5iOC1jkXyV4P651tI-Pb5zyPUg83KNiRCcCBTXp4/s1600/%25D7%2590%25D7%25A1%25D7%2599%25D7%25A4%25D7%25AA+%25D7%2594%25D7%2595%25D7%25A8%25D7%2599%25D7%259D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="262" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiatPBF4StYKUph-30U31MIiF9D9Bdr28sp85gf01uwpSWV2xL4H68oN7ECxv5hR_7gH6wDyd8KZNQaOFmF1fa8MZQ2WCAgpK6IZPH5iOC1jkXyV4P651tI-Pb5zyPUg83KNiRCcCBTXp4/s400/%25D7%2590%25D7%25A1%25D7%2599%25D7%25A4%25D7%25AA+%25D7%2594%25D7%2595%25D7%25A8%25D7%2599%25D7%259D.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ראיתי את זה באינטרנט, לא יודעת מאיפה. בכל מקרה, אם לא ברור, אני השלישית מימין,<br />פרט לזה שלא טרחתי להביא תיק, רק סמארטפון...</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
בניגוד לשנים קודמות, מעין מתכננת השנה ללכת לחוגים, וזה חידוש מרענן.<br />
מרוב שזה מרענן, לא ברור מתי נצליח לדחוס את כל מה שהיא מתכננת - צופים, יצירה, חוג אנגלית ו...<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcU1QiprKzAXa9s5xg8X1ywoQpwjqu6PlPeUdpeJy_QgpxLBukWT8oFviO2VfruCUeDhlgKWMZz0XMP6AOSKTHgdFfQ3npYmjc35t-KrX4nQxs9DolGfFJ_-Hp5eWRFJRzbRztnxLmNng/s1600/12043648_10154216735289068_1111029497_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcU1QiprKzAXa9s5xg8X1ywoQpwjqu6PlPeUdpeJy_QgpxLBukWT8oFviO2VfruCUeDhlgKWMZz0XMP6AOSKTHgdFfQ3npYmjc35t-KrX4nQxs9DolGfFJ_-Hp5eWRFJRzbRztnxLmNng/s400/12043648_10154216735289068_1111029497_o.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">מה תגידו? ילדה מתגלגלת!!</td></tr>
</tbody></table>
וחוץ מדברים חדשים, יש גם דברים ותיקים וטובים, כמו זה:<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXUltdt_wjNdqGvMXX8iv367OmYLkWGai1P2SpviWWops0mKo1zBybFCblxHq6tPV1mCflysQRv3d4uA_0Kp2zvCiCn88-IHE-feD0AM1XnVewNANste6TkIvZvBVp8R207gfly-_CtGc/s1600/12050874_10154216938264068_1115983657_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="340" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXUltdt_wjNdqGvMXX8iv367OmYLkWGai1P2SpviWWops0mKo1zBybFCblxHq6tPV1mCflysQRv3d4uA_0Kp2zvCiCn88-IHE-feD0AM1XnVewNANste6TkIvZvBVp8R207gfly-_CtGc/s400/12050874_10154216938264068_1115983657_o.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">עוד שנה של קונצרטים לפנינו...</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
המון דברים חדשים אני מתכננת לי לשנה הקרובה, ומקווה לזרום לתוכם בכיף, ובינתיים, כמו בכל תחילת שנה, חגגתי יומולדת משפחתי (בחום ואובך נוראיים, אז כמובן ששהינו במזגן), ואנחנו מתארגנים בהתרגשות לנסיעה לברצלונה.<br />
<br />
מיד אחרי שנחזור שרון חוגג בר מצווה, והשגרה נראית רחוקה מתמיד - רשימת המשימות שלי מתארכת, ומחולקת ל"לפני הנסיעה" ו"אחרי הנסיעה ולפני הבר מצווה" ואז "אחרי הבר מצווה", כי שם ממתינים החיים עצמם.<br />
<br />
בינתיים אני עושה מאמץ לדבוק בתכנית - והשלמתי את עמוד החג להיומולדת, שכמובן אי אפשר בלעדיו.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtmrjew8zqNKqMMAbix30V1ALFRy6e7iVVy1uMHJ21-7PlIbH82ybusrSjSJZMuwiijN8xkAuHtv-qNEhpYcjU8f7RuWrewIBwgYUVQ0aKiDL9rm2_OYXOe8LXZpI4kKgkMuMYaJ40lsI/s1600/New+Doc+24_1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtmrjew8zqNKqMMAbix30V1ALFRy6e7iVVy1uMHJ21-7PlIbH82ybusrSjSJZMuwiijN8xkAuHtv-qNEhpYcjU8f7RuWrewIBwgYUVQ0aKiDL9rm2_OYXOe8LXZpI4kKgkMuMYaJ40lsI/s400/New+Doc+24_1.jpg" width="370" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">עמוד מספר 3 - יומולדת לי! לא למות על הברכה?<br /><br /></td></tr>
</tbody></table>
וכמה קלוזאפים, ליתר ביטחון:<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwo2AkrQS1smEMu2VQb3HzCR92H6F9GHSBn4plceNVmA9KydU-IcuoeHK9jmNkR8A6PvWqnH1-iaZd5wvM0b-2QkoiEmIahDl5qumXvfDCyYzAicC7HeKvxUbJCVNAKRyc2hMtwqRvHC0/s1600/20150921_211752.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwo2AkrQS1smEMu2VQb3HzCR92H6F9GHSBn4plceNVmA9KydU-IcuoeHK9jmNkR8A6PvWqnH1-iaZd5wvM0b-2QkoiEmIahDl5qumXvfDCyYzAicC7HeKvxUbJCVNAKRyc2hMtwqRvHC0/s320/20150921_211752.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">כל היום הייתי בהיי. מקווה שרואים :)</td></tr>
</tbody></table>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVizsbNIlmS4Y0RMULK5xDAXWxLfrcZ5VRGCm76bHXvRICfFIxNmEnN9lkui4iuHm0k6CMjJf14odh00OUHQ4FAcajdotGndjjC2haP421A5-Bhquyj088GspVbOs7b7mFOzK477g-vCQ/s1600/12020220_10154219164294068_120913526_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVizsbNIlmS4Y0RMULK5xDAXWxLfrcZ5VRGCm76bHXvRICfFIxNmEnN9lkui4iuHm0k6CMjJf14odh00OUHQ4FAcajdotGndjjC2haP421A5-Bhquyj088GspVbOs7b7mFOzK477g-vCQ/s320/12020220_10154219164294068_120913526_o.jpg" width="254" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">במטושטש, אחותי וגיסי המתוקים. בפחות מטושטש - אטב משרדי מאיקאה</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifLapWCCnI9NCGlZ3Gi1w1X8JAhfh88eu9QtsqOHbKshhZwtfyqwT0dc3h9r0FucC47QyMjckiZ6nfZmtcduJoWS5VI2YVCgUzDKj5zvaG_1v18xg1iz20flCY9wgE-01TmZXoLbU-uHA/s1600/12020355_10154219301894068_492733056_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="215" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifLapWCCnI9NCGlZ3Gi1w1X8JAhfh88eu9QtsqOHbKshhZwtfyqwT0dc3h9r0FucC47QyMjckiZ6nfZmtcduJoWS5VI2YVCgUzDKj5zvaG_1v18xg1iz20flCY9wgE-01TmZXoLbU-uHA/s320/12020355_10154219301894068_492733056_o.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">והצילום שעבדנו בשבילו ממש קשה - להכניס את כולם לפריים אחד זו באמת מתנה ליומולדת.<br />אותיות - יעל יניב.</td></tr>
</tbody></table>
<br />
זהו. מתכננת עוד עמוד השבוע ואז - מוכנה לחופשה!<br />
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03062616194011296842noreply@blogger.com1